Yurt dışına seyahat ederken hiç ev özlemi yaşamadım. Evden uzakta geçirdiğim en uzun süre beş ay oldu.

Ben ailemden uzakta yaşadım ve eve her geldiğimde yaşamaya devam ettim, uzaklık hastalıktır. Bir geziden döndükten sonra, gördüğüm yerleri, yediğim yemekleri ve yeni bir yerdeyken tanıştığım insanları özlemle bekliyorum.

Ben bunun birkaç nedeni olduğunu düşünüyorum, ve çoğu gezginlerinde bunu düşündüğünden eminim. Birincisi, seyahat etmeyi sevdiğinizde, rahatsız olmanın heyecanını bulursunuz. Bilinmeyende, belirsizlikte, her günün yeni ve farklı bir şey getirebileceği fikrinde gelişirsin. Sabah uyandığınızda, en iyi kahvenin nerede olduğunu keşfetmeniz gerekir; Otobüs sisteminin nasıl çalıştığını ve yerel halk oradayken yemen gereken şeyi almak için nereye gideceğini öğrenmelisin. Gezginler şimdiye kadar tanıştığım en uyumlu insanlardır, çünkü keşiflerin çoğu içgüdülerinizle birlikte gidiyor, ve bu da sizi bazen garip, rahatsız edici ama harika yerlere götürüyor.

Evde, bu aceleciliği hissetmek zor, günlük yaşamda yeni ve farklı bir şeyler görmek ve yaşamak gerçekten güzel hissettiriyor. İşlerin nasıl yürüdüğünü bilirsin ve genellikle günleriniz tahmin edilebilir. Hayatta başarılı olmak için gerekli rutinler kira ödemek ve yiyecek şeyler satın almaktır. Asla heyecan veren bir şeyler olmaz. Hayatta olma hissini yaratmazlar.

İkinci sebep

Yeni bir yere gittiğinizde, bir parçanın değiştiğidir. Bir şey öğrenirsiniz ya da bir şeylere karşı bakış açınız daha önce hiç görmediğiniz yeni yaşam biçimleri ile birleşir. Nasıl Türkiye’de sokakta alkol almak yasaksa,  Arjantin’de bu yasak değil. Oradayken değişmiş hissediyorsun, kültürün bir parçasını hissediyorsun.

Sorun şu ki, eve döndüğünde her şey aynı hale gelir. Mısır gevreği kutusu bıraktığın tezgahın üstünde, kurutucudaki çamaşırların katlanması gerekiyor, iş arkadaşın hala aynı şeylerden şikayet ediyor. Nasıl olduğu, her zaman nasıl olacağı, tamamen farklı hissettiğin zaman geri dönmek sarsıcı gelebilir. Öğrendiklerini ya da gördüklerini taklit etmeye çalışırsan belki. Yediğiniz bir şeyi pişirmeye çalışırsınız. Orada yaşadığın gibi yaşamaya çalışıyorsun ama her şeyin eskisine uyma baskısı gerçek ve bazen de bunaltıcı.

Üçüncü neden,

Seyahat ederken farklı bir zihniyet. Deneyime açık ve açız. Tabii ki öyle. Airbnb da ev sahibi arkadaşımızın bir arkadaşının verdiği bir partiye gitmek istiyor musun? Evet, kulağa eğlenceli geliyor. Seyahat ederken, bir kültürle ve bizi insan yapan şeyin köküne bağlantı arıyoruz.

Peru’da bir otobüse binerken, bir kadın uçağa bindi ve çantasındaki bir şeye uzanırken bebeğini kucağıma verdi. Bebek bana baktı ve ben bir an için şok oldum ve bana gülümsedi. Bu kadın ve bebek bana güvendi. Neden? Belli ki fidyeci yaklaşımı vermiyordum. Ama aynı zamanda Peru’da her sabah açıklıklar yaratmaya çalıştığım için olduğunu düşünüyorum. Ben sokaklardan geçtim ve insanlara gülümsedim, pazarlarda tüccarlar ile sohbet etmek için kötü İspanyolcamı kullandım. Toplumun öğrenmek, paylaşmak ve kendimi onların kültürüne kaptırmak için orada olduğumu bilmesini istedim. Otobüsteki bayan rahatlıkla bebeğini kucağıma koymuş olabilir ama benim için önemli bir andı. Bu bir bağlantıydı.

Seyahatin bir bağımlılık olduğuna inanıyorum. Ama çoğu bağımlılık davranışların aksine, bunu her zaman hissetmektir. Ne zaman bilinmeyene adım atsan ve rutinden çıksan eski benliğinin bir parçası ölüyor. İnsanlara, konuşmalara ve maceraya banka hesapları ve alt satırlar yerine önceliklendirmeyi öğrenirsiniz. Kendini eskiden olduğun kişiden daha da uzaklaşırken ve kim olmak istediğine dair adım atarken buluyorsun.

Ne kadar çok seyahat ederseniz, o evin bıraktığınız yerde olmadığını fark edeceksiniz. Tatilimden dönerken bu kötü hissi yaşadım. Çünkü sıradan hayatıma geri dönüyordum. Yaptığım her şey kötü gelmeye başladı. Tekrar sabahları kahvaltı yapıp işe gideceğim, kirlilerimi yıkayacağım ve tatilimde ya evde film izleyecek yada yıllarca yürüdüğüm sokaklarda yürümeye devam edecektim. İşte kötü hissettiren şeyde bu.

Evin her zaman orada olacak, ama bu gezgincilik hattının hemen ötesinde ne yattığına dair bir bilginiz olmaya bilir. Size şöyle anlatayım: hiç hayal edebileceğinizden daha güzel olduğunu biliyorum.