Belirsizlik yüzünü işaretler. Bilmiyorum, bana söyledi. Ne istediğimi bilmiyorum.
İç çekiyorum Belirsizlik ayrıca yüzümü işaret ediyor, neden her zaman onun gibi insanların aradığı kişi olmadığımın belirsizliği. Sahtekar gibi hissediyorum. Bütün cevaplar bende değil. Hayatın en büyük sorularını düzeltecek kesinliğe sahip değilim. Sadece sorularım var, ama ona bunu söylemiyorum. Sahtekarlık hissedebilirim, ancak açıklanamayan bir nedenden dolayı, o ve diğerleri bende teselli arıyorlar ve bu umut cepheyi andırıyor olsa bile, insanların umutlar ile ilgilenmiyorum.
Belirsizlikler yüzünü işaretler. Bilmiyorum , öyle hissediyorum. Ne istediğimi bilmiyorum.
İç çekiyorum Bunu kaç kez duydum? Kaç kez bu yalana maruz kalmalıyım? Kaç kere arzularımızın çözülmemiş bir gizem olduğunu iddia ediyoruz? Kalbimizin gerçekten ne istediği konusunda kendimize kaç kere yalan söylüyoruz? Belirsizliğini anlamak için kaç kez mantıklı olmalıyım? Bu yüzden burada, karşımda boş bir bakış açısıyla, boşluğunu doldurmam için beni aradı ve ikimizin de sahip olduğunu bildiğim gerçekleri doldurdum.
Saçmalama, cevap vereyim.
Bu benim en belirgin cevabım değil, ama gerçek asla değil. Gerçek çoğu zaman tatsız. Gerçek asla rahatlatıcı değildir. Gerçek şu ki, söylenmeyen korkularla yüzleşmekten korkuyoruz ve korkular tüm vücudumuza siniyor. Elleri titriyor. Parmaklarını sabit tutamıyor. Kendisini nasıl konumlandırmak istediğinden emin olmadan hareket etmeye devam ediyor. Beden dili bu, tahmin edilebililir. Ticari marka kararsızlığının canlı bir örneğidir.
Saçmalama , araya girmeden önce tekrar ediyorum. İkimiz de ne istediğini bildiğini biliyoruz.
Başını sallıyor. Ben sadece, yapamam, bilmiyorum…
Bunları bitirmem için beni ararken, kasıtlı bir tereddütle tamamlanmamış açıklamalar var. İlk başta ben yapamam diye düşündüm. Tereddütünü oyalamasına izin verdim. Kabul etmekten korktuğu şey için susmasına izin veriyorum. Kendi kendine zarar vermesine neden olan ıstırabının onu etkilemesine izin verdim çünkü tartışmamın konusundaki aynı acıyı sürdürdüğünü biliyorum.
Onu şimdi rahatsız ettiği belirsizliği, bu anlatıdaki diğerlerinin, meydan okumalarının başından beri deneyimlediği şeydir. İstediğini başladığı zamandan beri biliniyordu, ama onu korkuttu, bu yüzden alternatiflere yöneldi. Duygularını bastırma dansını oynadı ve onun boşluğunu ve egosunu hiç umursamadığı ikincil karakterlerle doldurdu. Onlar için adil değildi. Bu onun için adil değildi. Bu çıkmazlarda hiç kimse için adil değil. Bu, mutsuz neslimizi tanımlayan sefil tanımsız, korkunç gündelik, neredeyse egonuza meydan okumadır.
Derin bir nefes alıyorum ve kollarımı sıyırıyorum.
Saçmalama. İkimiz de ne istediğini biliyoruz. İkimiz de onu istediğini biliyoruz. O hayatında her zaman olmuştur. Hissettiğiniz şey sadece korku, reddedilme korkusu ve emsalsiz duygulardan korkmak. Klübe hoş geldin. Kendini evinde gibi hisset. Sen, ilk elden öğrenenlerin şirketindesin, bu kayıp korkularının tezahür edebileceğini bil. Berbat duygu evet. Bunu ifade etmemin başka yolu yok, ama reddetmekten daha fazla acı veren şey ne biliyor musunuz? Belirsizlik. Şimdi seni rahatsız eden şey, hayır dediği takdirde ne olacağından çok daha kötü. Bilmemek en kötüsüdür. Yine, ilk elden öğrendiklerinizde kalın. Reddedilme kalbinizi kırabilir, ama bilmemek, belirsiz ve varsayımsal olan ne varsa ruhunuzu öldürür.
Öyleyse kendine bir iyilik yap ve sadece, söyle. Penceresinin dışında müzik çalın, klişe aşk şarkılarından birini açın ve ona söyleyin. Onu halka açık bir ortama götürün ve dünyaya haykırın. Tüm bu boşa geçen zamanları düzeltin ve fazlasıyla telafi edin. Bundan iğrenç bir manzara çıkar biliyorum. Kalbinin gerçek duygularını ilan et ve ona söyle, onu sevdiğini söyle. Ondan başka hiç kimsen yok. Yürüme. Sadece koş, ona koş. Gerekirse uç. Gerekli olan her şeyi kullanarak ona git ve ona onu sevdiğini söyle. Felç olmazsın. Alternatifleri kovalamayı bırak. Bu belirsizlik ve çaresizlik döngüsünü durdur. Ona onu sevdiğini söyle. Mesaj veya telefon üzerinden değil – hayır, ona şahsen söylemelisiniz. Tekrar tekrar duyduğundan emin olun. Ona bir kere gerçek bir şey söyle. Söyleyin, tanımlayın, münhasırlığı verin ve fikrini kolaylaştırın. Ona artık aramaya ihtiyacı olmadığını söyle. Ona onu istediğini, onu seçtiğini ve onu sevdiğini söyle. Ve önemli olan tek şekilde onu sev. Onu dürüst ham ve korumasız bir duygu ile sev.
Derin bir nefes alıp koltuğuma yaslanıyorum. Sözlerimin onu dönüştürmesini izliyorum. Onun içi boş bakışları artık yok. Bunun yerine, kahverengi gözlerindeki açık yansımamı, yüzünün rengini renklendirmiş olarak görebiliyorum.
Ne söyleyeceğini her zaman biliyorsun , gerekli adımı atmak için kendine gel.
Ona bir gülümsemeyle cevap veriyorum ve gitmesi için ona jest yapıyorum. Ve onu koşarken, sözlerini yansıtıyorum. Belki de cevapları bende yoktur. Belki de sadece bir umut belirtisi içinde dizilmiş kelimeler için meraklı bir kızım. Belki de belirsizliği gidermenin tek yolu budur – doğruluk ve eylem sözleri.
