Her gün yanında olmaya çalıştığımı sadece benim bilmem artık tuhafıma gitmeye başlamıştı. Uzun zamandır konuşmalarda yoktum, ama sen hiç fark etmedin, ve bu beni meraklandırdı, varlığımı hiç fark ettin mi?
Sana olan sevgimi kaybetmeye başladım.
Ne yaparsam yapayım ya da sana ne kadar versem de asla yeterli olmadığını ve asla da olmayacağını fark ettiğimde sana olan aşkım yavaş yavaş azalmaya başladı.
Seninle yaptığım her konuşmadan sonra sana olan aşkımı daha da kaybetmeye başladım.
Sana her heyecanla geldiğimde seni daha az sevmeye başladım ve sen bu heyecanı kaybetmeme neden oldun.
Sözlerimi her dinlemeyişinde seni daha az sevmeye başladım.
Bir şeyle gurur duyduğum da her zaman da seni daha az sevmeye başladım ama seninle paylaşamadım çünkü küçümsemenden korkuyordum.
Her seferinde yanında başka biri olmak zorunda kaldığım da seni daha az sevmeye başladım.
Sana olan sevgimi her seferinde aptal gibi davranmaya başladığımda kaybettim.
Gardımı indirip sana karşı savunmasız kalamazdım.
Sana olan sevgimi her söylediğimde hislerimi kaybettim.
Seninleyken kendimi özgür olmaktan çok kapana kısılmış hissettiğimde sana olan sevgimi daha fazla kaybetmeye başladım.
Her zaman beni zayıf ya da çaresiz hissettirdiğini fark ettim.
Sana olan aşkımı birden kaybetmedim. Sonunda her şey bitene kadar yavaş yavaş kaybetmeye devam ettim. Yavaş yavaş kendimi kaybedip durdum ve bu beni sana nasıl aşık olduğunu merak ettirmeye başladı.
