Kendinizi nasıl gördüğünüz, kendinizle nasıl konuştuğunuz, yenilgilerinizi nasıl idare ettiğiniz, başkalarının sizi nasıl gördüğünden veya sizin hakkında ne düşündüklerinden daha önemlidir. Zor yoldan öğrenmeye devam ettiğim bir ders, doğrulama için dışarıya ne kadar çok bakarsanız, ne kadar az başarırsanız, o kadar az başarırsınız, o kadar az yaparsınız çünkü başkalarının sizin hakkında düşündükleri, sözleri ve yargıları sizi gerçekten felç edebilir.

İşte asla değişmeyecek bir gerçek, her zaman size inanmayan biri olacak, her zaman sizi yargılayan biri olacak, her zaman yaptığınız her şey için yeterince iyi olmadığınızı düşünen biri olacak, her zaman zamanına ve ilgisine layık olmadığınızı düşünen biri olacak ve her zaman yaptığınız her şeyi eleştiren biri olacak. Bu insanlar hayatımızda varlar, ailemizde veya arkadaşlarımızda, çevremizde veya işimizde olabilirler ve onlardan asla kaçamazsınız ama iyi haber şu ki, kaçmanıza gerek yok.

Onların yarım kalpli tavsiyelerini ya da istenmeyen fikirlerini dinlemek zorunda değilsiniz. Kim olduğunu filtrelemek ya da hayallerinden vazgeçmek zorunda değilsin çünkü hepsi başaramayacağın konusunda hemfikir. Kendini onların gözünden görmek zorunda değilsin. Sevgiyi hak edip etmediğini dikte etmelerine izin vermek zorunda değilsin. Seni uyutmak istediklerinde kulaklarını onlara ödünç vermek zorunda değilsin ve onların tartışmalarına girmek zorunda değilsin.

İşte başka bir gerçek, spektrumun diğer ucunda, size inanan, sizi hayalleriniz için gitmeye, daha fazla zorluk çıkarmaya, konfor alanınızdan çıkmaya teşvik eden insanlar olacaktır. Seni fazlasıyla yeterli gören insanlar olacak. Seninle övünen insanlar olacak, seninle ne kadar gurur duyduklarını ya da seni tanıdıkları için ne kadar şanslı olduklarını söyleyen insanlar olacak. Bir sarkaç gibi, her zaman bu iki ucun arasında sallanacaksınız, bu yüzden hiçbirine gerçekten bağlanmamalısınız çünkü kendinizi nasıl gördüğünüz her zaman başkalarının sizi gördüğünden daha önemli olacaktır.

Çünkü başkaları sizi kötü görüyorsa ve yeteneklerinize güveniyorsanız, bu sizi yargılamalarını engellemez ve diğerleri sizi iyi olarak görürse ve kendiniz hakkında şüphelerle doluysanız, o zaman size de bir iyilik yapmazlar. Her zaman kazanamayacağınız savaşlar olacaktır ve bazen bu insanlar sizin hakkınızda haklı olabilirler, ancak hayatınızı herkesin yanıldığını kanıtlamaya çalışarak geçirirseniz, asla gerçekten yaşayamazsınız. Daha da önemlisi, bu insanların size ulaşmalarına izin vermemeniz veya yol boyunca birkaç savaş ve insan kaybetmek anlamına gelse bile istediğiniz hayatı yaşamanızı engellememektir.

Yanlış seçim yaptın. Yanlış kariyeri seçtin. Yanlış kişiye aşık oldun. Yanlış arkadaşa güvendin. Yanlış ülkeye taşındın. Her şeyi berbat ettin ve her şeye baştan başlamak zorunda kaldın.

Ne olmuş yani?

Hayatımızı süresiz olarak değiştirebilecek bu yanlış seçimler yüzünden kendimizi hırpalıyoruz – ya da öyle düşünüyoruz ki , hayatımızın en önemli yıllarını boşa harcadığımızı düşünerek sefalet içinde yuvarlanıyoruz çünkü daha iyisini bilmiyorduk ya da bazı şeyleri iyice düşünmüyorduk. Sıkışmış hissediyoruz çünkü tek başına verdiğimiz zarara yapılabilecek başka bir şey yok ama gerçek şu ki her yanlış seçim, her hata, her serpintinin bir amacı vardı, çok önemli bir amacı vardı.

Gerçek şu ki, her hata bize tam olarak kim olmamız gerektiğini öğretti, belki farklı seçimler bizi daha kolay yollara sürükleyebilirdi, ancak onun üstesinden gelebilirsek, sonuçta o kadar da kötü olmadığını fark edeceğiz. Şimdi dersler, deneyimler, denemeler ve hatalarla donandık. Şimdi yara bere içindeyiz ama hala bir bütün gibi hissediyoruz. Artık işimizde anlam ve amaç bulmayı biliyoruz. Şimdi biliyoruz ki, bizi sevdiğini iddia eden herkes bunu kast etmiyor. Artık biliyoruz ki dostlar da düşmanlarımız gibi bize ihanet edebilir. Artık ait olmadığımız bir yerde hayatta kalmanın nasıl bir his olduğunu biliyoruz. Şimdi nasıl büyüyeceğimizi, zorluklara nasıl katlanacağımızı, bilgeliğimize ve sezgilerimize nasıl güveneceğimizi biliyoruz ve şimdi bizi kırmalarına izin vermek yerine hatalarımızı nasıl düzelteceğimizi biliyoruz.

Şimdi paranın satın alamayacağı bir şeyimiz var; deneyim. Hepsini görmediğimizi söyleyebiliriz ama yeterince gördük. Şimdi hiçbir şey bizi şaşırtıyor ya da eskisi gibi şok etmiyor. Şimdi insanlara kalbimizle körü körüne güvenmeyecek kadar zekiyiz. Artık bir aldatmacanın nasıl bir his olduğunu biliyoruz, bir teklifin gerçek olamayacak kadar iyi olduğunu biliyoruz ve satır aralarını nasıl okuyacağımızı biliyoruz.

Belki bu dersleri öğrenmek bize zarar verebilir ama bunu yaptık ve hala buradayız, iyileşmeyi öğreniyoruz, nasıl devam edeceğimizi öğreniyoruz, daha iyisini yapmayı öğreniyoruz ve kendimizi nasıl koruyacağımızı öğreniyoruz, hala gülümsüyoruz, hala umutluyuz, hala sevgi, başarı, macera ve mutluluk arıyoruz.

Belki bir sürü yanlış seçim yaptın ama kendinden vazgeçmedin ve önemli olan da bu çünkü tek doğru seçim hayatın için savaşmak. Tek doğru seçim, kendi yanlış yönlendirmenizin sizi sonsuza dek rotanızdan çıkarmasına izin vermektir çünkü acınızın bir amacı vardır ve kaybettiğiniz her şey için kendinizi nasıl geri kazanacağınızı öğrenirsiniz ve bu en büyük zafer de budur.

Keder, genellikle bizi her zaman şaşırtır. Bunu veya varlığını bilmediğinizden değil, her şeyin yolunda olduğunu düşünerek gözlerimizi çevirdiğimizde aniden gelen acı ve üzüntü. Yalnız kaldığında, en savunmasız olduğun zaman seni pusuya düşürür. Kimsenin yanında olmadığı düşündüğünde, seni görür ve abiden karşına çıkar. İşte, keder böyle bir şeydir.

Sizi yere doğru sert bir şekilde iter ve kollarınız ve bacaklarınız dışarı çıkarken, nefesiniz hızlandıkça, gözleriniz şiştikçe sizi izler. Kalbinizi ağırlaştırır, bacaklarınızı sürükler, tüm renkler dünyanızdan süzülürken görüşünüzü bulanıklaştırır.

Ne kadar zalimce.

En iyi günler, etrafınızda gizlenmediği, sonunda tekrar yemek yiyebildiğiniz, sonunda yataktan çıkabildiğiniz günlerdir.

Tekrar kontrolün kendinde olduğunu hissediyorsun.

Ama bazen geri gelir. Durup dururken, kapıyı çalabilir—sadece habersiz görünecektir. Günün herhangi bir saatinde sizi rahatsız eder; Sadece unuttuğunu düşündüğünde, ortaya çıkar. İşte böyle. Kötü biri olmadığını bilmelisin. Aslında, keder size kaybın gerçekte ne anlama geldiğini gösteren bir rehberdir. Kayıptan gelen bu derin ıstırap, aşkın ne kadar paylaşıldığının bir kanıtıdır. Bu kayıpla bile, aşk sebat etti. Şimdi, kederde bile aşk var. Aşk her zaman orada olacak ve acı azalacak.

Daha iyi olacak. Bana güven.

Bir gün fark edeceksiniz. Hüzün hissi azalacak, ama bu kaybettiğin şeyin daha az bir şey ifade ettiği anlamına gelmeyecek. Bu sadece kabul ettiğiniz anlamına gelecek ve keder bunu anlayacak: artık bitti.

Evet, keder seni bir noktada huzura terk edecek ve bir kez daha ayağa kalkacaksın. Kederi bilmek, sevdiğini ve değer verdiğinizi bilmektir. Kederi anlamak, aşkın gücünün devam ettiğini bilmektir.