Dianna Lora, yazar, oyuncu, sunucu, yapımcı ve daha fazlası olarak video oyunu endüstrisinde 12 yıldan fazla deneyime sahiptir. Kendi video oyunu TV şovunu hazırladı, “harika olmadan” bir podcast başlattı ve Sony, Deep Silver, ASTRO Gaming ve şimdi Ubisoft gibi şirketlerde çalıştı. Etkileyici bir özgeçmiş, daha da fazlası, kariyerine müzikal tiyatroda tamamen farklı bir yolda başladığını düşünürseniz. Bronx’ta büyüyen bir kızın Broadway yapımlarından Malmö, İsveç’te Ubisoft Masifi’nde hesap yöneticisi olarak nasıl çalıştığı hakkında daha fazla bilgi edinmek için Lora ile konuştuk.

-Bize geçmişinizden bahsedin.

Dianna Lora: Ailem Dominik Cumhuriyeti’nden. Harlem’de doğdum. Ailem büyümekte çok fakirdi ama hiçbir şey istemedik, sadece Bronx’ta büyüyen bir çocuktum … yani, (boğazı temizler) Yerr. Bundan önce, aslında, hiçbir yerde ortasında bir süre Louisiana’da yaşadım ve o zaman video oyunlarıyla tanıştım. Annem beni erken Atari 5200 ile tanıştırdı. Ona sistemi almak için motivasyonun ne olduğunu hiç sormadım; Sanırım bunun nedeni, hiçbir yerin ortasında yaşayan, çok iyi İngilizce konuşmayan bir grup göçmen olduğumuz ve eğlenceye ihtiyacımız vardı.

Video oyunları her zaman hayatımın bir parçası olmuştur. En güzel anılarımdan biri okuldan eve geliyordu ve annemin bir Legend of Zelda kağıt haritasını lamine ettiğini görmekti ve oyuna devam etmek için çok heyecanlıydık. Bu oyunu o kadar çok oynadık ki haritayı yıprattık, bu yüzden onu bizim için kaydetti (gülüyor). Bronx’ın hepsinde ilk% 3 gibi gerçekten iyi dereceler aldım, bu yüzden yatılı okuldaki eğitimimi ilerletme fırsatım olduğunda kutsanmıştım, sonra müzikal tiyatro için Ithaca Koleji’ne gittim. Aynı anda şarkı söyleyebilir, dans edebilir ve hareket edebilirim ve bunu kanıtlayacak bir derecem var! (tekrar güler)

Dianna Lora Profesyonel Kadın Bilgisayar Oyuncusu

-Peki video oyunlarına profesyonel olarak nasıl dahil oldunuz?

DL: Mezun olduğumda performans göstereceğime karar verdim ve yaptığım da buydu. Broadway’i Broadway dışında denedim, hatta bir Rönesans Faire’sinde bile bir şey yaptım ve yavaş yavaş daha fazla üretim işi yapmak için çekildim. Gerçekten arka uç şeyler yapmaktan keyif aldım. Birkaç arkadaşım bana New Rochelle’deki bir kamu erişim kanalı için Gamer Reaction adlı bir şov fikriyle yaklaştı. Gerçekten rastgeleydi, ama başardık ve ben ürettim. Bu, YouTube’un ilk günlerinde yapıldı ve bu yüzden çevrimiçi hale getirdik ve sekiz yıl boyunca ürettik. Podcasting yapmaya başladık, oyun etkinliklerine gittik, oyun turnuvalarıyla mücadele etmeyi ve oyun videolarını gerçekten büyüymeden yüklemeyi başladık ve belki de buna devam edersek bir yere giderdik, ama o noktada millet başkalarını takip etmek istediği için durduk bir şeyler. Hatta Good Game TV adlı bir video yayınlama hizmeti başlatmaya çalıştık, ancak Hulu geldi ve bizi sudan çıkardı (gülüyor).

Bu gösteriler ve girişimler NYC bölgesinde nasıl bir arkadaş ve bağlantı ağı oluşturduğum ve daha sonra DualShockers için çalışmaya başladım; Diğer birkaç indie oyun sitesi ile yardımcı oldum, hepsi Broadway dışı tiyatrolarda çalışan “hayatta kalma işimi” ve üst düzey bir keten şirketinde (gülüyor) bir stint yaparken. Sonunda, bir Japon mobil oyun şirketinde çalışmak için teklif vermeden önce Sony için bir ajansta çalışmaya başladım ve bu da beni San Francisco’ya getirdi. Ve o noktada oyun endüstrisinde tam zamanlı çalışıyordum; Açıkçası artık serbest değildim!

Bundan sonra Astro Gaming’de çalıştım; mutlak bir patlama oldu. Daha sonra İsveç’te Massive’a çağrılmadan önce altı ay boyunca işten çıkarılana kadar işsiz olan Deep Silver ile çalışmaya devam ettim. “Eh, İsveç’e hiç gitmedim, gidelim” gibiydim, bu yüzden bir günlüğüne Malmö’yi ziyarete gittim ve röportaj yaptım ve buraya taşınmaya karar verdim ve iki buçuk yıldır buradayım . Fena değil, ha?

-Massive’daki ilk işiniz neydi?

DL: Ben esasen bir ortak yapımcıya benzeyen bir işbirliği koordinatörüydüm. Mass 2’nin The Division 2’de çalışan tüm diğer geliştirme stüdyoları ile Massive çalışmasına yardımcı oldum

-Şuan ne yapıyorsun?

DL: Ben sadece üç ay önce yapmaya başladığım bir hesap yöneticisiyim. Bir hesap yöneticisi bir dereceye kadar bir ortak yapımcıya benziyor. Uplay’ın yüzü biziz. Ortaklarla ve üretim ekipleriyle bağlantı kuruyoruz ve bunlar ile Uplay matrisinin geri kalanı arasındaki ilişkileri kolaylaştırıyoruz. Uplay ile neler olduğu hakkında tüm teknik bilgiye sahip olmalısınız, bu yüzden oyunların ne zaman yayınlandığını, zaman çizelgelerinin neye benzediğini bilmelisiniz ve oyunları işaretleyen küçük şeyleri bilmelisiniz. Çok basitleştiriyorum, çünkü bir çok şeyi kapsıyor.

Dianna Lora Profesyonel Kadın Bilgisayar Oyuncusu 

Oyunlardaki kariyeriniz şovlar ve podcast’lerle başladı. Hangi noktada ortak yapımcı olma deneyimini edindiğinizi düşünüyorsunuz?

DL: Bunların hepsi acele. “İşe alınmadan” ve “resmi” olmadan önce yaptığım her şey WOR K idi. İnsanlar bana bu sektörde ne kadar deneyim yaşadığımı sorduğunda, 12 yıllık tecrübem olduğunu söylüyorum, çünkü o zamanlarda yaptığım iş günler HARD idi. Koşuştum, ağ kuruyordum, pazarlama yapıyordum, şirketlerle ortaklık yapıyordum, oyunları inceledim, videoları ve podcast’leri düzenledim, web sitelerini çalışıyordum – her şeyi yaptım. Bu gerçekten deneyimlerimin temelini oluşturuyor: yaptığım ağ, katıldığım ve katıldığım etkinlikler, bulunduğum paneller. Deneyimlerim, bu 12 yıl içinde yaptığım her şeyden geliyor. Bu noktada çok fazla oyun okulu yoktu. Başımı aşağıda tuttum, sarsıntılı değildim ve İŞ’e odaklandım. Bu sektörde karşılaştığım farklı insan türleri nedeniyle, bu kadar çok farklı fırsatta gezinmeme ve bugün bulunduğum yere ulaşmak için ihtiyacım olan bilgiyi edinmeme izin verdi.

Birçoğu da tiyatro deneyimimden geliyor. Başarısız olmaktan korkmuyorum. Yanlış olduğumu itiraf etmekten korkmuyorum. Kendimi başkalarının yerine koyabilirim. Bir geliştirici bir şeyin gidişatı hakkında gerçekten üzülürse, ona bakış açısından bakmaya ve bu şekilde bir çözüm üzerinde çalışmaya çalışıyorum. Birisi bana bir zamanlar “Çok diplomatiksiniz, Dianna” demişti ve dedim ki, “Başka seçeneğim yok, bu işimin bir parçası!” (Gülen). Benim işim yönetmenler, stajyerler, teknik sanatçılar, programcılar arasında gezinmek. Herkesle iletişim kurabilmeliyim.

Az önce bahsettiniz, ama müzikal tiyatro geçmişinizin başarınızın bir parçası olduğunu düşünüyor musunuz? Tekrar yapabilseydin, yine de müzikal tiyatro okumayı seçer misin?

DL: Oh evet, kesinlikle. Oyun endüstrisindeki geliştiricilerin bazen bu alçakgönüllülüğe ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Birçok seçmelerde birçok kez reddedildim. Seçmelerde bana şişman olduğum, çok sıska olduğum, kaşlarım çok büyük, saçlarım çok kıvırcık, yeterince siyah değilim, yeterince beyaz değilim falan falan falan değilim. Kulağa korkunç geliyor, ama bu kabuğu yaratan “hayır” ı nasıl kabul edeceğimi bildiğim bir şey ve pek çok insanın “hayır” ı almayı veya başarısızlığı kabul etmeyi, ondan öğrenmeyi, ve bu başarısızlığı başka bir şeye uygulayın. Oyun endüstrisindeki birçok insan bunu daha iyi almayı öğrenebilir ve bence alçakgönüllülük, şefkat ve empati kısmı bazen eksiktir. Benim için her zaman iletişim kurmak, işbirliği yapmak ve insanları kontrol etmekle ilgilidir.

Bana üç ya da dört yıl önce Dianna Lora’nın İsveç’te yaşayacağını söylemiş olsaydın, asla inanmazdım. Bu benim için asla kartlarda yoktu. Bana söylenen her şey olduğum yerde kalmam, zarif ve minnettar olmam, çok akıllı olmak kötü, çok hırslı olmak kötü, kendin için daha iyi şeyler istemek kötü, çünkü bu da kendini beğenmiş. İstatistiksel olarak, hiçbir zaman Bronx’tan çıkmamalıydım, ama “çıkardı” demek bile benim için üzücü. Bağlamı üzücü.

Dianna Lora Profesyonel Kadın Bilgisayar Oyuncusu 

Seni ne üzüyor?

DL: “Çıkarma” çağrışımları var. Büyüdüğüm yerde bok gibi, topluluğumdan daha az gibi görünüyor. Bronx’tayken kendimi çevrelediğim insanların şu an sahip olduğum hayata layık olmadıkları. Bana göre, “bunu yapmak” demek beni rahatsız ediyor, çünkü herkes eğitimlerini ilerletme fırsatına sahip olmalı, herkes seyahat etme fırsatına sahip olmalı. Hayatımda asla seyahat edeceğimi düşünmemiştim. Hayatımda asla bir evimin olduğunu düşünmedim. Tanrım, diğer ayrıcalıklı pozisyonların yapabileceği şeyler, hayatımda hiç, hiçbir şeyden gelen Bronx’tan bir piliç olabileceğimi hiç düşünmemiştim. Ben kutsanmışım ve her zaman geri dönüp hep yanımda olduğum fırsatı arayan insanları yanımda getirmeyi görevim haline getiriyorum.

Seyahatten bahsetmişken, tüm hayatınızı almak ve başka bir kıtaya taşınmak için ne gerektiğini hayal bile edemiyorum. Birçok insanın bu sıçramayı yapmaktan korkacağını düşünüyorum.

Francisco’ya ve sonra Malmö’ye taşınmaya karar vermenize ne sebep oldu?

DL: Bir duvara çarptım. New York’taydım. New York’u seviyorum. New York kanımda. Baconeggandcheese (hepsi bir kelime) isterim – her gün acı sos ile. Ama her zaman bu hikayeyi hatırlıyorum, dönüm noktası buydu: Trende oturuyordum ve o süper yoğun günlerden biriydi ve doluydu. Köşede, ana koltuk olan bir koltuğum oldu, çünkü başınızı dinlendiriyorsunuz; kimse seninle uğraşmaz ve ortada dans eden “gösteri zamanı” insanlarından kaçınabilirsiniz. Bazı gecikmeler falan vardı, gerçekten hatırlamıyorum, ama canlı hatırladığım şey bu adamdı. Bir tren olabildiğince sessizdi ve sadece “AHHHHHHHHHH BU DAHA FAZLASI OLMALIDIR!” Ve bunu 6 trende çığlık attı. Ve ben sadece “yooo” gibiydim ve bana vurdu. Açık olmak gerekirse, hareket etmeyi göze alamazdım, nereye gidecektim? Hiç birikimim yoktu, maaş için maaş çekiyordum. Nereye gideceğim? Dolayısıyla, bu fırsat San Francisco’ya taşınmaya başladığında ve yer değiştirmem için ödeme yapacaklarsa, yapmaya karar verdim.

Malmö için de aynı şey geçerli. Bir heves uyguladım. Beş parasızdım, SF’den çıkamadım, Bronx’tan “ağızlı bir kız” isteyeceklerini hiç düşünmemiştim. Ama teklifi aldım ve sadece “tamam, tabii. Bölümü Seviyorum, hadi gidelim. ”

Vay. Trende o andan sonra, sizin için daha fazla olmak zorunda mıydınız?

DL: Evet, daha fazlası olmalı. Bu fırsat orada olsaydı, bunun için gitmek zorundaydım. O zaman yapımcı haline gelen nihai hedefim konusunda ciddiysem, kararı vermeliydim. Benim gibi, bana benzeyen biri için, geçmişimle, onu almak zorunda kaldım. Aynı şey İsveç için de geçerli. Ben, “Ne? Avrupa? Ve bana para ödenecek mi? Defol git buradan!” (Gülüyor).

Ailem Dominik Cumhuriyeti’nden. Artık bize uymayan tüm kıyafetlerimiz oraya iner. Onları oraya gönderdik. Bu şöyle bir şey, “İsveç’te Dianna mı? O yaptı!” Ailemdeki ilk okula giden, ailemdeki yatılı okula giden ilk kişiydim ve üniversiteye tam olarak bindim. Bunlar, hayatımda sahip olamayacağımı hiç düşünmediğim şeyler. Size hayatımda hiç hareket etmeyeceğimi düşündüğüm bir yer olan İsveç’e taşınma fırsatı verildiğinde, almak zorunda kaldım. Benim bir evim var! Bunun olacağını hiç düşünmemiştim. Bu benim gibi biri için asla kartlarda yoktu.

İsveç’te farklı hissetme konusunda endişeli miydiniz? Sanırım orada çok fazla Afro-Latin yok.

DL: Hayır, yok. Ben Latina, ama aynı zamanda Siyah’ım. İnsanlar beni burada gördüğünde, siyah bir kadın görüyorlar. Bunca zamandır tek boynuzlu atım – kesinlikle bir tane gibi hissettim. Benim için yeni değil – tamamen beyaz bir yatılı okula gittim, bu hiçbir şey. Bu sadece başkalarını yükseltmek için ateşi besler. Bu yüzden hep “Geri dön ve başkalarını yanında getir” diyorum. İnsanları daima yanınızda getirin. Kendinizi iyi insanlarla çevreleyin. Bu kişilerin bazılarının adımlarına çarptığını görmek gerçekten çok mutlu. Bazı insanları ön plana çıkarmak için çok uğraşıyorum. Daha önce çalıştığım bazı yerlerde tek renkli kadın bendim ve bu konuda olabildiğince vokal olmaya çalışıyorum. Gerçekten çeşitlilik çabaları için baskı yapıyorum. Önemli olan şeyler hakkında yüksek sesle konuşabilirim – bu benim içimdeki Bronx.

Dianna Lora Profesyonel Kadın Bilgisayar Oyuncusu 

Amerika’da doğup büyüyen bir Siyah kadın olarak, ülkenin dört bir yanında ve hatta tüm dünyada gerçekleşen Kara Hayat Maddesi protestoları olduğunda yurtdışında olmak nasıl bir duygu?

DL: Çok ilham aldım. Burada Ubisoft Massive’da düzenli olarak iletişim kuran ve farklı şekillerde aktif olan bir grup var. Şu anda olan uzun zaman oldu. Bence dürüst olmak gerekirse biraz FOMO var, çünkü orada olacağız. Tam orada sokaklarda arkadaşlarım tarafından davul çalıyor, yanlarında protesto ediyordum. Gurur duyma duygusu var, nihayet vaktimizi ve konuşma anımızı anlıyoruz. Tüm bu süre boyunca çığlık attığımız görünürlüğünü elde ediyoruz. Neden birdenbire çeşitlilik ve kaynaştırma ile çalışan insanlar iş buluyor? Çünkü şimdi sıcak mı? Bu insanlar yıllardır var ve endüstri şimdiye kadar hiçbir şey yapmadı.

Oyun endüstrisinin uyanması ve dudak servisini durdurması gerekiyor. Renk insanlar dikkat ediyor ve birbirleriyle konuşuyor ve insanları tokenleştiren insanların farkında. Black Lives Matter’ı söylemek neden bir sırdı? İki yıl önce, “Kara Hayat Önemlidir” derseniz, insanlar “Yoo, bu politik” gibi bir şey olurdu, ama şimdi tamamen havalı çünkü şirketler bunu söylüyor? Çýk buradan adamým.

Uzun zaman oldu. Uzun yıllardır hak edenleri yükseltmek için sesimi ve platformumu kullanmak benim için çok önemli ve zaman zaman çabalarımın endüstri politikası nedeniyle başarısız olduğunu söylemek üzücü, ama şimdi gerçekleştiğinden memnunum. Daha fazla Siyah kadına ihtiyacımız var. Bu alanlarda Siyah bir kadın olarak dolaştım ve karmaşık, acı verici ve zor. Sesi verilmeyenleri konuşmamı veya savunmamı engellemeyecekti. Renkli bir kadın olarak bıktım; yorulduk. Yani, diğer insanların bunu yaptığını görmek harika. Ama şimdi sadece yapmayın, her zaman yapın, tamamen farkında olun ve aktif olun ve daha fazla Siyah kadın ve renkli insan kiralayın ve onları korumak için SAVAŞIN.

Bu savaşlarla sürekli mücadele etmek çok yorucu olmalı.

DL: Öyle, ama dedikleri gibi her iki yolu da kesen bir bıçak. “Hey, bırak konuşsun” diyebiliyor olmak tatmin edici. Ve araya giren kişi “Ah, özür dilerim” diyor. Umarım kadınları toplantılarda kesintiye uğratmanın havalı olmadığını öğreniriz. Ben, yapamadıklarını düşünürlerse, insanlar için konuşacak o kişi olmakta sorun yok. Ama aynı zamanda zor. Yalan söylemeyeceğim, süzülüyor.

Bu sektörde başarılı olmak için renkli kadınlara ne tavsiye edersiniz?

DL: Asla durma. İnandığınız şeyler için savaşmayı ve fırsatlarınızı elde etmek için savaşmayı asla bırakmayın. Kendinizi oraya koymaktan korkmayın. Başarısız olmaktan korkma. Duyacağınız saçmalıklardan korkmayın. Bu gerçekten ısrarcı olmak, ne istediğini bilmek ve devam etmek meselesidir. Mümkün olduğunda bu inanç sıçramasını alın. Konuş. Eğer kafamdaki “Bu çok korkutucu” diyen o küçük sesi dinlemiş olsaydım, şu anda olduğum yerde olmazdım. Korkutucu şeyler yapın.

Dianna’yı Twitter’da takip edebilirsiniz.

Buradan Kadınlar ve Bilgisayar oyunları hakkında sorulmuş Sordumya sorusuna gidebilirsiniz.