Eğer sevildiğini hissetmiyorsan, bunu senin için yazıyorum. Kendini nasıl seveceğimi bilmiyorsan, bu yazı senin için.
Bu yargılayıcı, kaotik dünyaya nasıl uyum sağlayabileceğini bilmiyorsan, bu yazı senin için.
Tam olarak olman gerektiği gibisin. Sen bir hata değilsin.
Belki de kimse sana yeterli olduğunu söylemedi. Ama sen yeter de artarsın bile. Her hayaline, dileğine ve arzuna çok layıksınız. Olduğun kişi olduğun için haksız değilsin. Dünya seni tanımlanabilir bir kategoriye, bu saçma toplumsal normlar ne talep ediyorsa kabul edilebilir bir algoritmaya kafeslemeye çalıştığı için yanlıştır.
Ve inan bana, bunlar tamamen saçmalık. Dünya yanlış, sen değil.
Kendi sevgini ve güvenini herkesten daha çok hak ediyorsun. Çoğumuz gibi, muhtemelen bunu etrafındaki herkese yayıyorsun ve kendine hiçbir şey bırakmıyorsun. Çabaların karşılık bulamayınca canın yanıyor. Sana sevgiyi kazanman gerektiği öğretildi, bir şeye layık olabilmek için kendini vermen gerektiği. Bu doğru değil. Sevginle bencil olmaya iznin var – aslında, bu yırtıcı dünyada hayatta kalmak için bunlar gerekli.
Önce kendini sev. Önce kendine güven.
Korkutucu hissettirse de etrafına sınırlar belirle. Sonunda, senin için yaratılmamış olanlar gidebilir. Acı verici olacak, ama doğru olanları hayatına almak için alan yaratmalısınız.
Gelecekler. Buna inanmak zor, ama bir kez o güzel ışığını içe doğru parlatmaya ve kendinin en karanlık yerlerini aydınlatmaya başladın mı, kendini özgür bırak. Gerçek ruhunu dünyaya gösterirsen kabilen de buna karşılık verir, manyetizman çekilir. Olduğun eşsiz varlığa, temsil ettiğin cesarete ve gerçeğe çekilirsin.
Özgünlüğünle ayakta durduğunda insanlar ortaya çıkar. Bunu yapacak cesareti bulana kadar, her zaman uyum sağlayamadığınızı hissedeceksiniz çünkü yanlış insanları çekiyorsunuz.
Senin verici doğandan beslenen insanlar. Seni hafife alan ve değerli enerjini çalan insanlar. Sonsuz gideri durdurmak, daha fazla bir şey söylememek, daha iyi olabileceğinize karar vermek size kalmış.
Sevgiyi hak ediyorsun. Sen aşksın. Onu somutlaştırırken nasıl hak etmezsin?
Hepimiz bu insanlık yolculuğunda yolumuzu kaybetmiş ışık ve dürüstlük sahibi insanlarız. Görevimiz kendimize geri dönmek.
Misyonumuz tüm şartlanmayı yok etmek ve yaşamlarımızın travmasını iyileştirmektir.
Dünyayı dinleme. Başından beri dinledin – sana bir faydası oldu mu?
ne istediğini ve neye ihtiyacın olduğunu ne kadar çabuk anlarsan, başkalarının ne düşündüğünü bırakmak o kadar kolay olur. Onlar kendileri için yaşamaya devam ederken sen hayatını başkaları için yaşayamazsın. O savaşı asla kazanamayacaksın.
Sonunda, hiçbir şeyin kalmayacak ve sana bunu kendine yaptığını söyleyecekler. Haksız değiller – seçimlerimizden biz sorumluyuz. Kendini terk etmeyi bırak. Gerçek ruhunun köküne, doğasına geri dönmek için ne gerekiyorsa yap.
Bu çorak manzarada aradığınız ışık olabilirsin. Canını çeken şeyi sana getirecek tek cevap bu.
İhtiyacın olan her şey senin içinde.
Bir keresinde buna inanmamıştım. Bir keresinde kendimden nefret ettim ve yaraları, içimdeki boş bilinmeyen boşlukları doldurmak için başkalarını aradım. Kendimi sürekli bir hüzün boşluğu gibi hissettim ve problemimi çözemedim.
Çözemedim çünkü sürekli, umutsuzca kendim dışında cevaplar arıyordum. Orada hiç yaşamadılar, ben de onları bulamadım. Kendi öz değerimi iyileştirmeyi öğrenmem gerekiyordu.
Başından beri çözüm buydu.
Tekrar söylüyorum, sen buna layıksın. Sen yetersin. Olduğun kişi olmakla kesinlikle haklısın. Herhangi bir yargı, taciz, reddedilme veya utanç duymadan o kişi olarak yaşamayı hak ediyorsun.
Eğer bu dünyada varsan, burada olman gerektiğinden.
Kimsenin aksini söylemesine izin verme. Kimsenin insanlığını elinden almasına izin verme.
Sevildiğini, değerli olduğunu ve istediğin her şeyi hak ettiğini söylemek için buradayım.
Senin için buradayım. Anlıyorum seni. Sen buraya aitsin.
Kendine aitsin.
