Taşınmama iki gün vardı, bu yüzden durakladım, gençlerden sürekli öneriler alıyordum.
Sürpriz değildi, daha önce duymuştum, ama planlarımla büyük ölçüde çelişiyordu: Instagram, liseli erkek arkadaşımla üniversiteye gitmememi şiddetle tavsiye ediyordu.
Mantıklı geliyor. Yeni yerler, yeni insanlar, yeni deneyimler. Henüz yaşamadığın koca bir dünya varken, birlikte olman gereken kişinin Ohio’daki küçük bir kasabadan olma ihtimali nedir? Ama geçen bahar erkek arkadaşım ve ben gelecek sonbahar hakkında konuşma yapmak için oturduğumda, her şeyin değişmesiyle, bir birimizden uzaklarda olsak bile, bir birimizi sevdiğimiz sürece her şeyin güzel olacağını fark ettik. Ayrıca, hayatımda olmamasını hayal bile edemezdim.
Ve bunu yaptığımız için minnettarım.
Covid’in herkesin planlarını değiştirmesiyle geçen sonbaharda yanına gidemedim bile. Evde kalmanın berbat duygularıyla başa çıkmama ve çalışmama gerçekten yardımcı oldu ve birlikte böyle talihsiz bir zamanda olumlu şeyler bulabildik. Ve sonunda bahar için kampüse taşınabileceğimi öğrendiğimde, kimse benim için ondan daha mutlu değildi.
Geçen pazartesi taşındım ve Covid kesinlikle üniversitenin zevklerini karmaşıklaştırdı. İlk haftayı oda arkadaşı olmadan (karantina da kalmak zorunda geçirdim) ve başka birinin odasına girme seçeneği olmadan yaşadım, insanlarla en çok birlikte gülünç uzun yemek kuyruklarında durabildim veya muhtemelen dışarıda sosyal mesafeli bir yemek yedim, Ocak havası bize hiçbir iyilik yapmadı. Her şeyin değiştiği ve kampüste insanlarla tanışmanın normalden daha zor olduğu bir zamanda, erkek arkadaşımın var olması her şeyi değiştirdi.
Stresli olduğumda, hala ona mesaj atıp biraz huzurlu hissediyorum.
Birlikte kalırken birinin her zaman benim köşemde olduğunu anlıyorum. O benim hem erkek arkadaşım hem de en iyi arkadaşım ve onunla birlikte olmama düşüncesi benim için gerçekten mantıksız. İnsanlar birçok nedenden dolayı ayrılırlar – kavga, kıskançlık, mesafe – ama mesafeyi çalıştırmaya karar verdik ve şimdiye kadar bunu yapmak kesinlikle zor olmadı. Uzun mesafeli olmak bana gerçekten keşfetmem ve üniversite deneyimime girmem için alan sağlıyor.
İyimseriz ama saf değiliz.
Bunun her zaman işe yaramadığını biliyoruz. Ama politikamız birbirimizi mutlu etmek ve artık bizi mutlu etmeyene kadar buna devam edeceğiz. Mesafe çok zorsa veda edeceğiz ve daha iyi koşullarla başka bir zaman işe yaramasını umacağız. Mesafe de zor, bunu yalanlamayacağım. Ama buna değecek bazı insanlar var. Ve sana neşe getiren birini bulduğunda, bence onu elinde tutmalısın. Bir ilişkinin masal gibi hissetmek için masal durumuna ihtiyacı yoktur.
Birbirinizi anlıyorsanız her şey yoluna girer. Mesela, cevap vermediğim için özür dilersem üniversiteye gittikten sonra onu unuttuğumu düşünüyor. Birbirimizin programlarını ve hayatlarını tanırız ve elimizden geldiğince birbirimizi anlamaya çalışırız. Bazı yönlerden, anlamamız gereken zamanı daha da özel kılıyor. İşe yaramayabilir. Belki de yarayabilir. İkimiz de bu konuda çok endişeli değiliz çünkü şu anda bu bizi mutlu ediyor ve önemli olan da bu.
