Bu kadar basit zamanlarda yaşıyoruz, ancak mutluluğu bulmak çok zor.
Bu nasıl olabilir, günlük yaşamlarımıza bakarken, kelimenin tam anlamıyla tüm dünyayı parmaklarımızın ucunda tutarız. Bir milde kaç santimetre olduğunu, doğru hecelemeyi, yemek yapmayı biliyoruz; öpüşmeyi bile biliyoruz denebilir.
Yine de memnun değiliz.
Telefonlarımızı bazen dertten sıkıntıdan kapatıyoruz. İnternet kapalıyken gerçek bir dünyada yaşıyoruz. Dikkatlice insanlara bakıyoruz. Zaman çok yavaş geçtiği zaman sıkılıyoruz. Aklımızda, sadece yemek yemek var, çünkü “yiyecek hiçbir şey yokken her zaman yanınızdaydı” gözlerimizi yemek görünce açıyoruz. Trafikte geziyoruz. Kapıyı açık tutmuyoruz. Kapıyı bize açık tutanlara teşekkür etmiyoruz. Erkekleri es geçiyoruz “Kurtuluş Ordusu” yazan kırmızı önlüklerin önüne hızla geçiyoruz: sadece yiyeceklerimizi almaya ve hayatının en güzel şeyini eve götürmeye çalışıyoruz. Zor şeylerden kaçarız, sadece umursamadığımız insan kalabalığında rahatız.
Yine de kendimize sormaya devam ediyoruz, “neden ben? ”Bu yıkıcı sorunun cevabını umutsuzca araştırıyoruz; podcast, yazar ya da youtuber unvanlarını öz-bakım veya kendi kendine yardım olarak nitelendiriyoruz. Bunları zaman geçirme aracı olarak görüyoruz. Meditasyon yapıyoruz, günlük tutuyoruz, günlük olarak minnettar olduğumuz beş şeyi listeliyoruz, okuyoruz, kendimizi ifade etmek için yeni yaratıcı yerler arıyoruz, yaşamlarımızdaki toksisiteyi gideriyoruz, işte boğulmaya başlıyoruz, daha fazla su içiyoruz, sağlıklı besleniyoruz, çalışmaya başlamak için erteleme bahaneleri arıyoruz. Bizi haksız yere geride bıraktıklarında arkadaşlarımızı susturmaya başlıyoruz ve onları “İbne” ilan ediyoruz, çünkü içimizden öyle geldi. Dostlarımızdan, kız arkadaşlarımızdan veya erkek arkadaşlarımızdan ayrılıyoruz çünkü bir podcast, “daha iyisini hakettiğimizi” söyledi; başkaları sizin hayatınızı yönetebiliyor değil mi?
Ancak, tüm bunlardan sonra bile kendimizle hala mutlu değiliz. Etrafımıza bakıyoruz ve tüm arkadaşlarımızı, önemli değerlerimizi ve hatta ailemizi göremiyoruz. Kitapların / Podcastlerin / Youtuberların söylediği her şeyi yapıyorum” diye düş kırıklığına uğradık ve kafamız karıştı.
Bu kadar karışık olmadığını düşünün.
Öyle değil. Sadece bakmak zorundayız. Mikroskobik şeylere odaklanırsak, sadece manzaralarımızı negatiflere odaklayacağız. Ancak mutlu olmak için çok şey var. Kahvaltı, öğle yemeği ve akşam yemeği yiyeceğiz. Su içeceğiz. Terasta bir yatakta yağmur eşliğinde yatabiliriz. İş bulabiliriz. Yürüyebiliriz. Konuşabiliriz. Biz iletişim kurabiliriz. Görebiliriz. Duyabiliriz. Sürebiliriz. Bu makaleyi internet üzerinden okuyabileceğiniz bir telefonunuz, tabletiniz veya bilgisayarınız var. Mutluluk , en basit şeylerde bulunabilir ve onları göz ardı ettiğimiz zaman mutlu değilizdir ve asla mutlu olamayız.
