Yüksek Beklentilere Sahip Olmak Hakkında Kimsenin Size Söylemediği Şey

Büyük umutlara sahip olmak her zaman uzmanlık alanlarımdan biri olmuştur. Çoğu zaman, hayallerimi bir kaideye oturtmuş ve hayatımın belirli alanları için hedeflerimi son derece yüksek seviyelerde tutmuştum. Ya da daha iyi kelimelerin, gerçekçi olmayan seviyelerin eksikliği için bunu yapmıştım.

Çevremde ki insanlar bana sık sık aşk ve nefret ilişkisi kurma eğiliminde olduğum bu kaliteye olan hayranlıklarını anlattılar.

“Hiç takmamana bayılıyorum,” diyen  arkadaşlarım var. “Ne istediğini çok iyi biliyorsun ve daha azı asla kabul etmeyeceksin”

Ama ya sorun buysa? Bunu asla çözemeyeceğim. Ya her zaman daha fazlasını beklediğim için hiçbir şeyi kabul edemezsem?

Aklımda, insanların bana söyledikleri bu sözler farklı şekilde işleyerek geçiyor. Onların sözlerini daha çok “Kabul edecek kadar iyi bir şey bulmuyorsun”, olarak algılıyor beynim. Ne istediğinizi çok iyi biliyorsunuz ama gerçekçi olmak gerekirse, öyle bir şey yok, bu yüzden hiçbir şeyi kabul etmeyeceksiniz.”

Çünkü eğer istedikleri mevcut değilse, bir kişi istediğini nasıl bulur?

Pek çok insanın yüksek beklentilerin ne kadar büyük bir sorun olabileceğini anladığını sanmıyorum.

Yüksek beklentilere sahip olmanın yanı sıra gelen duygular karmaşık ve dağınıktır. Bir yanım harika şeyler aradığımı bilmekten gurur ve onur duyuyor. Harika ilişkiler. Harika ortaklar. Harika yaşam hedefleri. Yine de diğer yarım kesinlikle çürük elma gibi çünkü umutlarımın o kadar yüksek olmasından korkuyorum ki hiçbir merdiven onlara ulaşacak kadar uzun olamaz ve bu da beni sürekli hayal kırıklığına uğratır.

Çoğu zaman, kendime hatasız olan şeylerde yanlışları bulmamı söylediğime ikna oldum, böylece daha sonra hayal kırıklığına uğratılma konusunda endişelenmeme gerek kalmadı. Eğer yeterince erken bir sorun bulabilirsem, hatta kendimi daha az olan bir şeye ikna edebilirsem, çok geç olmadan çıkabilirim.

Varsayımsal olarak konuşursak, bir ömür boyu mutluluğun ve “başarının” başarılarımıza ve hayatımızda kazandıklarımıza dayandığını düşünürsek, hedefleri ve beklentileri son derece yüksek ve ulaşılması neredeyse imkansız olan o kişi nasıl mutlu olur?

Bunu daha görsel ve basit ifadeyle açıklayayım.

Birkaç ay önce bu adamla konuşuyordum. Çekici, nazik, komik, zeki ve düşünceliydi. İyi bir adamdı, geçmişimde konuştuğum diğer adamlara kıyasla biraz mucizeydi. Kendimi mutlu ve kendime güven duymamı sağladı. Ancak, bu adamın gözlerine bakıp ona “Bunu yapamam” derken gözyaşlarıma ve boğazımdaki yumruya karşı savaştığım geceyi hatırlıyorum.

Ona kabul edilebilir bir sebep vermek için kalbimin ve zihnimin her köşesini aradım. Ona bu kadarını borçluydum, beni önemli hissettiren birini neden bırakmak zorunda kaldığıma dair bir açıklama. Yine de bulamadım.

Ona sunabileceğim tek açıklama, anlaşmaya korktuğum uyuşuk gerçeğiydi. Biriyle birlikte olmaktan korkuyordum çünkü onun kadar iyi olabileceğimi düşünüyordum.

İstediğin her şey gibi görünen birinin gözünün içine nasıl bakarsın ve onlara daha iyisini hak ettiğini ya da bulabileceğini düşündüğün için onunla birlikte olamayacağını nasıl açıklarsın? Nasıl mükemmel gözüne bakıp daha fazlasını istediğini söyleyebilirsin?

Sanki zihnimde kök salmış ne istediğimi asla bulamama gibi bir şüphem var ve güneşli bir gökyüzünün altında doymuş toprakta yaşayan bir bitki gibi büyüyor ve yerleşme korkusunun en iyi tedavileriyle dölleniyor ve istediğim şeyin yok olmasından endişe ediyor.

Bu beni mahveder mi? Yüksek beklentilerim, başardığım ve hayatta elde ettiğim şeye bir darbe indiriyor mu?

Cevap mı? Pek emin değilim.

Çünkü bir yandan bunun bir mücadele olduğunu biliyorum. Beynimin bir parçasının her zaman sürekli olarak hayatımın her alanını test edeceğini ve sorguladığını bilmek zor: Bu yeterince iyi mi? Her şeyin bir sınıra kadar zorlanacağını anlıyorum.

İnsanlarda, işlerde ve kendimde geçerliliğinden şüphe edeceğim ve sorgu edeceğim.

Beklentilerimin biraz gerçekçi olmadığı için bencil olduğum için olduğuna inanmak istemiyorum. Evet, bazıları beni böyle görebilir. Ancak, benim gözümde, beklentilerim gerçekçi değil çünkü layık olduğum şey bu.

Beklentilerimi zorlayan ve bunların çok ötesine geçen şeyler istiyorum. Ne bulursam bulayım, bu ince çizgili şüphe duygusunu içime dökmemeli, muhtemelen zihnime girebilecek her soruyu aşmalı. Sadece gereksinimleri karşılayan değil, aynı zamanda bazılarını da karşılayan bir ortak. Sadece finansal olarak beni desteklemekle kalmayıp, yaptığım işi sevmemi ve çalıştığım yerden zevk almamı sağlayan bir kariyer. Geriye dönüp bakıp “Sadece başarılı olmakla kalmadım, aynı zamanda onu kendi ellerime alıp fethettim” diyebileceğim bir hayat.

Beklentiler sadece gerçekten hak ettiğiniz şeyin bir özetidir. Eğer durum buysa, yüksek olanlara sahip olmanın ne zararı var? Ana hattan uzaklaşabilirsiniz, olay örgüsü açıkça yakalandığı sürece komut dosyasından doğaçlama yapabilirsiniz.