Hayır, tabii ki, her şey yolunda. Aradığın için teşekkürler. Senden haber almak güzel.
Sadece iş ve okulla meşguldüm ve hayatın belirsizliklerine yön veriyordum.
-Aramayı denedin mi?
Evet, tabii ki, biliyorum. Çok meşguldüm ve seni arama fırsatım olmadı. Gerçekten özür dilerim.
Seni aramak istedim, gerçekten istedim. Cevapsız aramalarını gördüğüm anda seni aramak gibi bir niyetim vardı.
Programımı o kadar doldurdum ki konuşacak vaktim bile yok.
Hayır, seni görmezden gelmiyorum, söz veriyorum. Seni asla görmezden gelmem.
Her gün ne kadar konuştuğumuzu hatırlıyor musun? Ben hatırlıyorum. Çok geç saatlere kadar uyanık kalabileceğimizi hatırlıyorum. ” Uyanık mısın?, Beni yalnız bırakma!” Sonunda senin gülmene çığlık atarak uyanırdım. Artık pek gülmüyorsun.
Biliyorum, biliyorum. 20 dakikadan fazla konuşamıyoruz. Artık bir ilişkin olduğuna göre seni rahatsız etmek istemedim. Çok fazla zamanını almak istemiyorum.
-Senin için önemli miyim?
Evet, tabii ki. Arkadaşlığımızın önemli olduğunu hep bil. Ama belki de şu anda ilişkin için benden daha fazlasına ihtiyacın vardır. İkinizin arasına girmek istemiyorum.
-Her şey mükemmel değil mi? Hayat bu, bu bir film değil. Kiminle birlikte olursan ol ilişkin zor olacak. Hayat böyle olmalı.
Hayır, ilişkinizin bizim arkadaşlığımız gibi olmaması gerektiğini düşünüyorum. Arkadaşlıklar daha kolaydır. Aşk la ilgili değil.
-Tamam evet, haklısın. Bir dereceye kadar aşk içeriyor. Ama bu dostça bir aşk. Birlikte bir hayat adamış bir aşk değil. En derin arzularımı ve umutlarımı seninle birlikte yaşadım.
Üzgünüm, bu değildik. Evet, hayatımın mahrem detaylarını seninle paylaşıyorum. Artık o kadar çok konuşmadığımız paylaşmasamda.
Neden seni geri aramıyorum? Dediğim gibi, meşguldüm —-
Haklısın. Bu en iyi arkadaşım olduğunu iddia ettiğim birine zaman vermeyi reddetmek için bir bahane değil. Kesinlikle haklısın.
Hayır, bir şey olduğu yok. Hiçbir şey-
Hangi gece? O geceyi hatırlamıyorum.
Tam olarak. Şimdi hatırlıyorum. O gece bir sürü şey söyledim.
Evet, ne olursa olsun, kiminle çıkarsak çıktığımız ya da nerede yaşadığımız önemli değil, arkadaş olacağımızı söylediğimi biliyorum. Evet, bunu söylediğimi biliyorum. Hayır, arkadaşlığımızı pasif-agresif bir şekilde bitirmeye çalışmıyorum.
Hayır, sana söylemediğim hiçbir şey yok.
Hayır, savunmada değilim. Gerçek bu. Neden benim hissettiklerim hakkında varsayımlarda bulunmak zorunda olduğunu anlamıyorum. Gerçek bu. Meşguldüm.
Evet, her neyse, senin de meşgul olduğunu biliyorum. Yeni bir ilişkin var. Bunu hepimiz biliyoruz. Hepimiz farkındayız.
Onlar için kızgın değilim. Gerçeği bilmek ister misin? Onları duymaktan bıktım. Hayatlarının nasıl olduğu umurumda değil. Seni önemsiyorum.
Evet tamam, onlar da artık hayatının bir parçası. Evet, muhtemelen önemsemeliyim. Ama en son ne zaman arayıp bana senden bahsettiğini duyduğumu hatırlamıyorum. Her zaman, “Bunu yaptık, bunu yaptık.” Ne zaman aniden “biz” oldun?
Ben çocuk değilim.
Bana neler olduğunu sormuştun. Olan bu. Tabii ki gerçeği duymak istemezsin. Neden seni aramayı istemiyorum sanıyorsun?
Ne var biliyor musun? Kesinlikle haklısın. Arkadaşlığımız değişti. Her şey değişti. Sen değiştin. Değiştim. Hepimiz değiştik.
Hayır, lütfen bir süre beni arama. Biraz zamana ihtiyacım var.
Neden? Bu konuşmadan sonra bu soruyu sorduğuna inanamıyorum. Ne aptalca bir soru.
Onlarla olduğun sürece, “biz” olduğun sürece beni arama. Beni rahat bırak.
Neden? mi Neden??
Çünkü ne yazık ki sana aşığım. Gerçek bu.
