Yanlış seçim yaptın. Yanlış kariyeri seçtin. Yanlış kişiye aşık oldun. Yanlış arkadaşa güvendin. Yanlış ülkeye taşındın. Her şeyi berbat ettin ve her şeye baştan başlamak zorunda kaldın.

Ne olmuş yani?

Hayatımızı süresiz olarak değiştirebilecek bu yanlış seçimler yüzünden kendimizi hırpalıyoruz – ya da öyle düşünüyoruz ki , hayatımızın en önemli yıllarını boşa harcadığımızı düşünerek sefalet içinde yuvarlanıyoruz çünkü daha iyisini bilmiyorduk ya da bazı şeyleri iyice düşünmüyorduk. Sıkışmış hissediyoruz çünkü tek başına verdiğimiz zarara yapılabilecek başka bir şey yok ama gerçek şu ki her yanlış seçim, her hata, her serpintinin bir amacı vardı, çok önemli bir amacı vardı.

Gerçek şu ki, her hata bize tam olarak kim olmamız gerektiğini öğretti, belki farklı seçimler bizi daha kolay yollara sürükleyebilirdi, ancak onun üstesinden gelebilirsek, sonuçta o kadar da kötü olmadığını fark edeceğiz. Şimdi dersler, deneyimler, denemeler ve hatalarla donandık. Şimdi yara bere içindeyiz ama hala bir bütün gibi hissediyoruz. Artık işimizde anlam ve amaç bulmayı biliyoruz. Şimdi biliyoruz ki, bizi sevdiğini iddia eden herkes bunu kast etmiyor. Artık biliyoruz ki dostlar da düşmanlarımız gibi bize ihanet edebilir. Artık ait olmadığımız bir yerde hayatta kalmanın nasıl bir his olduğunu biliyoruz. Şimdi nasıl büyüyeceğimizi, zorluklara nasıl katlanacağımızı, bilgeliğimize ve sezgilerimize nasıl güveneceğimizi biliyoruz ve şimdi bizi kırmalarına izin vermek yerine hatalarımızı nasıl düzelteceğimizi biliyoruz.

Şimdi paranın satın alamayacağı bir şeyimiz var; deneyim. Hepsini görmediğimizi söyleyebiliriz ama yeterince gördük. Şimdi hiçbir şey bizi şaşırtıyor ya da eskisi gibi şok etmiyor. Şimdi insanlara kalbimizle körü körüne güvenmeyecek kadar zekiyiz. Artık bir aldatmacanın nasıl bir his olduğunu biliyoruz, bir teklifin gerçek olamayacak kadar iyi olduğunu biliyoruz ve satır aralarını nasıl okuyacağımızı biliyoruz.

Belki bu dersleri öğrenmek bize zarar verebilir ama bunu yaptık ve hala buradayız, iyileşmeyi öğreniyoruz, nasıl devam edeceğimizi öğreniyoruz, daha iyisini yapmayı öğreniyoruz ve kendimizi nasıl koruyacağımızı öğreniyoruz, hala gülümsüyoruz, hala umutluyuz, hala sevgi, başarı, macera ve mutluluk arıyoruz.

Belki bir sürü yanlış seçim yaptın ama kendinden vazgeçmedin ve önemli olan da bu çünkü tek doğru seçim hayatın için savaşmak. Tek doğru seçim, kendi yanlış yönlendirmenizin sizi sonsuza dek rotanızdan çıkarmasına izin vermektir çünkü acınızın bir amacı vardır ve kaybettiğiniz her şey için kendinizi nasıl geri kazanacağınızı öğrenirsiniz ve bu en büyük zafer de budur.

Kendi içinde bulduğun aşk sonsuza dek senin olacak. Böylelikle, eve dönüş yolculuğunun, rahat ve huzurlu olma, kendi başına, ve kendi kalbini nasıl tutup kendi alanını nasıl kabulleneceğinin yolculuğunu, seni korkutacak şekilde değil, aksine, seni güçlendirecek şekilde, öğrenebilirsin. Kolay olmadığını biliyorum.

Sürekli dikkat dağıttığımız bir dünyada yaşıyoruz. Kendimizle yalnız olacağımızı öğrenmek zorunda değiliz, çünkü asla gerçekten yalnız değiliz. Hayatımızı diğer insanlarla, meşgul olmakla, işle, zaman geçirmeyşe, enerjik ve zaman alıcı şeylerle doldurabiliriz, eğer istemezsek asla kendimizle yalnız kalmak zorunda değiliz.

Çoğu zaman cevabım hayırdır. Ve bu yüzden tek başına rahatsız edici ve çoğu insanın kaçındığı bir şey olarak kabul edilir. Zor, yalnız olmak zor. Ve bu utanmana gerek olmayan bir şey. Kendini sevmeyi ya da kendi başına iyi olmayı zor bulduğun için kendini aşağılamana gerek yok. Günün sonunda birbirimize ihtiyacımız var. Anlamlı ilişkilere ihtiyacımız var, güzel etkileşimlere ihtiyacımız var. Bu yüzden bir tür olarak uzun süre evrimleştik ve hayatta kaldık. Yalnız olmayı öğrenmek, dünyayı dışlamanız gerektiği, asla yardım istememeniz gerektiği, içimize kapanmayı ve bağlantıdan çıkarılmanız gerektiği anlamına gelmez. Sevmek istemek, bu dünyada sizi gören, duyan ve barış içinde hissettiren insanlarla hayatın ellerinde bu kadar çok şey yaşamak istemek çok güzel. Ancak bu duyguyu dışarıdan bulmaya bu kadar odaklandığımızda, bazen bunu kendimize de verebileceğimizi unutuyoruz. Bazen, başkalarında her zaman aradığımız sevginin her şeyden önce kendi içimizde bulunabileceğini unutuyoruz.

Bu, tek başına yeterince iyi olmamakla eşanlamlı olmadığını hatırlatmanızdır. Tek başına bir zayıflık değil, utanılacak bir şey değil. Yalnızlık bir hediyedir. Bir ilişkide olsanız da olmasanız da ya da günaydın mesajı alsanız da orada olacak bir temeldir, kendi içinizde sabit bir zemindir. Yalnızlık bilgidir, kendinde ve umutlarında. Tek başına, kalbinizi anlamaya ve yıllarca yarı yarıya sevilmesine izin verdikten sonra onu zorlayan şey için savaşmaya acımasız bir adanmışlıktır. Yalnızlık yalnız olmak değildir. Tek başına kaldığında bu durum bozulmaz. Tek başına bir çapa, bir şifadır – kendi içinizde bulduğunuz sevginin sonsuza kadar sizin olacağını hatırlatır, kendi eviniz olma kapasitesine sahip olduğunuzu hatırlatır.

Yalnız olmayı öğrenmeye çok inanıyorum, çünkü çoğu zaman yalnız kalmaktan korktuğumuzda, hayatımızda bizim için olmayan şeyleri saklama eğilimindeyiz. Yalnız kalmaktan korktuğumuz zaman, bazen hak ettiğimizden, ihtiyaç duyduğumuzdan veya derinden arzu ettiğimizden daha azıyla yetiniriz, çünkü hiçbir şeyden çok bir şeye sahip olmayı tercih ederiz. Davranışlara veya bize ilham vermeyen, büyümemizi teşvik etmeyen veya bizi her zaman sevilmeyi hayal ettiğimiz gibi seven şeylere tolerans gösteririz, çünkü daha iyi bir şey ortaya çıkmazsa diye sahip olduklarımızı kaybetmek istemeyiz. Ve eğer daha iyi bir şey ortaya çıkmazsa, başka bir insan yoksa ya da onların ilgisi bize sevildiğimizi, değerli olduğumuzu, geçerli olduğumuzu söylerse, o zaman kim olacak? Yalnız olmayı öğrenmek bize, dışsal her şey bizi terk etse bile, bu hayatta birçok şeyin içinde kurduğumuz ev aniden parçalansa veya kaybolsa bile, her zaman kendi kalbimiz, kendi ruhumuz, kendi aklımız olan eve adım atma yeteneğine sahip olacağımızı öğretir.

Yalnız olmayı öğrenmek önemlidir, çünkü artık aştığımız şeylere razı olmadığımız yalnız kalma kapasitemizdedir. Artık tutamayız. Artık sevildiğimizi veya değerli olduğumuzu hissetmenin bir yolu olarak harici doğrulama aramayız. Kendimizi sevmek için bu işi yaptık. Sessizliğimiz içinde, sakinliğimiz içinde, zihnimizde iyi olmak için çalışmalar yaptık. Kendi içimizdeki kiri parçalamışız, korkunç şeylerin yüzüne baktık, artık onları halının altına süpürmedik, korkunun enerjimizi hak etmeyen şeylere ayırmasına artık izin vermedik. Bunun yerine, korkuyla yüzleşdik. İçinde büyüdük. Güçlü olmayı kendimiz öğrendik. Bu temeli kurduk.

Ve bunun içinde, hayatımıza giren şeyleri korkudan ziyade kendine saygı ve öz sevgi yerinden görmeye başlarız. Kendi başına rahat olduğunda, kalbine, hayatına izin verdiğin şeyler sadece ona katkıda bulunuyor olacak. Artık yerleşmenizi gerektiren, kendinizden daha az olmanızı gerektiren, sevmeniz zormuş gibi hissettiren veya sadece orada oldukları için onları kabul etmek zorunda olduğunuzu hissettiren şeyleri kabul etmesine izin vermiyorsunuz. Bunun yerine, şimdi, hayatınıza izin verdiğiniz şeyler, sizi yetiştiren, size ilham veren ve kendinize sadık kalmanıza yardımcı olan şeyler oluyor. Artık birinin seni sevip sevmediği, yeterince iyi olup olmadığın meselesi değil. Bu, onları sevip sevmediğiniz, size ihtiyacınız olanı, arzuladığınızı verip veremeyeceği sorusu. Artık onsuz olma endişesi yok, çünkü kendine sahip olduğunu bildiğinde asla onsuz olmazsın.

Bu alandan, başkalarını sevme kapasiteniz de artar. Korkunun olduğu bir yerden, birini kaybedeceğimiz kadar endişelendiğimiz bir yerden, yalnız kalacağımız kadar korktuğumuz bir yerden sevdiğimiz zaman – bu aşk olmaz. Bu bağlanmadır. Ve biliyoruz ki bağlanma asla aşka dönüşmeyecek, çünkü bağlanma, mutlu olmak için bir şeye sahip olmamız gerektiğini, tatmin olmuş ve huzurlu hissetmek için hayatımızda buna ihtiyacımız olduğunu düşünmemizi sağlayan dinamiktir. Kendi huzurumuz olabildiğimizde, kendimizi yerine getirebildiğimizde, kendi mutluluğumuz olabildiğimizde – özgürce, açıkça ve kolaylıkla severiz. Tamamen var olabiliriz, kendi içimizde derin bir yerden, kalplerimizi ve değerimizi derinden anlayan bir yerden sevebiliriz ve hayatımızdakilere şefkat ve empati yerinden çok şey verebiliriz, korkunun olduğu bir yerden vermek yerine, ki bu genellikle sadece bir şeye sahip olmaya çalışıyoruz.

Ancak — bu tür bir büyüme ilk başta inanılmaz derecede zordur. Çalışmalar, insanların 15 dakika boyunca düşünceleriyle yalnız kalmaktansa kendilerine bir elektrik şoku uygulamayı tercih ettiğini göstermiştir. Yalnız kalmaktan böyle bir nefret var, çünkü çok uyarıldık, mutluluğumuzu her zaman kendimiz dışında aramak zorunda olduğumuza o kadar ikna olduk ki. Ancak, kendinize bağlanmaktan ve bu rahatsızlıkla çalışmaya adanmışlığa kadar bulunabilecek birçok güzellik vardır. Biyolojik düzeyde, içimizdeki rahatsızlık gibi bir stres tepkisi yaratan şeyler üzerinde çalıştığımızda, bir göreve taahhüt ettiğimizde veya bir şey elde ettiğimizde ve kendimizi ittiğimizden emin olduğunda, aslında beynimizde bir dopamin ödül sistemi oluşturur. Kendimizi dışarıdan değil, kendimiz için daha derin bir şeye, daha iyi olmaya, işi yapmaya adama eylemi içinde kendimizi nasıl ödüllendirebileceğimizi kelimenin tam anlamıyla öğreniyoruz – bu kendini sevme eylemi aslında kendi içimizde bir mutluluk tepkisi yaratır. Yavaşça yalnız kalmak daha az rahatsız edici bir şey haline gelir. Yavaş yavaş, yalnızımız olmak için güzel bir yer haline gelir.

Ve bunu anlamak için – ne kadar zor olursa olsun, bu kendinize bağlanmanız için teşvikinizdir. Kendi ruhuna yaslanmaya başlamak için. Sonunda kendinle oturup ihtiyaçlarını dinlemek ve kendini tanımak. İşi yapmak için.

Yalnız kalma fikri sizi korkutuyorsa, o zaman kendinize kendi eviniz olduğunuzu hatırlatmanız gerektiğini bilirsiniz. İşte o zaman, dışarıdan aradığınız sevgiyi kendinize nasıl vereceğinizi öğrenmeye başlamanız gerektiğini bilirsiniz. İşte o zaman dikkat dağıtıcı şeyleri susturmanız gerektiğini, kendi şirketinizde iyi olmanız gerektiğini anlarsınız. Çünkü yalnız olmak, seni yalnız hissettiren biriyle birlikte olmaktan daha iyidir. Ve yalnız olmak, derinde senin için olmadığını bildiğin şeylere razı olmaktan daha iyidir. Yalnız olmak, güzel ve yumuşak bir şey yerine, kavramanız gerektiğini hissettiğiniz, sahip olmanız gereken bir şeye sevişmekten daha iyidir. Dış doğrulama ihtiyacında kendinizi kaybetmektense yalnız kalmak daha iyidir. Yalnız kalmak iyidir.

Samimiyet nedir?

Samimiyet, kişisel ilişkilerde insanlar arasındaki yakınlıktır.

Biriyle bağlantı kurdukça, birbirinize değer vermeye başladıkça ve birlikte olduğunuz süre boyunca kendinizi daha rahat hissettikçe zamanla inşa edilen şey samimiyettir.

Fiziksel veya duygusal yakınlığı, hatta ikisinin bir karışımını içerebilir.

İlk kural: Samimiyet seksle eşanlamlı değildir

Muhtemelen seks ve romantizm bağlamında samimiyet duymuşsunuzdur.

Örneğin, insanlar bazen cinsel aktivite anlamına gelmek için “samimi olmak” terimini kullanırlar.

Ama samimiyet ve seks eşanlamlı değildir.

Samimiyet olmadan seks yapmak mümkün olduğu kadar, seks olmadan da samimi olmakta mümkündür.

Samimiyet farklı insanlar için farklı anlamlar ifade eden bir şey.

Birlikte film izlerken kendinizi bir randevuya yakın hissedebilirsiniz, flörtünüz ise size daha yakın hissetmek için filmden sonra yürüyüş yapmak için sabırsızlanıyor olabilir.

Çünkü yakınlık farklı insanlar için farklı anlamlar ifade eder.

Özel yakınlık fikriniz ilgi alanlarınızdan, iletişim tarzınızdan veya birini tanımanın tercih edilen yollarından etkilenebilir.

Farklı samimiyet türleri vardır.

Samimiyetin sizin için ne anlama geldiğini anlamak için samimiyet türlerini göz önünde bulundurun.

Samimiyet, şunları içeren birkaç farklı kategoriye ayrılır:

Duygusal

Duygusal yakınlık, sevdiklerinize yabancılarla mutlaka paylaşmayabileceğiniz kişisel şeyler söylemenizi sağlayan şeydir.

Bunu gardını düşürüp bırakmak olarak düşün. Birine güvenebileceğinizi öğrendikçe, duvarlarınızı yıkacak kadar güvende hissedersiniz.

İşten eve gelmeyi dört gözle bekliyor musunuz?

Ya da yargılanmadan kardeşine nasıl bir şey söyleyebileceğini?

Duygusal yakınlığa sahip olmak böyle bir şeydir.

Fikri mülkiyet

Entelektüel yakınlık, başka bir kişinin zihninin nasıl çalıştığını tanımayı ve haritayı zihninizle paylaşmayı içerir.

Fikir alışverişinde bulundukça ve anlamlı konuşmalar yaparken oluşturur.

Sınıf arkadaşının sadece bir sınıf arkadaşı değil, aynı zamanda bir arkadaş olduğunu anlamana yardımcı olan derin felsefi tartışmayı biliyor musun?

Ya da ilk kez bütün gece uyanık kalıp ortağınla konuştuğunda ve o bağlantı kıvılcımını hissettiğinde?

Bu anlar sizi daha da yakınlaştırdı çünkü entelektüel yakınlığı paylaştınız.

Fiziksel

Fiziksel yakınlık, bedenler arasındaki dokunma ve yakınlıkla ilgilidir.

Romantik bir ilişkide el ele tutuşma, sarılma, öpüşme ve seks olabilir.

Deneyimsel

Biriyle kaliteli zaman geçirerek ve ortak ilgi alanları ve aktiviteler üzerinde daha da yakınlaşarak deneyimsel yakınlık kurarsınız.

“Game of Thrones”a olan karşılıklı sevginiz ya da monopoly oyunu sırasında biriyle bağ kurmanız gibisi yoktur.

Manevi

Maneviyat farklı insanlar için farklı anlamlara gelir, bu nedenle ruhsal yakınlık da değişebilir.

Genel olarak konuşursak, maneviyat varoluşun fiziksel aleminin ötesinde bir şeye inanmakla ilgilidir.

Bu inanç daha yüksek bir güçte, insan ruhlarında veya örneğin daha büyük bir amaç için olabilir.

Ruhsal yakınlık, nezaket gibi ortak bir değeri paylaşmak, organize din hakkında aynı dalga boyunda olmak veya birbirinizi hayatlarında olması gerektiğini hissetmek gibi görünebilir.

Her ilişkide 7 temel Samimiyet faktörü vardır.

Tüm samimiyet, şunları içeren birkaç temel faktöre gelir:

Güven

En utanç verici sırlarınız veya en derin korkularınız gibi kişisel parçalarınızı paylaşmak için onlara güvenebilmeniz gerekir.

Başka bir kişiye güvenilir olduğunuzu göstermek, onun da size daha yakın hissetmesine yardımcı olabilir.

Kabullenme

Bir insan seni olduğun gibi kabul ediyormuş gibi hissettiğinde biraz samimiyet kurmuşsundur.

Biriyle ilk tanıştığınızda, “suçlu zevk” müzik çalma listenizi duyacağı ve tuhaf olduğunuzu düşünebileceğinden endişe edebilirsiniz.

Ama samimiyet arttıkça, en sevdiğiniz erkek gruplarına rock yapabilir ve ne kadar garip olursanız olun, yine de kabul edileceğinize ve önemseneceğinize güvenebilirsiniz.

Dürüstlük

Dürüstlük ve samimiyet birbirini besler. Çoğu zaman diğeri olmadan birine sahip olamazsın.

Eşinize kısmen nasıl hissettiğinizi söylemek sizi rahat hissettiriyor çünkü birbirinize çok yakınlaştınız.

Ve aynı damarda, her açışınızda, biraz daha yaklaşabilirsiniz. Eşinizin bir dahaki sefere kişisel bir şey paylaşmak istediğinizde dinlemeye istekli olduğunu bileceksiniz.

Güven verme

En derin, en gerçek benliğinizi başka bir kişiyle paylaşmak sizi oldukça savunmasız bir duruma sokabilir.

Bu yüzden yeni biriyle tanıştığında gardını koruma eğilimindesin. Seni olduğun gibi destekleyip desteklemeyeceklerini henüz bilmiyorsun.

Yani, samimiyet, kendinizi ortaya koyma riskini alacak kadar güvende hissetmek, karşındakinin sizi hayal kırıklığına uğratmayacak kadar önemsediğini bilmek anlamına gelir.

Şefkat

Önemsenmiş hissetmek çok hoş bir duygu, değil mi?

Kötü bir ayrılıktan sonra en iyi arkadaşınız sizin için orada olacak. Kız kardeşin nasıl olduğunu sormadan bir hafta bile geçmeyecek.

Affetmek ve anlamak ancak insanlar arasında şefkatle var olabilir.

Şefkat, birbirlerinin iyiliğini önemsemenin doğal bir bileşenidir.

Sevgi

Birbirinizi önemsemekle ilgili bir şeydir, ama aynı zamanda önemsediğinizi göstererek samimiyet de kurarsınız.

Sevgi fiziksel olabilir, aşıklar arasındaki bir öpücük veya bir ebeveyn ve çocuk arasındaki sarılma gibi, ama olmak zorunda değildir.

Bazen sevgi, arkadaşınız izin günlerini sadece önemsedikleri için hareket etmenize yardımcı olmak için geçirdiğinde olduğu gibi, birbiriniz için ortaya çıkmadığınız söylenmemiş şekillerdedir.

İletişim

İyi iletişimin genellikle sağlıklı bir ilişkinin anahtarı olarak adlandırılmasının bir nedeni vardır.

Birini dinlemek ve gerçekten nasıl hissettiğinizi söylemek için çabaladığınızda, birbiriniz için derin bir anlayış oluşturabilirsiniz.

Birbirinizi ne kadar iyi anlarsanız, o kadar yakınlaşırsınız

Samimiyet genellikle bir anda gerçekleşmez – inşa edilmelidir.

Bir sabah uyanıp da “Artık samimiyiz. Görev tamamlandı!” diyemeyiz.

Samimiyet daha çok zamanla geliştirmeye devam ettiğiniz bir kalite gibidir.

Deneyimleri ve duyguları paylaşmak için ne kadar çok zaman harcarsanız, samimiyet oluşturmak için o kadar çok öğeyle çalışmanız gerekir.

Samimiyet korkusu nasıl aşılır?

Eğer samimiyet korkun varsa, bir tek sen değilsin. Üstesinden gelmenin yolları var.

Samimiyet korkusuyla nasıl başa çıkılacağına dair bazı ipuçları:

Sınırlarınızın ne olduğunu ve neden olduğunu öğrenin

İlk başta neden koyduğunu anladığında gardını kaldırdığın için utanmana gerek yok.

Örneğin, yakınlık korkusu cinsel saldırı veya çocukluk ihmali gibi travmaya anlaşılabilir bir yanıt olacaktır.

İstismardan sonra, dünyanın geri kalanından izole olarak kendimizi yargıdan ve daha fazla zarardan korumaya çalışabiliriz.

Kendinizi güvende hissetmenize yardımcı olan ve korkunuzu neyin tetiklediğini belirlediniz, artık tutmak istediğiniz sınırları kasıtlı olarak belirleyebilir ve artık yararlı olmayanlardan uzaklaşmaya başlayabilirsiniz.

Duygularınız hakkında iletişim kurun

Zor zamanlar geçirdiğini bile bilmeyen biriyle güven oluşturmak zor.

Romantik bir partnerin varsa, onlara insanları içeri almanın zor olduğunu ve bunun üzerinde çalıştığını söyleyebilirsin.

Kendinizi yeterince rahat hissediyorsanız, korktuğunuz şeyi ve korkularınızın nereden geldiğini de paylaşabilirsiniz.

Hayatınızdaki insanlara ilişkilerinizde güvende hissetmek için onlardan neye ihtiyacınız olduğunu söylemek sorun değil.