Tükenmişlik sadece şu an yaşadığım durumu tarif etmek için yeterli değil. Yoruldum evet, bu yorgunluk fizyolojik yorgunluğun ötesinde. Psikolojik, duygusal. Güçlü olmaktan bıktım. Güçlü bir kadının her günü yüzümdeki o gülümsemeyi takıp herkes için Süper Kadın olmaya çalışmaktan bıktım.
Aniden burada oturuyorum, göğsüm sıkıca, kaybolmuş hissediyorum ve nereye yön gideceğimden emin değilim. Kendi duygularımı inkar etmek için çok uzun zaman harcadım ve şimdi çözülen benmişim gibi hissediyorum.
Alfa kadınlar hakkında birçok makale yazdım: Güçlü, bağımsız, kendi kendine yeten kadınlar. Kulağa hoş geliyor, değil mi?
Asla böyle bir kadın olmak için yola çıkmadım, ama hayat beni en kötü kabuslarımla yüzleştirdi, güçlü olmayı öğrenmek zorundaydım çünkü mücadelelerim ve sıkıntılarım boyunca kimse yanımda değildi, ama işte buradayım, şimdi kendimi yıpranmış ve kaybolmuş buldum, bir gün birinin benim için orada olup olmayacağını merak ediyordum.
Her zaman her şeyi yapabilecek gibi görünen yıkılmaz kadın rolünü oynadım.
İnsanlar bana baktığında beni öyle görüyorlar. Beni yetkin ve muktedir görüyorlar, ama ruhum tükendi.
Tüm hayatımı kendime güçlü olduğumu ve güçlü olmanın yeterli olacağını kanıtlamaya çalışarak geçirdiğimi hissediyorum. Enerjimin çoğunu güçlü olmak için harcadım ve kendi duygularımı rafa kaldırdım ki artık yoruldum.
Ve şimdi, solgun ve yıpranmış olan benim.
Her zaman güçlü olan siz olduğunuzda, genellikle arzularınızı, düşüncelerinizi ve hatta bazen nasıl hissettiğinizi bastırırsınız. Her zaman güçlü olan siz olduğunuzda, sorunlarınızı başkasına verme konusunda çok dikkatli olursunuz. Bunu, desteklemen gereken insanlara yük olmak olarak görüyorsun.
Ve genellikle başkalarına bakmakla bu kadar meşgul olan insanlar her zaman etrafta dolaşıp yardım istemezler. Ancak güçlü olan olarak kendi zorluklarınızdan geçersiniz ve kırılma noktasına ulaştığınız zamanlar olabilir.
Gerçek şu ki, en güçlü olan bizler birine en çok ihtiyaç duyanlarız. Şimdi anlıyorum ki hepimizin bizden biraz daha güçlü birine ihtiyacı var. Evet, “İhtiyaç” kelimesini söyledim, çok uzun süre kaçtığım kelime çünkü olumsuz bir çağrışım vardı.
Ama her zaman güçlü olmamak bir sorun olmadığının farkına vardım, kendime kimseyi içeri almamalarını ya da mücadelelerimi onlara bildirmememi söylerdim, güçlü olanların zayıf bir an için yerleri olmadığını düşündüklerine inandım. Ya biri kan kaybından öldüğünü görürse? Ya biri kendine sakladığın gözyaşlarını görürse? Ya birisi hayatında her zaman konuşulacak yer ya da zaman bulamadığınız en derin rüyaları ve arzuları duyarsa?
Şimdi kendimi savunmasız olma ihtiyacımdan kaçarken bitkin buldum.
Maddi olarak değil, ilgilenilmeyi çok istiyorum ama omuzlarımda da güçlü bir kol istiyorum. Ekonomik olarak bağımsızım ama artık psikolojik olarak güçlü kalmak istemiyorum. Evet, biri tarafından sevilmek istiyorum.
Birinin sana sarılmasını, seninle ilgilenmesini arzulamanın yanlış bir yanı yok. Bu utanılacak bir şey değil. Zayıflık değil. Bu oldukça bir güçtür, hepimizin bize her zaman güçlü olmanın sorun olmadığını hatırlatacak bir “birine” ihtiyacı var.
Ve tabii ki başkaları için güçlü olmaya devam edebilirsiniz. Ama bunu sürdürebileceğin bir güce de ihtiyacın olduğunu bilmesilisin.
