Ego son derece aşırı korumacı olduğu gerçeği ile başlayalım – güvenli, donuk ve dikkatli tutmak için mukadder. Kontrol duygusu bulaşıcıdır. Bu mutluluk, iyi ruhları sabote etmek için her şeyi yapacak ve her olumlu şeyi öldürecektir.
Doğanın yüksek ve ikna edici bir sesi vardır. Sizin egosantrik bir parçanız üzerine çağıracağı için, sizinle başkaları arasında canlı bir ayrım yapacağından, ilişkilerinize asla fayda sağlamayacaktır. Saniyeler içinde, size birçok kurşun geçirmez neden, argüman ve başkalarının size nasıl kötü davrandığına veya size karşı olduğuna dair örnekler verecektir. Bu yüzden, bu dünyada hayatta kalmak için kesinlikle aşırı bencil olmalısın.
Ego’nun işi sizi olası başarısızlıklardan ve zarar görebileceğiniz durumlardan kurtarmaya çalışmaktır. Egonuz bunun üzerine yemin eder. Size büyüme, genişleme veya risk alma fırsatı sunulduğunda, ego sizi bunun dışında tutacaktır. Ego sizi ne kadar korkutucu, riskli ve hareketin belirsiz olduğuna ikna edecektir.
Yani, eğer büyük hayalleri ve ulaşmak için hedeflerin varsa, Ego büyüten bir insansanız bu işte bayağı zorlanacaksınız.
Ancak, güçlü yanlarınıza değil, zayıflıklarınıza odaklanmak onun işidir. Sizi bilinmeyen araziden uzak durmanız konusunda uyaracaktır çünkü alay edilebilir, utanabilir ve hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz. Ve ne zaman düşersen, fısıldar: “Seni aptal, ben sana bunu söyledim!” Başka bir deyişle, sizi güvende tutacak ama gerçekleşme olasılığı düşük şeylere yöneltecektir. Çünkü evrensel gerçek, kendinizi başarısızlıktan korursanız asla hedeflerinize ulaşamayacağınızı belirtir.
Özel hayatımda, egoma çok fazla güç verdiğimi biliyordum ve bazı değişiklikler yapma zamanıydı. Ego bana öğrenmeye geldiğim şeyleri öğretmekten aciz olduğundan, Egomun üzerime itmeye çalıştığı uyarı korkularına rağmen ters yolu izlemem gerekiyor. İşte bu yüzden Egomu kendimle konuşmaya davet ettim.
Süslü bir yerde tanıştık çünkü her şeyi kontrol etmeyi ne kadar sevdiğini biliyorum. İkimiz de bu olay için giyindik ve konuşmalarımızı hazırladık.
Benimki şöyle oldu:
Sevgili Ego, hayatımda olduğun için çok minnettarım çünkü beni ne kadar önemsediğini biliyorum. Bazen çok fazla. Çok yoğun, çok aşırı.
Böyle zamanlarda, senin bakımında boğuluyorum, ilerleyemiyorum. Bence aramızdaki havayı temizlemek çok önemli böylece ikimiz de karışmadan yan yana var olabiliriz. Bunun ne kadar özgürleştirici olduğunu biliyoruz. Çünkü beni bir daha terk etmeyeceğini biliyorum ve gitmene izin vermiyorum çünkü sana ihtiyacım var ve ben de bir insanım.
Ama şunu söyleyeceğim: Bu görüşler benim için en iyisini görmek için ışığı engellediklerinden, her zaman senin iyi dileklerine ihtiyacım olmuyor. Ne kadar üzgün hissetmem gerekiyorsa o kadar üzülmeme hakkım var, nasıl kimsenin umurunda değilsem başkalarının da benim umurumda olmamasına ihtiyacım var. Sen varken her zaman yalnız kalıyorum. Çünkü herkesi benden kaçırıyorsun.
Ne yiyeceğime karar vermeye devam etmene izin veremiyorum çünkü diyetime dikkat etmem gerekiyor, ya da bana zarar veren birine ne tür bir kaba şey söylemeliyim, ya da kötü adamlara bir ders vermek için nasıl bir davranış sergilemem gerektiğini. Hepsine ben karar verebilirim.
Her zaman kollarımı sıvayıp seni koruyamam, sevgili Ego’m. Çünkü artık yalnız hissetmek istemiyorum. Ben artık mücadele etmek ve insanların en kötü yanlarını da görmek istiyorum, ben sadece bu şekilde kendimi incitmeye devam etmek istiyorum- öfke, kızgınlık ve savunma hissini yaşamak istiyorum. Nazik, şefkatli ve açık fikirli olmak istiyorum.
Bir anda değişmeyeceğimi biliyorum ve bazen dinleyeceğim kişi sen olacaksın. Çok güzel bir yolculuktu ama indiğim yer burası.
Şu andan itibaren, devam etmek zorundayım.
İçimdeki güzelliği ve etrafımdakileri görmem lazım. Herkes benimle olmak için dışarıda değil. Herkes beni incitmek için dışarıda değil. Bazıları beni sevmek ve sevmeyi öğretmek için buradalar. Kalbimi artık eğitmem lazım. Çünkü artık biliyorum ki ne kadar çok kullanılırsa, incinir ve iyileşirse, o kadar yetenekli olur.
Ego orada oturdu, başını sallayarak sabırla dinlerken.
“Pekâlâ, biraz geri çekeceğim. Ama seni asla terk edemeyeceğim, çünkü yapmayı bildiğim başka bir şey yok.”
Kadehlerimizi neşelendirdik, son yudumlarımızı bitirdik ve yollarımızı ayırdık.
Ve bir anda, ruhuma geri döndüm.
Yani eğer kim olduğuma, burada kalıp daha ruhlu bir şekilde nasıl yaşayacağıma ilişkin cesur bir beyanda bulunsaydım, şu şeyi yapmak zorundaydım: En iyi bildiğim şeyi yapmak yerine yavaşlamam gerekiyordu.
Artık dış görünüşümü sertleştirerek, tenime dokunmadan devam edebiliyorum. Bunun yaşamak için gerekli şeylerden biri olduğunu düşünüyorum.
Buraya dövüşmeye, başarı madalyaları toplamaya ya da yabancılar tarafından övülmeye gelmedim. Buraya öz değerimi dış ödüllere bağlamak ya da dikkat çekici, dikkat dağıtıcı şeyleri eğlendirmek için gelmedim. Her şeyi hissetmek için buradayım.
Henüz umurumda olmayan bir kadınla karşılaşmadım. Kimse kendine güvenmiyor, her kadın güçlü. Kuşkusuz, her insan bunu yapabilir.
