Uzun korku hikayeleri , korkunç olayları okumayı sevenler için özenle toplanmış hikayelerden oluşmakta. İşte, dünyanın en korkunç kısa korku hikayeleri: Korku hikayelerinin korkutucu olması için uzun olmasına gerek yoktur. İyi bir korku konsepti her zaman ürpertici çekirdeği ortaya çıkartır. Reddit kullanıcılarının yaşadıkları korkunç hikayeleri anlattıkları o olaylar burada.
Uzun korku hikayeleri arasında insanların yaşadıkları korkunç olayları ilk elden sizlerle paylaşıyoruz.
Korku hikayeleri okumayı sevenler için bir liste halinde toplanmış 170 korku hikayesini birleştirdik. Uzun korku hikayeleri ile okuyucular gerçek korkunç olayları ve hikayeleri anında anlayacak: Buda tüyler ürpertici korku hikayelerini ortaya çıkartıyor. Korkunç olayları okumayı seviyorsanız ve Uzun olmasını istiyorsanız bu makale size göre. Gerçek korkunç olaylardan da alıntı yapan bu makale Kısa korku hikayeleri ile birleştir.
Korkunç olaylar, korku hikayeleri ile birleşti. Korkunç bilgililer ile derlenen bu hikayeler ile Uzun korkunç olayları okumayı sevenlere iyi gelecektir.
Uzun korku hikayelerine ek yeni içerik: Korkunç Gerçek Hikayeleri – İnsanların Yaşadıkları Gerçek 25 Korkunç Olay
Kısa Korku Hikayeleri arıyorsanız: Kısa Korku Hikayeleri: +200 Okuyanların Tüylerini Ürpertecek Türden!
Uzun korku hikayelerini okuyanların tüyleri ayağa kalkacak ve ürperecek!
Uzun Korku Hikayeleri
Ziyaretçi
“Karım ve ben bir gece evimize bir adam girdiğinde yemek yiyorduk. Bize ölüm meleği olduğunu ve kıyamet için ruh topladığını söyledi. Dışarıda her yerde iblisler olduğunu söyledi. “İşte öldük” diye düşündüm. Neyse ki silahı yoktu ve bize saldırmadı. Ona yardım edebilmek için onu dışarı çıkmaya ikna ettim ve kapıdan girer girmez kapıyı kapattım, kilitledim, silahımı aldım ve polisleri aradım. O sırada yolda saçma sapan çığlıklar atıyordu.” — DrJape
Zaman tuzağı
“Kardeşim 7 yaşındayken, bir gün gerçekten garip davranarak uyandı ve yataktan kalkmadı. Annem onu kontrol etmek için içeri girdi ve hıçkıra hıçkıra hıçkıra ağladı. Yedi yaşındaki bir çocuğun çığlığı değildi, çok üzgündü ve bu ikimizi de endişelendirdi. Annem sürekli “Sorun ne?” diye sorup durdu. Bana söyleyebilirsin!” dedi ve uzun bir kaç dakika sonra sonunda ona güvendi. Ona aynı günü tekrar tekrar yaşadığını ve her zaman aynı olduğunu söyledi. Ama onu üzen bu değildi. Onu ağlatan şey, bugün gerçekten uzun zamandır bir şeylerin değiştiği ilk gün olmasıydı. Bu konuda bir daha hiç konuşmadık, birkaç gün sonra iyi görünüyordu ama hala ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Kardeşimi tanıyorum ve bu onun bir an önce ortaya çıkaracağı bir şey değil. Benim açımdan tamamen açıklanamaz.” — BabbyBo
Emniyet kemeri
“16 yaşındayken gece geç saatlerde SO’mun evinde kalırdım ve genellikle gece 2’ye kadar eve gitmezdim ve emniyet kemerimi hiç takmadığım için iğrençtim, nedenini bilmiyorum, sadece hiç yapmadım. Ama bir gece Bob Marley’in 3 küçük kuşını dinlemek için radyoyu açtım ve nedense bildiğini sandım. Emniyet kemerimi takmalıyım, ve sana sıçmam, 30 saniye sonra bile bir kavşaktan geçiyordum ve sarhoş bir sürücü otoyol rampaından indi, kırmızı ışıkta geçti ve saatte yaklaşık 60 kilometre hızla giderken onu becerdim, kesinlikle ön camdan geçerdim.” — juice_ow
Tek başına kamp
“Hiçbir yerin ortasında kamp yapıyordum. Saat 2 civarında uzak yerli davul sesi duyuyorum. Etrafıma bakıyorum ama hiçbir şey göremiyorum. Ama gittikçe daha da gürültülü oluyor ve daha da gürültülü oluyor. Yakında etrafımda davullara vuran büyük bir grup insan varmış gibi geliyor! Çıldırdım, karanlıkta arabama doğru koştum, atladım, ışıkları açtım, HİÇBİrİnİ GÖRMEDİm, bu yüzden gece 2:30 sularında havalandım.” — feral_philosopher
Başka bir davul deneyimi
“Yıllar önce amerika’da bir yerde ailesiyle birlikte ormanda balık tutan bir çocuk vardı. Ailesi meşgulken bir adam çocuğa yaklaştı ve çocukten akşam yemeği için adamın evine gelmesini istedi, çocuk adama katıldı ve zamanın izini kaybetti. Geç oldu ve çocuk gece kaldı ve ertesi sabah adamın evinde kahvaltı yaptı ve adama eve dönüş yolunu gösterip gösteremeyeceğini sordu çünkü çocuklar ebeveynlerin endişelenmiş olmalı. Bu yüzden adam kabul etti ve çocuğu balık tutma noktasına geri getirdi ve çocuğa veda etti ve gitti.
Çocuk geri döndüğünde ailesi ve bir grup insan ağlayarak yanına geldi çünkü görünüşe göre çocuk birkaç gündür kayıptı, çocuk ise sadece bir günden az bir süredir gittiğini düşünüyordu. Ona nerede olduğunu sorduklarında arkasını dönüp uyuduğu evi işaret etmek ve gizemli adamla yemek yemek istedi ama gitmişti.
Ailesi ve çocuğu arayan diğer insanlar, çocuk yokken sürekli yerli davul sesi duyduklarını ve çocuğu bulduklarından sonra davul çalmanın durduğunu bildirdiler…” — xAmylicious
“O artık bizim.”
“Annem bana kardeşime hamileyken, haftada 2-3 kez “onun için geldiklerini” iddia ederek onu taciz eden çılgın “gölge figürleri” kabuslarına uğradığını söyledi. Kardeşimi doğuruna kadar ne anlama geldiğini hiç anlamadı ama 8 hafta önce olgunlaştı. Ne yazık ki başaramadı, ebeveynler fişi çekip huzur içinde dinlenmesine izin vermek zorunda kaldılar. Tüm bu çileden 2 gün sonra aynı kabusu gördü ama bunun yerine “Onu yakaladık, o artık bizim” diyerek onunla alay ediyorlardı ve bir daha asla o kabuslardan birini yaşamadılar, bu 20 yıl önceydi.” — Nightimez
Sis
“Mesai sonrası ilkokulumuzdaki arkadaşımla drone ile oynuyorduk. Dronu almaya gittim ve aldığımda, inanılmaz derecede sisli ve sessiz oldu. Arkadaşım orada olduğu için geldiğim yoldan geri döndüm. O yöne doğru koşmaya devam ettim ve daha da sislendi ve sanki izleniyormuşum gibi hissettim. Sonunda, arkadaşım ortaya çıktı ve sis gitti.
Ben: “Sisin bu şekilde geçmesi garip.”
Arkadaşım: “Sis mi?”
Ben: “Evet, yaklaşık 10 dakika sisliydi. Zar zor görebiliyordum.”
Arkadaşım: “10 dakika olmadı.”
Ben: “Ama 10 dakikadır buraya koşuyordum.”
“Hayır, yaklaşık 30 saniyedir hareketsiz duruyorsun.”
Bugüne kadar, hala ne olduğunu bilmiyorum.” — yer tutucuNull
Yolda hayalet
“Bir gece geç saatte eve gidiyordum. Buddy uyuyordu. Yemin ederim, yolun kenarında yürüyen hayalet gibi yaşlı bir kadın gördüm. Arkamı dönmedim ve arkadaşıma söylemedim. Onu gördüğümden emin değilim yoksa sadece bir numaraydı. Yine de bazen düşünüyorum.” — First_Uchiha
Son hedef
“Bir ev geliştirme mağazasında çalışıyorum ve sürekli çalışan ekipmanlarla çalışıyorum.
Bir gece, 2×4’lerden oluşan bir birim taşıyan iş arkadaşım için 29. … Sonra uyandım ve bunun sadece bir rüya olduğu için rahatladım.
Birkaç gün daha ileri sar. İş arkadaşım için fark ediyordum ve 29×4’lü bir ünite taşıyordu ve beynimde bir şey ters döndü ve bana biraz daha hızlı yürümemi söyledi, sonra bir baktım forkliftin sürücüsü, beklenmedik bir şekilde yere serdi ve panel testeresine çarptı, beynimi dinlemeseydim beni kolayca ezecekti… Bundan sonra o rüyayı hatırladım, sürücüye çıldırdım ve bazı sert sözler söyledi… lisansını kaybetti.” — ResponsibleHippy
Kardeşimin ölümünü tahmin ettim.
“2015’te kardeşimle ev takla atarak yeni bir işe başlamıştım. Kızıyla 1 haftadan biraz fazla bir süredir bir yolculuğa çıkmıştı ve eve yeni dönmüştü. Onunla telefonda konuştum ve cuma günü tadilatını bitirip listeye almak için tadilat yaptığımız tesiste benimle buluşacağını söyledi. Telefonu kapattığımda mutfağa doğru yürüyordum ve kendi kendime “yarın kalp krizi geçirip öleceği için gelmiyor” diye düşündüm.
Geçmişte olumsuz olduğum için azarlandım ve bu yüzden bunu kendime sakladım ve aklımdan çıkarmaya çalıştım. Ertesi gün yatağımın kenarında oturuyordum, telefonum çaldığında. Arayan kimliğine baktım ve annemdi. Telefon görüşmesinin ne hakkında olacağını hemen anladım. Telefonu açtım ve annem kardeşimin kalp krizi geçirdiğini ve onu hayata döndürmeye çalıştıklarını söyledi. Beni arayacağını söyledi.
Onun çoktan gittiğini hiç şüphem olmadan biliyordum. Mutfağa girdim ve şaşkın bir şekilde orada durdum. Öğleden sonra güneşin parlak bir noktaya düştüğü duvara baktım ve kendimi ona bakarken buldum. Daha parlak ve daha geniş görünüyordu ve bir anda etrafımı sarmıştı ve beni tutuyordu. Korkmadım. Orada durup parlak ışığın beni sarmasına izin veriyorum. Olduğu gibi, gitmişti ve telefonumun çalma sesiyle gerçekliğe geri döndüm. Nefesimi tuttuğumu fark ettim ve cevapladım. Annem öldüğünü söylüyordu. Bugüne kadar bunu açıklayamam.” — diamonddogday
Raftaki Elf
“Çocukken Rafta bir Elf’imiz vardı, aşağıya indim ve önceki günle aynı yerdeydi, üzerinde mandal olan küçük bir cam mum kutusundaydı. Küçükken, zavallı şeyin bir gecede orada kilitli olduğunu düşündüm, bu yüzden kapıyı açtım ve aileme söylemek için yukarı çıktım. Oraya çıktığımda ikisi de uyuyordu ve evdeki tek kişi küçük kardeşimdi. Elfimizin kapana kısıldığını söyledikten sonra aşağı indim ve avizenin üzerindeydi.
O zamanlar ben de “o yaşıyor” diyordum. Şimdi, bu şeyden korkuyorum. Bazen hayal edip etmediğimi merak ediyorum.” — bloop_bob
Köpekler değildi.
“Eski bir çiftlik evinde büyüdüm. Iowa’nın kuzeyinde seyrek nüfuslu bir bölgede bulunan yaklaşık 150 yaşındaydı (şimdi yaklaşık 175 yaşında olmalı). Çok kırsal. Ailemin orada yaşadığı yıllar boyunca çok sayıda küçük garip olay oldu, ama benim için en korkutucu olanı gençken oldu. Evde yalnız kalacak yaştaydım ama araba kullanabilecek yaşta değildim. Ailem ve ablam bu gece dışarıdaydı, bu yüzden evde sadece ben ve köpekler vardık. Üst kattaki koridorda birinin yoğun bir şekilde yürüdüğünü duyduğumda evin birinci katında bulunan oturma odasında film izlemek için yerleştim. Bu evde, uzaktan ses yalıtımı ile tahta ahşap döşeme vardı. Bu adımlar farklı, ağır ve kusursuzdu. Evde olan tek kişinin ben olduğumu biliyordum ve ev en yakın komşudan kilometrelerce uzaktaydı. Midem bir düğümdeydi, ancak mantıklı olmaya çalıştı ve hızlı bir şekilde bir köpek olması gerektiğine karar verdi (adımlar küçük topraklarımız için çok ağır gelse de). Onları çağırmak için koltukta öne doğru eğildim, ancak öne doğru eğildikçe her iki köpeğin de zaten ayaklarımın altında oturduğunu gördüm. Ve korkmuş görünüyorlardı. Köpekleri, kablosuz ev telefonunu aldım ve evden kaçtım ve kendimi garaj yolundaki annemin arabasına kilitledim. Ailemi aradım ve eve dönmelerini arabada bekledim. her ikisi de evde benden şüphe etmeyecek kadar deneyime sahipti.” — arnyrimmer
Çığlık
“Bir keresinde odamda uyumaya çalışırken kapalı dizüstü bilgisayarım acı içinde bir kadın gibi gelen çığlıkları rastgele patlattı. Bunun nasıl olduğu hakkında hala hiçbir fikrim yok, ama ödümü kopardı.” — caitycha
Gece terörü
“Çocukken (belki 12) iyi geceler öpücüğü vermek için annemin odasına girdim. Uyuduğunu fark etmemiştim ve girerken onu uyandırdım. Beni kapıda gördü ve yataktan fırladı. Beni yakaladı ve yatağa attı ve yüzüme tırmalarken beni boğmaya çalıştı. Aramıza koymak için bir yastık aldım ama üstümdeydi ve çığlık atıyordu. Koridordan gelen ışıkta yüzünü gördüğümü hatırlıyorum. Ona bağırmaya devam ettim: “Benim! Benim!” Ama durmadı. Bir şekilde onun altından çıktım ve babamın ayağa kalktığı salona koştum, neler olduğunu görmek üzereydim. Onu yakaladım ve tam arkamda olan ve hala yüzümü tırmalayan annemle arama attım. Onu yakaladı ve ayı ona sarıldı, kolları omuzlarının üzerinden uzandı, hala beni pençeliyordu. Nasıl oldu bilmiyorum ama uyandı ve hemen ağlamaya, hıçkıra hıçkıra ağlamaya ve özür dilemeye başladı. Tam olarak uyumamış, uyanık olmayan bir durumda olduğunu söyledi ve kapıda durduğumda tek görebildiği yüzünü taktığımdı ve onu üzerimden çıkarmak zorunda olduğunu hissetti. Bütün gece ağlayarak kaldık ve biri uyuyorsa hala bir odada yürümeyeceğim.” — PiperPug
Kaçırdı
“10 yaşındayken, ailemle bir devlet gölünde kamp yaparken kaçırıldım. Ailem bazı işleri halletmek zorunda kaldı, bu yüzden biz çocuklar teyzelerimizden biriyle kaldık. Kampçımızın balığa gideceği yerin yanındaki dereye gittim, muhtemelen 75 metre kadar. Yemimi unutmuşum ve bunun için geri dönmek istemedim. Şanslıyım ki, orada bir adam vardı, ben de ondan solucan istedim. Hemen köşedeki arabasında olduklarını söyledi. Beni oraya yönlendirdi ve işte o zaman oldu. Ağzım tıkandı ve park arazisinin farklı bir bölümüne götürüldüm.
Sonra olanlar, tahmin edilebileceği gibi, kabuslarımın sayısız yıl boyunca yapıldığı şeyler. Şimdi 33 yaşındayım ve hala canlı detaylarla yapılanları hatırlıyorum. Neyse ki kaçırılmamdan sonraki 2 saat içinde bulundum. Onun için şanssız, bizi ilk bulan babamdı. Adam bir şekilde babamın gazabından kaçmayı başardı ve kaçmayı başardı. Yaklaşık 30 dakika sonra eyalet polisleri ve yerel polis tarafından yakalandı. Tüm yasal hileleri sıraya alın ve ceza verin – ahbap tekrarlanan bir suçluydu ve yine de sadece 12 yıl hapis cezası aldı. Ailem gözaltındayken onu takip etti ve serbest bırakıldığı bildirildi. İkinci en korkutucu şey, serbest bırakıldığı gün kalbim düştü. Uzun zamandır geçmişin bir parçası ve artık bunun için korku içinde yaşamamam gerektiğini öğrendim.” — ImNotSoClutch
Nöbet
“Epilepsi veya ilgili sorunlarım olmamasına rağmen, 2018’de işte bir dizi nöbet geçirdim. O zaman basit “bir odaya gir ve nedenini unut” ile başladı, ancak oraya yürümem için geçen birkaç saniyeyi tamamen unuttum. Sonra her şey kızıştı ve bir şeylerin yaklaştığını hissettim. Kasılmalar yaşamadım ama vücudum hiçbir şeye cevap veremedi. Sadece sıkışmıştım, dik dik bakıyordum, konuşamıyordum ve hareket edemiyordum. Neyim olduğunu bilmiyordum. EEG ve vitamin eksikliği testlerin hepsi hastanede tamam döndü, bu yüzden stres olarak yazıldı. İşimin doğası gereği tekrar olmasından sürekli endişeliyim.” — LizaLen
Yatağımdaki hayalet
“Birkaç gece önce, arka arkaya, birinin benimle yatakta olduğunu düşünerek uyandım. Dün uyandığım ve onlarla konuşmaya başladığım noktaya kadar, ama yuvarlandığımda kimse yoktu. Gerçekten garip bir his. Bu içi boş duyguyu nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum.” — Extrasherman
Derin korku hissi
“Kısa sürdü ama yürümeye başlayan çocuğumun babasıyla olduğunu düşündüm, babası benimle olduğunu düşündü (bebeği besleyen bir odadaydım). Bir akrabanın mülkündeydik, üzerinde bulanık bir su barajı olan bir mülkteydik. Hayatım boyunca hiç bu kadar derin bir korku hissetmemiştim. Çayırlarda küçük bir at gördüğü ortaya çıktı ve onu orada buldum, atı izleyen bir çitin yanında.” — [silindi]
Ağrı kesici
“Ben 10 yaşındayken babam böyle öldü. Babama dişlerle ilgili bir şeyler yaptırdı ve ağrı kesici verildi. Annemle babamın ayrılmasıyla büyüdüm, bu yüzden iki evim vardı. Bana bu gece beni aldığını düşündüğü söylendi (annemle birlikteydim) ve beni bulamadı ve beni aramaya gitti. Sonunda bir çiti ölçeklendirmeye çalıştı ve düştü ve omurlarının bir kısmını kırdı, bu da onun felç olmasına neden oldu. hastanede iki yıl hayatta kaldı. Ne zaman bunu düşünsem, beni 🙁 bulmaya çalıştığından ne kadar korktuğunu hayal bile edemiyorum” — sneaky_tiger
Aslan
“Afrika’daydım ve her akşam kampta büyük bir erkek aslan yürüyordu. Çadırımın dışında kükreyecekti ve kan kıvrılıyordu. Kokusunu bile alabiliyordum. İnce bir tuval tabakasından başka hiçbir şey beni ondan ayıramasın. Her seferinde 45 dakika ile bir saat arasında takılırdı. Bu sesin dehşetini hayal bile edemezsiniz.” — BeautifulStick5299
Hayalet kasaba
“Washington’un güneydoğusunda ıssız bir yerde çok küçük bir kasabadaydı. Otobana Google’ın mağaza olduğunu söylediği bir yere park ettim. Uzaktan “bozulur musun?” diye ses duydum. “Hayır” diye bağırdım ve dükkana doğru başladım. Ses “Kapalı” diye seslendi. Sese teşekkür ettim. Ayrılırken, sesin geldiği evin yanından geçtim. Orada kimse yoktu. Perdeler açıktı ama içerisi karanlıktı, alacakaranlıkta bile. Garaj yolunda araba yok. Hiç kimse.
O kasabada kimseyi görmedim. Yolcusu olan bir sokak kruvazörü motosikletinin kasabaya yaklaştığını gördüm, ama otoyoldan 1/2 mil ötede çakıla dönen bir yola döndü.
Gerçek bir hayalet kasaba.” — CharacterSample4964
Kene ısırığı
“Uzun yıllar boyunca küçük kardeşimin çocukluğundan sağ çıkamayacağı hissine kapıldım. Ne zaman ölebileceği hakkında aktif olarak geviş getirenleri hatırlıyorum. Geleceği düşünür ve orada olmayacağını hissederdim. Güçlü ve yaygın bir duyguydu ve sanki her an olmasını bekliyordum. 16 yaşındayken yürüyüşe çıktı ve bir kene tarafından ısırıldı. Hastalandı ve bir hafta komanya girdi. Normale dönmesi yaklaşık üç hafta sürdü. Ama çok kısa bir süre sonra öleceği hissinin tamamen buharlaştığını fark ettim.” — flippenstance`
Matriste aksaklık
“Yolda giderken birisi dur işareti yaptı. Arabamı tamamen yok ettim. Polis geldi ve tüm bilgileri aldı. Ertesi gün kiralık bir araba almaya gittim ve ehliyetimi istediler. Mt cüzdanının neresinde olduğu yok. Sanırım onun içinde bizim arabam olur. Çektikleri yere gidip arabayı arıyorum, hiçbir şey yok. Kazadaki memuru aradım ve geri vermeyi unutup unutmadığını sordum. Hayır diyor, bana geri verdi. Cüzdanımdan her şeyi çıkarıyorum. Hiç. Karım bile bunu yaşadı. Ben de bilgilerimi topluyorum ve yenisini almak için motorlu araç merkezine gidiyorum. Her şeyi halledin ve yedek ehliyetimi verin. Cüzdanımı kaldırıp kaldıracağım ve her zaman sakladığım orijinal lisansım var. Ama ilk iş oraya kontrol edeceğimi biliyorum. Hala nerede olduğunu veya cüzdanıma nasıl geri döndüğünü çözemedim.” — bbk7163
Üçüncü kişi
“Bir keresinde 17 yaşındayken kız arkadaşım yatakta yatıyordum, o uyuyordu ve ben orada uzanıp ona sarılıyordum. Sırtımda kapalı olan yatak odası kapısıyla pencereme bakıyorduk. Zifiri karanlıktı, telefonumda falan yoktum. Birden bire omzuma bir şeyin dokunduğunu hissettim, sadece hafif bir dokunuş değil, aynı zamanda fiziksel bir insan bana dokunmuş gibi hissettim. Yatağımın sonuna doğru atlayıp ateş etmem ödümü kopardı. Arkamdan baktım ve hiçbir şey yoktu, ışığı açmak için koştum. Kız arkadaşım sorunun ne olduğunu sordu. Ona olanları anlattım ve bana bu olmadan hemen önce bir rüya gördüğünü, rüyasında bize üçüncü şahıs olarak baktığını ve arkamda birini gördüğünü söyledi. Rüyasında o kişi bana dokundu. Rüyada olduğu gibi, gerçekte olduğu zamandır. O ana kadar paranormal olana zaten inanıyordum, ancak bu deneyim kesinlikle sağlamlaştırdı.” — YungRylo
İnanca ulaşın ve dokunun
“Bugüne kadar bunun gerçekten olup olmadığını ya da rüyamda gördüm mü bilmiyorum.
Gecenin bir yarısı gözlerim kapalı uyanıp omuzlarım yataktan kalkmış bir şekilde uyanmayı yaşadım, sanki mekiğin yarısını yapıyormuşum gibi. Sağ kolum da yukarı doğru kaldırılarak, elim tavana dönük olarak havada asılı kaldı.
Gözlerim hala kapalıyken, sanki biri el sıkışırken, elimde sıkı bir tutuş hissettim.
Gözlerimi açtım ve karanlık boş alana baktım. Hala avucumda çok sıkı bir tutuş hissettim. Bir erkek varlığı hissettim, ama kimseyi göremedim. Birkaç saniye sonra kolum ve omuzlarım düştü ve tekrar uyudum.
Bu hikayeyi beş yıl sonra anneme (birlikte yaşadığım) anlattım. Evde sık sık yaşlı bir adamın varlığını hissettiğini ve bir keresinde onu sabahın erken saatlerinde gördüğünü düşündüğünü söyledi.” — messiosa
Koruyucu melek
“Küçükken bir şifonyerin üzerine sürünüyordum ve bacaklarımı ondan uzaklaştırmadan önce alt kısmıyla oynuyordum (çoğunlukla ulaşabileceğim) bacaklarımı ondan uzaklaştırmadan önce, küçük beni korkuttum ama şimdi fark ettim ki şifonyer daha fazla uğraşsaydım üzerime düşebilirdi ve belki de ruh gerçekten çok kötü yaralanmamı istemedi, bu yüzden bacaklarımı çekti. kötü bir şey olmasın diye.” — Ram_oftheworld202
Okul kurşunlama
“Lisede birinci sınıftaydım ve başka bir okuldan atılan yeni bir transfer öğrencisi avam kamarasında ateş etmeye başladı. Herkes okuldan önce avam kamarasında takılır, bu yüzden süper kalabalık ve tehlikeliydi.
İlk silah sesini duyduğumu hatırlıyorum ve bir masanın çöktüğünü sandım. Kimse gözünü bile kırpmadı. Orkestra öğretmenim ofisinden çıktı ve hemen şüphelendi ve “Çocuklar, neydi o?” dedi. Birkaç saniye sonra, ikinci patlama. O zaman neler olduğunu biliyorduk.
Avam Kamarası’nın hemen yanındaki orkestra odasındaydım ve otoparka giden bir çıkış vardı. Ama okulda, ne zaman bir köşede saklanacak bir acil durum olsa sana öğretirler. Çalışma odasında saklanmaya çalıştığımı hatırlıyorum ama kilitliydi. Sonra arkadaşlarım ve ben bir piyanonun altına eğildim ve öğrenciler ortaklardan odaya akın etmeye başladılar. Bu noktada orkestra öğretmenimiz “Git” dedi ve onun yerine bizi çıkışa koşturdu. Verdiği cesur bir karardı ve arabalarımıza koşmak hayatımın en uzun koşusuydu. Koşarken kaçtığımı hatırlıyorum çünkü biz koşucuları hedefleyen başka tetikçiler olabileceğini düşündüm. Koşarken arabamın anahtarları ya da telefonumun bile olmadığını ve nereye gideceğimi bilmediğimi fark ettim. Neyse ki otoparkın arkasına geldik ve birkaç arkadaşla buluştuk ve 6’mızı 4 kişilik bir koltuğa sıkıştırdık.
Etrafımdaki akranlarımın korkudan yaralanmış yüzlerini asla unutmayacağım. Ve o gün ölebileceğimi düşünmeyi asla unutmayacağım.
Amaçsızca araç kullanıp tek telefonla velilerimizle telefon görüşmeleri yaptıktan sonra haberleri izleyebildik ve yaralanan olmadığını gördük. Meğerse hükümet öğretmenimiz ateş edeni cesurca yere sermiş. Eyalet çapında tanınıyordu ve mariners maçı için bir atış bile yaptı!
Çoğu çekimin nasıl sona erdiği sona ermediği için çok minnettarım.” — emilychristine9
Neredeyse ölüyor.
“Saatte 50 mil hızla giden bir kamyonetin çarpmasından kurtuldum. Bir sürü kırık kemik, kalbim ve beynim de dahil olmak üzere kas ve organlara iç hasar ve çok fazla acı.” — seaneboy
Korku evi
“Ailem her zaman evlerinin perili olduğuna yemin etti, ama insan hayaletleri tarafından değil, hayvan hayaletleri tarafından. Daha sonra orada yaşayan adamın aslında arkadaki gölde hayvanları boğmayı alışkanlık haline getirdiğini öğrendik.” — DeseretRain
Perili bir hapishanenin yanında yaşamak
“Philly’nin Fairmount bölümünde bir ev aldık; ön adımlarımız Doğu Devlet Cezaevi (insanlara çılgınca korkunç şeyler yaptıkları ilk ABD Cezaevi) ile karşı karşıya kaldı. Gerçeği hiç düşünmemiştim, ama evde açıklanamayan şeyler olacağı çok fazlaydı. Sonunda çocuklarımız oldu ve bu onları da çok korkuttu. Kapılar sabah 3’te rastgele kapanıyor. Bir keresinde büyük mutfak penceremiz paramparça olmuştu. Ve birçok kez uyanırdım çünkü uzun merdivenden birinin yürüdüğünü duyduğuma yemin ettim. İlk başta görmezden gelmek kolaydı çünkü paranormallere inanmıyorum. Ancak, bir gece uyuşturmuş bir bayan bir şekilde evimize girdi (kapılar Otomatik kilitli, bu yüzden nasıl olduğunu asla çözemedik) ve gürültüyü duyduğumda görmek için aşağı indim ve bu bayan lanet bir zombi gibi görünüyordu. Kocası ve çocukları hakkında bana bağırıyordu – biraz travmatikti. İki yıl önce taşındık (8 yıllık bu saçmalıklardan sonra).” — FunkSiren
Perili konak
“New England’da sanat müzesine dönüştürülen eski bir konakta asistan olarak çalışıyordum. Bodrum ve eski mutfak odaları müze dükkanına dönüştürüldü – arka kanatlar daha küçük galeriler. Hizmetçi merdiveni, bodrum katının arka odalarına veya dükkanın önüne giden çok dar bir koridora açıldı – hepsi zemin seviyesinin altında.
Merdivenler personel hariç herkesten kilitli tutuldu ve bodruma giden tek yol, dış avludan dükkan tezgahının hemen yanındaki bir kapıdan girmekti. Tezgahın önünde, arka galerilere güvenlik kameraları gösteren üst köşeye monte edilmiş eski bir televizyon vardı- ancak kamera sadece bölgede hareket algılandığında değişti.
Geç bir kış gecesi- sahipleri New York’tayken geç saatlere kadar ödev yapıyorum. Binadaki tek kişi, dördüncü katta çalıştığını bildiğim ev müdürü olmalı.
Arka galerilerde bir ses duyduğumda bodrum katındaki dükkan tezgahında takılıyorum. Sanırım dışarı çıkan bir patrondu ama koridordan kimse çıkmıyor, bu yüzden müzenin kapalı olduğunu arka tarafa çağırıyorum ve onlara arka yolu göstermekten mutluluk duyarım. Cevap yok ama şimdi güvenlik kamerası farklı boş galerilere geçmeye başlıyor.
Sadece biraz kenarda, ahop sayacının tam karşısında- klasik kartpostallarla dolu bir döner kart standı yavaşça dönmeye başladığında menajerimi aramak için telefonu açıyorum. Sanırım yüzümdeki ifade her şeyden daha sürpriz. Ağır, eski bir stand ve devam etmesi için biraz güç gerekiyor – ancak standın dönüşü aniden durduğunda ve diğer yöne doğru devam etmeye başladığında oradan hemen çıktım.” — GinaTRex
