Sevmeyen insanlar ne kadar zor konu olabilir ki?
İşimi iyimserlikle bağdaştırmaya çalışıyorum çünkü kendi hayatımdaki yol gösterici bir ilke, hayatımızdaki en trajik şeylerin neredeyse her zaman en inanılmazdan önce gelmesiydi. Bence, herhangi bir noktada, evrenin verdiği ve aldığıyla yolumuza devam etme ya da kendimizi kendi sefaletimize tutunup gömme seçeneğiyle karşı karşıyayız. Bunu vaaz eden yüksek bir ata tünemiyorum, çünkü o derinliklerde bulundum ve bunun nasıl bir şey olduğunu biliyorum.
İnsanlar sevmeyince onlara bir şey söyleme hakkımız yokmuş gibi davranırız. Düşüncemiz “Sevmiyorsa zorla sevdirecek halimiz yok ya!” oluyor. Ancak bu yanlış sevmeyen bir insan ile karşı karşıyaysanız sevmesen bile bana saygı duymak zorundasın diyebilmeliyiz. Her neyse, konumuz ne yapmamız gerektiği değil.
Sevmeyen insanlar nasıl davranır? Sevmeyen insanlar ile iletişim kurarken ne yapmalıyız?
Yaşadıklarımla birlikte sizlere sevmeyen insan ile hayat sürdürmenin imkansızlıklarından bahsederken onları hayatımızda tutmamak için ilham kaynağı olacağım. Lafı uzatmadan gelin sevmeyen insanlara bir bakalım..
Sevmeyen İnsanlar Ne Ne Yaparlar?
Ayrıca, sizi gönül meselelerinden daha hızlı yok edecek çok az sorun olduğunu da biliyorum. Ama size söylemem gereken şey, kendime bu üzüntüden ve bağlılık yüklü sefaletten kurtulmayı öğretirken, iyimserlikten biraz daha gerçekçi, ama her zaman o kadar doğru bir şey fark ettim ki, dikkat etmeye değer.
Biri seni sevdiğinde, bunu bileceksin ve hissedeceksin. Eğer biri seni önemsiyorsa, seninle olup olmayacağına kendi karar verebilir. Eğer senin için bir şey yapmazlarsa, bahaneler bulurlar. Bazen seni sevip sevmedikleri konusunda bile emin olmazlar, bu yüzden bunu anlamaya çalışırken ileri geri gitmelerini görürsün. Aşk beyin çalışması gerektiren bir şey değildir. Çözülecek bir bilmece ya da ortaya çıkarılacak bir gizem değil. Basit bir şeydir ve doğal olarak öyle olmasına izin vermemiz gerekiyor.
Genellikle insanların deneyimlerinde çok farklılık olduğuna ve hiçbir durumun tamamen aynı olmadığına inanıyorum, bu yüzden aşk ve romantizm hakkında bir şeyi genellemek zor, ancak bunun için bir istisna yapıyorum. Birçoğunuz muhtemelen sizi sevmesinin tüm nedenlerini okuyorsunuz ama bu nedenle ya da bu nedenle sizinle birlikte olamadılar ve bunun neden bu kadar geçerli olduğunu ve neden bahsettiğimi bilmediğimi biliyorum. Böyle düşünmek istiyorsan sorun değil, seni durdurmayacağım. Ama gerçek şu ki, elinde tuttuğun şey seni ilk planda tutacak ve işe yaramasını sağlayacak kadar sevmeyen biri. Ve eğer bir şeye inanırsam, hepimizin bizimle birlikte olmayı hak ettiğine inanıyorum.
Bu yüzden öğrenmemiz gereken şey bize verilmeyen sevgiyi kabul etmek. Birini kaideye oturtmamıza rağmen, bunun bizi yargılarının belirlediği anlamına gelmediğini fark etmek. Bu sadece dışarı çıkmak istiyorsak değiştirmemiz gereken bir zihniyet. İnsanlar seni biraz sevebilirler veya yeterince sevebilirler. Ya hep ya hiç durumu değil. Öyle olduğunu ve kartlar lehimize düşmediğinde bir parçamızı değersiz ve sevilmez olarak tanımladığını düşünmeyi bırakmalıyız. Çünkü bu fikirle mücadele etmek için, sevilme nedenlerimize elimizden geldiğince şiddetli bir şekilde tutunuruz, ta ki bırakmak bizim fikrimiz olana kadar- onların değil.
Ama öyle ya da böyle hepimizin sonu, doğru mu? Hepimiz farklı hayatları yaşıyoruz, ama hepsi aynı şekilde bitiyor. Bir bütün olmak için başkasının sevgisine ihtiyacın yok. Hayatına devam etmek için onların iznine ihtiyacın yok. İhtiyacın olan şey kendi sevgin. Kendini devam ettirmelisin. Sevgilileri ve aşkları seni durdurmuyor, çünkü bu aşk yok. Olması gerektiğine inandığın şeye sadece sen tutunuyorsun. Ve er ya da geç, hayatınızın çoğunun, kendinizi inanmanız veya olmamanız gerektiğine inanmaya zorladığınız şey tarafından tanımlandığı ve seçildiğini fark edeceksiniz.
Kendini yaptığın kafesten uzak bırak. Kendi özgürlüğünün anahtarına sahipsin.
