Telefonda oturup saatlerce konuştuğımuz zamanları hatırlıyor musun? Kısa bir arama olarak başlardık, aptalca şeyler konuşurduk, ve sonra bir bakardık ki, üç saat boyunca telefonda konuşmuşuz. Nasıl bir şey olduğunu unutmadım. Konuştuğumuz aptalca şeyleri hiç unutmadım. En azından birkaç günde bir bir haber alacağıma güveneceğim bir arkadaşım olması benim için önemli hissettirdi.

Sen her zaman benim yanımdaydın ve ben de her zaman senin yanında olduğumu sanıyordum. Bazı sırlar vardı, ama bu arkadaşlıklar için doğaldır. Birbirimize her zaman her şeyi anlatmayız ama onlar hakkında konuşurduk. Sanki şifreli konuşuyor gibiydik. Diğer insanlara söylemediğin bazı şeyleri bilirdim.

Ben aynı durumdayken, sen gelip geceyi geçirdin. Telefonlarımızda oyunlar oynadık, hayat hakkında konuştuk, aptal tv şovları izledik ve bütün gece ayakta kaldık. Bütün gece konuşmadık ama neredeyse anında birbirimizle rahat ettik. Senin içinde ömür boyu sürecek bir arkadaşım olacağını biliyordum.

Zaten içinde ömür boyu bir arkadaşım olur sanmıştım. Sonra bir gün durdu. Eskiden yaptığımız konuşma değildi. Aramalar azaldı, mesajlar durdu. Bir hafta konuşmadan geçti. Bir hafta bir aya, bir ay yarım yıla dönüştü. Ayrılıyorduk. İlk başta fark etmemiştim. Geri çekildiğini fark etmemiştim.

Sonra bir gün en son konuştuğumuzdan beri altı ay geçtiğini fark ettim. Artık konuşmuyorduk. Bir gün biraz fazla içtim ve sonunda bana cevap vermen için yalvardım. Sonunda geri döndüm. Konuşma uzun sürmedi, birkaç basit mesaj.

Benim için çok önemliydiler. Tekrar gelmeye başlarlar mı diye merak ettim. Yapmadılar. İkinci kez kalbim kırıldı. Arkadaşlığımız buna dönüştü. Facebook’umda seninle benim ilgili resimler var. Eskiden eğlenirdik ve seninle kendimi rahat hissederdim.

Ortak bir arkadaşımız var ve neredeyse her gün ondan haber alıyoruz. Senden haber almak çok nadirdir. Sarhoş bir sesli mesaj bıraktığımı biliyorum. Yaralandım; Öyle demek istemedim. İkimizin de birbirimiz için bir anlamı olduğunu biliyorum.

Eski bizi özlüyorum. Yıllarca sürecek gibi hissettirecek olan arkadaşlık. Uzun bir süre yakın arkadaş olacağımızı sanıyordum. Her konuda birlikte güldük, birbirimizin etrafında olmaktan, YouTube videoları izleyerek ve birbirimizin etrafında olmaktan mutlu görünüyorduk. Kaliforniya’da bir şeyler bulmak için yürüyüşe çıktığımız geceyi asla unutmayacağım. Ne olduğunu hatırlamıyorum ama bir şeyler almak için otelden sokağın aşağısında yürüdük. Çok eğlenceliydi.

Bütün gece boyunca, Cleveland Show’dan Catfish’e kadar her şeyi izledik, şovların ne kadar saçma olduğundan bahsettik. Ne yapmak istediğimizi, ailelerimizin nasıl olduğunu konuştuk; Önemli ama aynı anda olmayan şeyler hakkında konuştuk. Biz arkadaştık. Mutluyduk.

Arkadaşın olmayı, sesini duymayı, mesaj attığında ya da aradığında gülümsemeyi özledim. Sana hiç aşık olmadım ama arkadaşlığımıza aşık oldum. Eskiden olduğumuz gibiyi ve sürekli konuşma şeklimizi özlüyorum. Seni ve her şeyi biraz daha iyi hale getirmeni özledim.

Sen ve ben konuşma şeklimizde solmuş olabiliriz ama arkadaşlığımızın ne olduğunu asla unutmayacağım ve bir gün eski halindeki ilişkimize geri dönebileceğimizi ummayı asla bırakmayacağım.

Yeni bir adamla tanıştın.

Ama bekle, o sıradan bir adam değil. Bu adam gerçekten “O” olabilir.

Nasıl gittiğini biliyorsun. O harika ilk buluşma. Bayılmaya değer iyi geceler öpücüğü. Güzel bir buluşmanın bitişinden dakikalar sonra gelen kutunuzu dolduran kısa mesajlar.

“Seni tekrar ne zaman görebilirim? Gelecek hafta sonu?”

“seni şimdiden özledim.”

Heyecanlı olduğunu söylemek yetersiz kalır. Sen de onu tekrar görmek için can atıyorsun.

Birkaç gün geçer ve onunla ikinci bir randevuya çıkarsın.

Bu tarihin ne kadar harika olacağı konusunda da pek çok beklentin var.

Ama bir şeyler biraz ters görünüyor.

Bu sefer o kadar konuşkan değil. Sana konuşmayı yapmak için yeterince soru sormuyor. Masanın diğer ucunda seninle göz teması kurmuyor ve evlere dağılma zamanı geldiğinde, bir öpücük için eğilmiyor ya da seni arabana kadar götürme zahmetine girmiyor.

Alarmlar ve sirenler uzakta patlar.

Onun yanında biraz deli olduğunu merak etmeye başlıyorsun.

“Benim sorunum ne?” umutsuzluk içindesin.

Eve dönerken kafanın içindeki tüm tarihi geri alıp onun hakkında varsayımlarda bulunuyorsun.

Kendin için bahaneler uydurmaya başlıyorsun, çünkü aşırı tepki verdiğine ya da sadece hayal görmeye başladığına inanmak istiyorsun.

Belki de işte kötü bir gün geçirdi ya da gelecek hafta girdiği sınav yüzünden çok stresliydi. Belki normalde böyledir, ama ilk buluşmada onun o tarafını göremeyecek kadar gergindin.

Belki, belki…..

Tüm bu “belkiler” beyin hücrelerini yok ediyor.

Sonra telefonun ötüyor ve ondan bir mesaj geliyor.

“Seni özledim. İyi geceler.”

Rahat bir nefes alırken, sakinleşmeye başlarsınız.

Çünkü bak, o “Özlediğine” dair  sana karşı olan hislerini pekiştirdi. Eğer senden bu kadar hoşlanmasaydı, bunu söylemezdi, değil mi?

Ya da sen öyle düşündün.

Günler geçiyor. Günler haftalara, haftalar bir aya dönüşüyor.

Ama hala size ne zaman tekrar buluşmanız gerektiği konusunda bir şey söylemedi.

Ve onu görmek istediğinizi ima etmeye başladığınızda, gelip gelemediği hakkında bir dizi bahanesi var. Çok fazla sebepleri var.

Yine de seni özlediğine dair seni temin ediyor.

Seni çok özledim.

Güzel gülümsemeni ve o güzel yüzünü özledim.

Ona hissettirdiklerini kaçırdın.

Ve bu arada, içten bağırırken, “Eğer beni gerçekten özlediysen, o zaman neden bu konuda bir şey yapmıyorsun?”

İletişimin yüz yüze konuşmalar yerine kısa mesajlar, Snapchat’ler ve DM’ler etrafında döndüğü bir dünyada, birbirimize söylediğimiz pek çok şey belirsizleşebilir.

Başka bir deyişle, bazı ifadelerin ardındaki gerçek anlamları tam olarak kastetmiyoruz.

Örneğin, biz 😀 derken, tam olarak ölü bir sessiz konferans salonunun ortasında yüksek sesle en iyi arkadaşınızın mesajına mı gülüyorsunuz?

Bir meslektaşıma gönderdiği bir e-postada “Harika, dört gözle bekliyorum!” dediğimiz zaman, yeni bir projeyi dört gözle beklediğimiz anlamına gelmez. Derinlerde, onu takip etmek üzere olan muazzam miktardaki işten korkuyoruz.

Bu durumda: bir “Seni Özledim” kolaylığı da buna benzerdir.

Birisi sana “Seni özledim” dediğinde, dolaylı olarak birçok şey ifade edebilir.

Tabii ki, birinin etrafında olmanın duygusal nostalji gerçek anlamı olarak % 100 doğrudan olabilir.

Ama aynı zamanda şu çizgide bir anlam ifade edebilir: Hey, hala seninle konuşmak için çaba sarf ediyorum ama seni şahsen görmek için elimden geleni yapmayacağım.

Ya da en kötü ihtimalle: Seni pek özlemiyorum, ama söylüyorum ki, daha sonra tekrar yalnız olduğumda bana gerçekten güzel görünürsen diye seni sırtımda tutmaya çalışıyorum.

İşte kabul etmen gereken genel gerçek: O gerçekten sizi özlemiyor. Çünkü, eğer öyle olsaydı, bu duygulara tepki verir ve bu konuda bir şeyler yapardı.

Saatler süren trafikten geçip seni görmesi bir buçuk saat sürse bile seni gerçekten özlese seni görmeye gelirdi.

İş yerinde milyonlarca şey olsa bile, en azından hafta sonu seni bir saatliğine görmeye gelebilir.

Bu kadar değerli olabilecekken neden birinin sırtında olmayı hak ediyorsun? Neden bütün bahanelerine katlanmak zorundasın?

Bundan çok daha fazlasını hak ediyorsun.

Sevgili hayat,

Lütfen artık benim için olmayan şeye bağlanmama izin verme. Benden almayı planladığın bir şeye ya da birine bağlanmama izin verme.

Planını bilmiyorum ama, lütfen hayatımı daha kolay hale getir. Bırakmam gereken şeye tutunmama izin verme. Bırakmam gereken şey için savaşmama izin verme. Eninde sonunda beni yok edecek şeyi istememe izin verme. Kalbimi kıracak olanları sevmeme izin verme.

Çünkü kolayca bağlanıyorum ve her şeye sıkıca tutunuyorum, bu yüzden lütfen aklımın başa çıkamayacağı şeyleri istemesine izin verme, zihnimin beni kandırıp ihtiyacım olmayan şeyleri istemem için kandırmasına ya da benim için iyi olmayan şeyleri istemesine izin verme. Lütfen kalbimin beni özlemeyen insanları özlemesine izin verme. Kalbimin gidenleri özlemesine izin verme. Kalmak istemeyen birine kalbimin aşık olması izin verme.

Lütfen geceleri beni ayakta tutan şeylere, beni merakta bırakan insanlara ve yaşamadığım yerlere bağlanmama izin verme. Beni benim yaşamım için olana yaklaştır, kalması gerekenlere tutunmama izin ver.

Olmaması gereken şeyleri unutmama izin ver. Çok daha iyisini hak ettiğimi ve başka biriyle daha mutlu olacağımı anlamam için gereken bilgeliği bana ver.

Ya da bana şu anda istediğim şeyleri elde etmemem için ihtiyacım olan toleransı ver, sevmek istediklerimi sevmemem için bana sabrı ver.

Lütfen benim için yanlış olduğuna inandığın şeylerin hayatıma girmesine izin verme. Kaybedeceğim şeylere ya da insanlara bu kadar çok değer vermeme izin verme. Bana ait olmayan birini sevmek istememe izin verme. Geçici olanın etrafında bir gelecek kurmama izin verme.