Emily Ratajkowski’nin “Buying Myself Myself Back” adlı makalesiyle ilgili bir süper model olmak zorunda değilsiniz.
Sosyal medya. İnternet. Modern teknoloji. Bu meşhur replik de ne? Büyük güç ile büyük sorumluluk isteyen bazı şeyler. Ve insan ırkının geçmişteki trajedilerine rağmen, güç pazarlığı sorumluluğunu göz ardı etmeyi seçtiğimiz kesin.
Hiç google’da araştırdın mı? Ben araştırdım. İnsanların yazılarımı başka platformlarda paylaştığı söylendi ve ben de kendi gözlerimle görmek istedim. Hemen hemen her yazarın arzuladığı çalışmalarıma olan takdirine baktım. Takdir, bulduğum şey değildi. Tek hissettiğim ihlaldi.
Bir model olarak, resimlerimin halkın gözü önünde olmasıyla yüzleşmeye başladım. Portföyüm sadece bir tık uzağınızda. Kabul etmediğim şey, Instagram hesabımdaki fotoğrafların ve hikayelerin çeşitli web sitelerinde yeniden yayınlanmasıydı ve burada “özel hesaplardaki gönderilere ve hikayelere erişebiliyorsunuz.” Dehşete düşmüştüm. Daha da önemlisi, bunun bir manken ya da yazar olduğum için olmadığını fark ettiğimdeydi. Hayır, eğer binden fazla Instagram takipçiniz varsa, fotoğraflarınızı herhangi bir web sitesinde görmeniz gayet normal.
Her zaman internete bir fotoğrafınız düşerse gerçekten silinmeyeceğini söylerler. Ben bir yıl önce sildiğim fotoğrafları karşımda göreceğimi hiç düşünmemiştim.
Bunun en kötü yanı ne? Bu konuda yapabileceğin bir şey yok. Bunu rapor edemezsin. Yasanın gözünde, bu fotoğrafların paylaşılması hakkınızı verdiniz. Özel hesabınızın güvenliği içinde bir şey deftere naklettiğiniz için, artık bu fotoğraflara kimin sahip olabileceği, kullanılacağı ve göreceği hakkında söz hakkınız yok.
Ne yazık ki, kadınlar güçsüzlük duygusu için kullanılıyor. Kadınların hiçbir zaman kendi imajını yaratma hakları olmadı. İnsan ırkı bu gezegende geliştiği sürece, daha neler göreceğimizi de bilmiyoruz. Kadınlar her zaman ataerkilliğin kuklası olmuştur. Kadınlara her zaman ne giyeceği, nasıl giyeceği, ne zaman giyeceği, saçlarını nasıl yapacağı, nasıl iyi bir kız olacağı söylenir — ne olursa olsun, medya tarafından desteklenen söylemler ve toplumu yöneten normlar aracılığıyla, hiçbir zaman kadınlar kendi haklarına sahip olamadı. Fakat bu artık böyle olmamalı. Bir erkek nasıl özgürce istediğini yapabiliyorsa bir kadında istediği gibi yaşayabilir. Twitter’da erkeklerin göğüs kıllarını görmekten rahatsız olduklarını henüz dile dahi getirmediler. Değil mi?
Toplum içinde, filmlerde, reklamlarda ve kitaplarda cinselleştirildiler. Cinselleştiler ama cinsel ilişkiye girerseler toplum olarak yuhlandılar. Bu düzen bu şekilde ne şekilde gidebilir. Metro büste sevgilini öpemezsin ama dövebilirsin. Bu, sizce de ırkçılık değil mi!
Toplum kadınlara sahip. Hayır, düzeltme yapıyorum: Erkekler kadınlara sahip. Bu dünyanın en iğrenç alıntısı.
İşte tam da bu yüzden kadınlar haklarını geri almak zorundalar. Bir dereceye kadar, tüm kadınlar kendi haklarını savunmalılar. Feminist söylemler masaya yatırılıyor. Artık sessizce oturmuyor ve güzel görünmüyoruz.
Her kadın hayatının bir noktasında kendi haklarını geri almaya karar vermek zorundadır. Toplumun ondan aldığı ruhunun parçalarını geri almak zorunda. Bedenine kendi bedeni gibi sahip olmak zorunda. Seslerinin duyulması zorunlu.
Emily Ratajkowski de aynen böyle yaptı. İmajını geri almaya hakkı olmayan insanlardan alenen geri almayı tercih etti. Kadınlar için kapıyı açtı. Kapıyı açtı ve tüm kadınlarda bu izi takip etmeli.
Emily, sen bir savaşçısın. Seni tüm kadınlar görüyor. Seni duyuyor ve yanındalar.
“Oradakileri gördün mü dostum Sancho, otuz ya da kırk hantal devi? Onlarla savaşmayı ve onları katletmeyi planlıyorum.”
— Don Kişot
