Teknoloji ile aram asla iyi olmamıştır. Fakat yirmili yaşlarındaki diğer gençler gibi bilgisayar ve cep telefonlarının etrafında büyüdüğümden beri çoğunu nasıl kullanacağımı biliyorum – ama yine de kalem ve not defteriyle yazmayı tercih ediyorum. Kağıttan yapılacaklar listemin içinde bir hedef izleyicim var. Randevularımı takip ettiğim bir duvar takvimim var. Faturalarımı internet üzerinden ödemek yerine posta yoluyla gönderiyorum. Ben eski kafalıyım. Yaşlı bir ruh. Yanlış nesilde doğmuş insanım.

Elektronik cihazlarımdaki uygulamaları hiç kullanmam. Telefonumu mesajlaşmak için kullanıyorum. Belgeleri yazmak için bilgisayarımı kullanıyorum. Akıllı TV’mi video izlemek için kullanıyorum. Hesap makinesine ihtiyacım olursa, gerçek bir hesap makinesi kullanırım. Not almam gerekirse, kağıda yazar buzdolabıma yapıştırırım.

‘BB’ kim?

Bu yüzden telefonumda bir uyarının ortaya çıkması çok garipti. Şöyle bir uyarıydı: BB ile 6’DA TELEFON GÖRÜŞMESİ.

Telefonumda takvim uyarılarını nasıl ayarlayacağımı bilmiyorum. BB’den bahsetmiyorum bile. Ama büyük bir şirkette çalışıyorum. Çoğu insanı soyadlarıyla tanırım. Birini tamamen unutmuşta olabilirim.

Aptalca bir şey yüzünden kovulmak istemedim, bu yüzden patronlarımdan birine (benden çok daha sosyal bir insan olan) bir mesaj attım. Şirketten bu ismi bilen var mı diye sordum. Bana hayır dediler. Onlara bugün herhangi bir toplantıyı unutup unutmadığımı sordum.

Gariplikten kurtuldum ve telefonumu sessize aldım. Telefonum arızalıysa, tekrar parlamaya başladığında ofiste kendimi utandırmak istemedim.

İş günü normaldi. Başka garip bir şey olmadı.

Ama ertesi gün BB’den gerçek bir telefon araması aldım. Aynı saatlerdeydi, sabahın altısında, tam da ekmek kızartırken.

Telefonu açtım ve parazitli sesler duydum. Bozuk bir televizyon gibi. Kimse tek kelime etmedi. Diğer tarafta hiçbir şey olmadığı için telefonu kapatmam gerekti. Nefes alma sesi bile yoktu. Hışırtı vardı. Bir insan araması gibi değildi.

Bu sefer, aynı tür telefona sahip birkaç iş arkadaşıma son zamanlarda herhangi bir sorun olup olmadığını sordum. Her birinin şikayetleri vardı, ama benim yaşadığım sorunlarla ilgili değil. Bir parçam eski bir müşteri tarafından taciz edilip edilmediğimi merak ediyordu. Belki de bir hata değildi. Belki de biri benimle dalga geçiyordu.

Günün geri kalanı sorunsuz geçti. Ama ertesi sabah cumartesi sabahıydı. Uykusuzdum, bu yüzden her zaman güneş doğmadan önce uyanıyorum, günüm kanepede uzanıp meyveli atıştırmalıklar yemekten ibaret olsa bile.

Televizyonu açtım, kendi aşk hayatım olmadığı için bir randevu programı izledim. Birden bire gösteri bitti. Görüntülü arama ekranı TV’mi ele geçirdi.

Akıllı televizyonumu hiç görüntülü arama için kullanmamıştım ama bunun gizemli BB’den olduğunu düşünürsek hemen telefonu açtım. Onu kızmayı planlıyordum. Beni rahatsız etmeyi bırakmasını söyleyecektim.

Ama öyle olmadı. Cevap verdiğimde, bir adam ekranı doldurdu. Karanlıkta oturuyordu. İnsandan çok gölge. Yüzündeki özelliklerin hiçbirini çıkaramadım ama kafasındaki boynuzların ana hatlarını görebiliyordum. Cadılar Bayramı kostümü giyinen bir tipti.

Ve anladım.

BB değildi. Şeytan mıydı?

Sarsıldım, aramayı kapattım, hızlı bir Google araması yaptım ve polisi aradım. Görünüşe göre, etrafta yalnız yaşayan kadınları korkutmak için şeytan gibi rol yapan bir adam var. Bazıları onun zararsız olduğunu, sadece bir trol, bir hacker ve yalnız bir ilim adamı olduğunu ve zamanıyla daha iyi bir ilgisi olmadığını söylüyor. Diğer insanlar onun tehlikeli olduğunu, hiç yakalanmamış bir katilin profiline uyduğunu söylüyor.

Kim olduğu umurumda değil. Öğrenmek istemiyorum. Onu bir daha görmek istemiyorum. Sadece polisin işini yapmasını ve beni korumasını umuyorum.