7. Hayaletlere inanmadım. Hayaletler fikrini hala çok şüpheliyim. Ölümden sonra var olduğumuz fikir, gerçek olamayacak kadar iyimser görünüyor. Bu söylendiği gibi çok garip bir deneyimim vardı.

Şikago’da ve arkadaşlarımdaydım ve garip bir daire buldum. Mekan, gevşek bir şekilde çatıya dönüştürülen yasağı önleyen bir çubuktu. Ve gevşek bir şekilde söylediğimde, odayı ayırmak için tavana gitmeyen bölme duvarları vardı ve orada bir duş vardı ve barı aldılar, ama o kadar çok iş dışarıda yapıldı. .

Kahrolası bodrum gibi tüyler ürpertici oldu. Bodrumda, yüzyılın bira soğutma buz tonozunun bir dönüşü vardı. Büyük bir ağır kapı ve şüpheli kancalar ve tavandan sarkan hortumlarla ahşapla kaplı büyük bir ağır odaydı.

Şimdi, odama üst kattaki dairelere gitmek için merdivenlerin altında bir dolap vardı. Merdivenlerin daha uzun bir parçası olan dolaba bir kapı vardı. Daha sonra, alt kapının altındaki küçük alana ilk kapının içinde başka bir kapı vardı. Bu kapının arkasında, çivilenmiş olan zemine yerleştirilmiş bir tuzak kapısı vardı. Üç kapının da kapıların dış taraflarında kilitleri vardı.

Tuzak kapısının nereye gittiğine meraklı, ürkütücü bodrumda etrafa baktım, sadece odamdaki kapanı bulmak için tamamen duvarları kapalı, kapı olmayan bir oda gibi bir alan açtı.

Bir gün odamda dikiş dikiyordum ve dolap kapıları kendiliğinden açılmaya devam ediyordu. Biz ürkütücü bodrumdan dolayı bir hayalet vardı şaka yapardık. Hayaletin sadece bir şaka olduğunu ve dolabımın bir taslak ya da bir şey yüzünden açılmaya devam ettiğini düşündüm. Onu kapatmaya devam ettim, açık bırakmaya devam etti. Sonunda sinirlendim, çünkü kapı her açıldığında sandalyeme çarpardı ve dikişimi bozardı. Aslında kapıyı kapattım. Arkamda oturuyorum. Ve gözlerimin önünde, mandal popun sebebi yokken açıldığını ve kapıların kuvvetle açıldığını ve sandalyemi gerçekten çok zorladığımı görüyorum.

Kendimi biraz kötü hissediyorum. Üzgünüm sana bağırdı, hayalet hayalet. Sadece etrafta dolaştığımı sanıyordum ama eğer hayaletler varsa, bazı sandalyelerin çarpması üzerine çok sert bir şekilde bağırıyordum.

8. Bir yıl kadar önce, köpeğim ve ben bir “çöp adam” olarak adlandırılanla bir karşılaşma yaşadık.

Sabah saat 4’ten biraz geçiyordu ve gece geç saatlerde ev işlerini bitiriyordum. Benim parçam bitti, ama bir batarya testinden geçmesi gereken başka bir takım vardı. Onları beklerken, bir duman yakalamak ve köpeğimi çıkarmak için 15 dakika ördek yemeye karar verdim.

Alt katta ve dışarıda olduğumuzda, izin vermemek için köpeğimden ayrılmama izin verdim, o yüzden gidip çişimi yapması için mükemmel bir yer bulmaya başladım (cidden, bir yer seçmek için onu sonsuza kadar sürdürebilir). Bir kaç dakika geçiyor ve köpeğim bir noktaya kadar daralıyor. Sorumlu köpek sahibi olduğum için, çuvalı hediye etmeye karar verdiğinde elinden gelenin en iyisini yapmaya hazırım. Ancak, bir yandan da onu kamçılamak ve sıkmak üzere olduğu gibi, o çıkmıştı ve ağacın önünde yaklaşık 10 metre ilerlemeye başladı.

Ona doğru yürümeye devam ettim, ama ağaca doğru baktım. Sokak ışıkları yok ve gece ölüleri olmadan, hiçbir şey yapamadım ve bir şey duyamıyorum. Ancak, köpeğim orada bir şey olduğuna ikna oldu. Böylece, havlamaya başlamadan ve herkesi uyandırmadan önce onu çıldırtmak için, ona hiçbir şeyin yanlış olduğunu gösterme girişimi için ağaca doğru yürümeye başladım. Sanırım ağacın 5 ya da 6 metre uzağında, arkamdan ve önümden dışarı çıkmadan önce. Uzun boyluydu. Gerçekten uzun! Aslında kafasını görmek için bakmak zorundaydım. Kendim 6’7 Being olmak, bu bana sık sık olmaz. Uzunluğun ötesinde, sıska oldu. Sıska organlarını barındırmak için çok sıska gibi. Yüz de dahil olmak üzere gerçek hiçbir ayırt edici özelliği ile hepsi de siyahtı. Sadece bir saniyeliğine orada durdum ve yaptım. Sonra döndü ve en tuhaf şekilde bizden kaçtı. Neredeyse yüzüyormuş gibi ama bacaklarını hala hareket ettiriyormuş gibi. Ayrıca ses yok.

Zahmetsizce 50 veya daha fazla metre kapladığı ve saniyeler içinde altı ayaklık bir zıpla atladığını izledim. Sonra gitti. Gördüğüm en tuhaf bok.

9. ~ 8 yaşımdayken, okulumun dışında araba kullananlar ailem için bekleyen hattı aldım. Hepimiz ön avlu alanında oturuyorduk ve biraz yalnız olduğum için etrafımdaki çocukları dinleyip orada konuşup çalabiliyordum. Caddenin karşısında, sonbaharın geldiği gibi turuncu ve kırmızı renkleri çeviren devasa bir tüy bırakmasıyla birlikte kocaman güzel bir meşe ağacı vardı. Yaprakların rüzgarda sallanmasını ve yükselen ve düşen hışırtıyı dinlemeyi izliyordum. Bir noktada, yaprakları ve ağaçları seyrederken, herşeyin ağaç ve rüzgâr dışında kaybolduğu gibi, rüzgarı dinleyerek bir transa geçtiğimi düşünüyorum.

Daha sonra ses duymaya başlamıştım. Yaprakların hışırtısı sesinden geliyor gibiydi ama aynı zamanda onlardan ayrıydı. Bir mesafeden gelen bir fısıltıydı. Bu klişe olabilir ama bunu tarif edebilmemin tek yolu bu.

Sadece “Büyük bir gelecek” dedi.

Biraz şaşırmış ve kafam karışmamıştı dedim. Kendisini tekrarladı. Ne anlama geldiğini bilmiyordum ve “Göreceksin” diye cevap verdi. Ve bunun sonu vardı. Her şey odağa geri döndü gibi görünüyordu. Ebeveynlerime manevi olan ve biraz endişe duyduklarını ama endişe etmediklerini söyledim. Ailemizde, kendilerine tuhaf şeyler olan insan hikayeleri olmuştu. Babamın bile birkaç hikayesi vardı.

Bir hafta sonra, tramplende onlarla oynayan alacakaranlıkta kuzenim evindeydim. Son birkaç saat boyunca oynadıktan sonra 2 kuzenim uçurumun kenarında otururken tramplenin üstüne uzanıyordum. Rüzgar hafif bir esinti olarak başladı ama daha sonra sürekli bir ateşe geçti. Yine oldu. Bu sefer şöyle dedi: “Geliyor. Geliyor ve bilmiyorlar. ”Kim olduklarını ve ne olduğunu sordum. Geriye döndü, “Çok geç, burada.” Bu son oldu.

Yaklaşık 10 dakika sonra arka kapı amortisörlerime açıldı ve teyzem içeri girmemizi istedi. Haberlerde, kasabanın yaklaşık 30 dakikasında hızla bir kasabanın üzerinde ortaya çıkan bir kasırga hakkında haberler yapıyorlardı. Bir düzineden fazla insanı öldürdü, çünkü o kadar çabuk üredi ki, hiçbir uyarı yoktu.

Bunu bir daha asla yaşamadım ve istediğimden emin değilim.

10. Büyükannemin mutfağında kuzenimle, 9 yaşındakilerin tartışmak zorunda olduğu tüm önemli şeylerden bahsediyordum. İkimiz de solda bir kapı (bodrum kat) ve sağda bir kapı (banyoya) ile biten bir koridora dik döner sandalyelere oturduk. Aniden koridorun karşısındaki koridordan banyoya kadar beyaz bir kedi valsi görüyorum.

Kuzenim dönüyor ve bana bakıyor, ağzı açık ve geniş gözüküyor. Kediyi izlediğimi yeni görüp görmediğimi sorar ve başım salladım. İkimiz kalkıp koridorun sonuna kadar dikkatli bir şekilde yürüyoruz. Bodrum kapısı kapatıldı ve kilitlendi ve banyo tamamen boştu. Ne gördüğümüze dair hala bir fikrim yok, ama ikimizin de aynı şeyi gördükleri garipti.

11. Kuzenim 23 yaşındayken intihar etti. Bütün aile harap edildi.

Diğer kuzenim (kız kardeşi) dünyadaki en sevdiği kişiydi. Vücudunun bulunmasından yaklaşık 2 saat sonra kuzenim (o sırada benimle birlikte) telefonundan bir çağrı aldı, sessizlik ve arada sırada beyaz gürültüden başka bir şey yoktu.

Aramayı yaklaşık 5 dakika sürdürdükten sonra, ona sadece telefonu kapatmasını söyledim. Takılmasından birkaç dakika sonra “Üzgünüm” satırlarında bir şey söyleyerek numarasından bir metin alır. Seni seviyorum. Umarım beni affedebilirsin.”

Bizi çıldırtan şey, polislerin telefonunu hala kanıt olarak almasıydı ve bu, planlanmış mesajlaşmanın bir şey olmasına rağmen geri döndü. Ya bazı polisler ya da başka bir şey tarafından hasta bir şaka…

12. Çok fazla ürpertici deneyim yaşadım, ama sanırım bu “tipik bir hayalet hikayesi” olmayan tek şey bu.

Saat 13 yaşındaydım, evde yalnız kaldım ve gece çok geç oldu. Ailem birkaç saat önce uykudayken bir şey için gitti, ben de eve gelmelerini beklerken bazı işlerini yapıyordum. Referans olarak, arka kapımın üzerinde oldukça büyük bir pencere var ve zeminden yukarı kaldırıldı çünkü arka güvertemize / sundurmaya yol açıyor, böylece arka bahçenin iç kısmından oldukça güzel bir manzara görebiliyorsunuz. Işıklarımız açıktı ama bahçenin çoğunu aydınlatmıyorlar, bu yüzden yaklaşık 15-20 feet sonra bahçenin geri kalanı loş ışıklı ya da zifiri siyah.

Biraz çamaşır yıkıyordum ve pencereden dışarı baktığımda, yerde büyük bir bronz figürün neye benzediğini görüyorum. O zamanlar onun cinsi için oldukça büyük bir boksörümüz vardı, bu yüzden hiçbir şey düşünmedim ve sadece daha önce dışarı çıkmasına izin verdiğini ve tekrar içeri girmesini unuttum. Güverteye çıkıp onu aramaya başladım. İçeri gel

Arkamdaki evin iç kısmına tıklayarak onun pençelerini duyuyorum   ve bahçedeki cehennem ne olursa olsun ayağa kalkmaya başlıyor. Ön bacaklarından / kollarından biri olacağını tahmin ettiğim şey uzuyor ve bu uzuv  uzun . Hiçbir şekilde, insan ya da köpek uzun olamazdı. En az üç veya dört metre uzunluğunda olmalıydı. Vücudu  süper sıskadır ve uzuvlarının ve vücudunun ne kadar büyük olduğuna göre çok küçük olan başını büyütmeye başlar. Yoluma dönmeye başlıyor ama eve kadar her evdeki kapıyı kilitlediğim kadar hızlı bir şekilde rezerve ediyorum. Birçok özelliği göremedim çünkü burası avlunun daha karanlık bir kısmındaydı, ama ne olduğunu biliyordum, insanlık dışıydı. Ben çimleri duyabiliyordu ve biliyorum bu yüzden hışırtı yaprakları  şey oradaydı ve sanırım bir halüsinasyon değildi.

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

13. Hatırladığım ilk şey, Ağustos 2016’daydı. Geceleri ölüde bir sigara içen verandamdaydım. Saat 4 civarında olmalıydı. Arka planda hiç gürültü yoktu (sirenler / TV / radyo, vb.). Hiçbir yerde, kulağımda “Annie” diye birisini (bir şey?) Duydum. Atladım ve etrafa baktım. Dışarıda hiç kimse yoktu. İçeri girdim ve odamda saklandım.

İkincisi o zaman oldu. Yatak odamda, aynaya takılı bir şifoniyer vardı. Dresser yatağımla yüzleşti, ben de uzanırken aynayı görebildim. Bir gece, gözümün köşesinde uyumaya gitmek üzereydim, aynadan geçen bir adam figürü gördüm. İlk gördüğüm zaman, uyku yoksunluğu olarak geçtim, ama hemen hemen her gece gerçekleşmeye başladı. Figürün geçtiğini görmek için birkaç gece geçtikten sonra sakin bir şekilde “Sana karşı hiçbir hastalığım olmayacak” dedi. Bana zarar vermeyeceğine söz verirsen, kalabilirsin, ”diye düşündüğün komik sesler, ama şekil bana asla zarar vermedi. Her zaman dairemin etrafında ruhum küreleri gördüm (etrafta parlak bir ışık görebildiğim gibi toz değildi) ve bir zamanlar korku hissetmemiştim.

Son zamanlarda, ER’de olduğumda, erkek arkadaşım işe gitmesi gerektiğinden beni bıraktı. Ben odadayken, karnımda uyuya kaldım. Ne kadar uyuduğumdan emin değilim, ama sırtımı sallayan birine uyandım. Çok zor bir şeydi. Erkek arkadaşımın beni uyandırdığını düşünerek etrafa baktım. Odada kimse yoktu. Başımı yere koyup başka bir itme hissettim. Vurdum ve hastane ziyaretinin geri kalanı için uyanık kaldı. Kesinlikle beni korkuttu.

Son olarak, şimdi evimde bir ruhum var (benim dairemden muhtemelen aynı). Hala tek başıma evdeyken aramamı duyuyorum. Işıklar açıksa her zaman tek bir yörünge (çoğunlukla geceleri) ve arada sırada bir gölge görüyorum.

14. Bir çok eski perili evlere sahip olduğu bilinen bir şehirde bir arkadaşının evinde kalıyordum. O bir ateist, bir doktor, çok zeki ve çok şüpheci bir hanımefendi, o yüzden dümdüz donduğunda, “Ziyarete gelmeyi çok isterdim, ama adil uyarı, evim perili”, “…? “Ama ben onu tam anlamıyla rahimde olduğumdan beri tanıyorum (neredeyse aynı yaştayız ve annelerimiz yakın arkadaşlarımızdır ve hepimiz olduğu gibi sabit bir şekilde takılmak için kullanılırlardı) bu yüzden ona inandım. .

Şahsen ben şahit olmadığım, kilitli bir odada kendiliğinden hareket eden mobilya gibi birtakım olaylar olduğunu, şiddetli bir şekilde yere serildiğini ve etrafına atıldığını, köpeklerinin bodrum katına çıkmayı reddettiğini, hatta yarı saydam görebildiğini bildirdi. Bir gece onu arabaya çektiğinde insan figürü.

Perspektif için, oldukça küçük bir ev ve çok ses geçirmez değil, bu yüzden birinin nerede olduğunu bilmek kolaydır. Genellikle yan kapıdan giriyorsunuz ve bu da uzun bir koridorda açılıyor. Soldaki bodrum kapısı, solda yatak odası, solda mutfak, sağda oturma odası ve yemek odası, evin diğer ucuna doğru banyo. Yemek odası oturma odasından bir duvarla ayrılmıştı ve bana anlattığı şeylerin çoğunun kaynağı olmuştu.

Yani ilk gece oradayım, her şey yolunda, iyi geceler deriz, köpekleriyle odasına gider ve yatak odasının kapısını kapatır. Oturma odasında yatağa hazırlanıyorum. Birdenbire yan kapıyı açtığımı ve SLAM kapandığını duyuyorum. Havada bir ayak gibi zıpladım, ama aynı zamanda berbat bir fırtına kapısı, yani her neyse, belki sadece sert bir esinti var.

Sonra lanet ayak sesleri başlıyor. Tam olarak kanepede oturuyorum. Arkadaşım küçük bir hanımefendi (belki de 100 pound). Köpekleri orta büyüklükte (30-40). Ve ben bu büyük, patlayan ayak seslerini duymaya başlıyorum, gerçekten çok ağır bir bot giyen çok büyük bir insan gibi yavaşça koridorda yürürken. Perspektif olarak, saatte 350 lb ağırlığındaki ve çelik parmaklı botlar giyen biriyle ilişki halindeyken bile o kadar gürültü yapmamıştı. Ama tam olarak ayak sesleri gibi geliyorlar ve kesinlikle koridordan aşağı geliyorlar.

Sonunda yatak odasının kapısının hemen karşısındaki oturma odasına girdiler. Gürültü devam ediyor, ama neredeyse tek bir yerde kalıyor ve her ne olursa olsun, kapalı yatak odasının kapısına bakmak için dönüyormuş hissi alıyorum. O noktada nihayet baktım, ve salonun ortasında büyük bir gölge var, tüm genişliğini kaplıyor ve yatak odasının kapısına düşüyor. Bunu nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum ama gerçekten gölge gibi görünen ama çok katı bir yaratığın arkasına baktığımı hissettim.

Genelde dindar ya da ruhani bir insan değilim, ama temelde televizyonda bir tane oynuyorum – ben kırsal Güney’denim ve OKB’ye sahibim (ki bu da beni daha batıl bir hale getiriyor) Yaptığım ya da yapmadığım bir şey sevdiğim insanlara zarar verir. Bu konuda çok fazla düşünmek istemiyorum çünkü bu hikayenin konusu değil, ama saf içgüdümde, bazı ‘iyi şanslar’ şeyler yaptım, ve sehpadan yukarı bakamayacağımı hatırlıyorum. Sanki bir şey başımı aşağıya itiyordu, sadece “Git git, yalnız bırak, git, kendi bedenini seç!” Sonra basınç kalktı ve ben yukarı baktım ve gitti. Bir saat kadar panik atak geçirdim, sonunda uyumaya yetecek kadar sakinleştim,

Ne kadar korktuğumu asla unutmadım. Onunla nasıl yaşadığını bilmiyorum – evi satın aldıktan yaklaşık beş yıl sonra, önceki sahibinin kendini yemek odasında tavan lambasından asarak intihar ettiğini ve bir resim gördüğünde O, onun garajında ​​gördüğü “kişi” olmuştu. Yemek odasını bir misafir yatak odasına çevirdi ve bir rahibe tarafından bir bütün olarak işten çıkarıldı (tarihsel olarak Katolik bir okulda tıp fakültesine gitti ve görünüşe göre papaz bir kirpik atmadı. Hala bir ateist. House, ama son kez oradaydım, her odada bir haç vardı.

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

15. Aynı günü iki kez yaşadım. Bu 2. veya 3. sınıftaydı. Uyandım ve normal bir kahvaltı yaptım ve aynı çizgi filmin dün olduğu gibi oynadığını, ancak tekrarlayanların sık olmadığını söyledim. Okula gittim ve niçin dün gibi aynı şeylere gittiğimizi karıştırdık ama sorgulamadık. İnceleme nadir değildi. Günün sonuna kadar 20 dakikadan fazla bir zamanımız kalmamıştı, böylece öğretmen “1-100 / daha yüksek veya daha düşük sayıyı” oynuyordu ve kazandığınız zaman bir parça şeker aldınız. Böylece ilk tur başlar ve insanlar tahminlerini yaparlar ve ilk sayı 50 idi ve bu da dün oldu. Bunu daha sonra 49 yaşında olduğunu hatırladım, çünkü daha azdı ve 99 yaşındaydı çünkü 100 yaşından küçüktü ve 35 yaşındaydı. Ona ne seçtiğini bildiğimi söyledim, çünkü bunlar dün seçtiği numaralar. Bunu dün oynamadığımızı ve tahtayı görebildiğimi sandım ki 35’e geldiğinde elinin altında bir parça kağıda karalanmıştı. Ona 35 yaşındayken beyaza döndü ve artık oynamayacağımızı ve bir daha oynamadığımızı söyledi.

16. Sadece dört yaşındayken gece terörü ile boğuştum; Dolu, ter ve çığlık tür ile yatağa iliklerine kadar uyanmak. Yıllarca her gece devam etti. Çabucak bir desen izlediğini fark ettim. Ailemle normal şeyler yapardım, eğer uzaklara bakarsam ya da gözünü kırpmış olsaydım, ortadan kaybolurlardı, daha yoğun ayak sesleri gelirdi ve son olarak “hayalet” dediğim şeyle kovalanırdım. Çok orijinal değil ama gençtim.

Dediğim gibi, bunlar yıllarca devam etti, ama başka şeyleri de fark etmeye başladım. Uyumaya koyarken, odada hareket eden şeyleri duyardım, ama baktığımda kimse yoktu. Artan devam ediyordu. Kulağımda ağır nefes alıp duyabiliyordum ve hatta nefesin sıcaklığını hissettim. Ben dönecekti ve hiçbir şey yoktu. Yakında gece terörlerimden uyanırdım ve battaniyem de feat’in üzerine düzgünce katlanırdı. Ebeveynlerime ve kardeşime sorarlardı, ama hepsi onlar olduğunu reddetti. Bir gece kapımın yanında bir figür yürüyüşü gördüm. Bir insan vücudu ve bir köpeğin başı vardı. Mesele odamda o kadar karanlıktı ki, elimi yüzümün önünde göremedim. Siyahtan daha karanlık bir şeydi.

Bir kez daha oraya uzanıp uyumayı beklerken bir gece sona erdi. Ayak bileklerimin soğuk ve sıkı bir şekilde kavradığını hissettim ve beni yatağımın eteklerinden sürükledim. Ebeveynim, klişeleşik bir şekilde her şeyi hayal ettiğimi söyledi. Ama deliydim. Bu şeyin benim dünyama gelip beni korkutmaya çalıştığı topları vardı? 14 yaşımdaydım, ergenlik çağına daldım ve kıçlarını tekmelemeye hazırım. Gece terörümü normal gibiydim, bu sefer koşmak yerine, ben döndüm. Bu tuhaf küçük uzaylı şeyi, “İşaretler” den gelen uzaylılar ve tipik gri-erkekler arasındaki bir haç gibi gördüm. Şok görünüyordu ve tüm öfkemi bir adamın tam gazabına layık bir şeye yönlendirdim. O şeyin dışına çıkıyorum. Yaptığım zaman kanlı, şişmiş bir yığın kazıktı.

Başka bir gece terörü olmadım ya da o şeyden ziyaret etmedim. Ayrıca bu noktadan hayal kurmayı da başardım. Ayrıca geleceğin hayalleri var. Genellikle hiçbir şey ifade etmeyen bir sahne, ama benim için hayat değiştiren bir olay etrafında olur.

Bunun anlamı ya da sebebini bilmeme rağmen bu doğrudur. Belki biri bunu açıklayabilir, ama şimdi 28 yaşındayım ve hala olanlara daha fazla ipucu yok.

17. Bu aslında bugün oldu. İşten eve geldim ve kardeşlerimin oyuncaklarını temizliyordum. Oldukça büyük bir Örümcek Adam binasına (bir oyuncak evi gibi ama Örümcek Adam için) sahipti, bu da oturma odasına devrildi. Onu kaldırdım ve yemek için mutfağa yöneldim. Düştüğüm bir şey duyuyorum ve oyuncağının tekrar devrildiğini görmeye bakın. Garip bir şey düşünmedim, belki de başka bir oyuncak üzerine koydum, bu yüzden dengeli olmadı. Onu tekrar alıyorum ve hiçbir şeyin altında olmadığından emin oldum. Birkaç saat sonra, televizyon izlerken oturduğumda, bu oyuncak tekrar düştüğünden eminim ki, dik durduğumdan emin oldum. Biri eve gelene kadar yukarı çıktım.

Saat 2:50 AM ve uyuyamıyorum çünkü bence işitme tutuyorum.

18. Çocukken, lastikler patlayana kadar araba sürdüğüm bir scooter (motorsuz) vardı ve babam lastikleri değiştirdiğinde binicilik yapmaya devam etti. Bir gün çevremdeki parlak ve ince bir çizgiyi gördüğümde mahalle cul-de-sac’da geziyordum. Durmak için zamanım olmadığından onu gezdim. Durup dönebildiğimde, ışık gitmişti. Işığın ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok ve bunu asla öğrenemedim, ama orada olduğunu biliyorum ve bunun üzerinden geçtim.

19. Kardeşim ve ben gerçekten çok genç olduklarında, muhtemelen 6-7 civarında, küçük bir 2 yatak ve 1 banyo dairesinde yaşadık. Bir gece, sadece ben ve erkek kardeşim yatak odasında uyuyor (ailem başka bir yatakta bizimle uyudu) ve banyoda bir thud duydum. Hem uyanık hem de araştırmaya karar verdik. Işıklar açıktı ve bir makastan kırpma sesleri duydum. Kulağımı kapıya koydum ve birilerinin makası kullanarak banyoda yeterli olduğuna eminim. Kapıyı çaldım ve ailem için çağırdım ama cevapları yoktu. Kapıyı açtım ve banyo boştu. Ailem diğer odada olmalıydı, ama her zaman banyo ışıklarının neden açık olduğunu ve ne duyduğumu merak ettim. Işıkları kapattım ve ağabeyim ve yataklarımıza koştum.

20. Bu görüntü hafızamda yandı, gerçekten vahşi bir rüya mı, uyurgezerlik mi, yoksa gerçekten oldu mu emin değilim.

7 ya da 8 yaşımdayken, gece dışarı çıkıp, arka bahçedeki çocuklar vardı, gerçekten garip bir rüya gördüm. Bir yaz gecesiydi ve bir esinti patlıyordu. Sıcak rüzgarı ve ayak bileklerimin üzerindeki çimleri açıkça hatırlıyorum. Bu çocuklar, bence bir erkek ve bir kız oynamak istedi ve hiç düşünmedim çünkü ben de bir çocuktum ve gece ne kadar havalıydı. Onlarla ilgili bir şey vardı, hala gri-renkli bir cilt ve hafif saçları vardı. Gökyüzüne bakana kadar salıncak setinde oynadık ve bu gözü görüyorum. Temel olarak yeşil bir renk olan devasa normal bir insan gözü ve gökyüzüne yansıtılmış gibi görünüyordu. Bir kez yanıp sönüyor ve tekrar baktığımda çocuklar gitti.

Ertesi gün, annem ya kızkardeşimin (yaya geçidi geçmişi olan) ya da ben, gece geç saatlerde işten eve geldikten sonra eve geldiğini yemin ediyor.

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

21.11 yaşımdayken 12 yaşımdayken, evimizin “bonus odası” ndaydım, temel olarak sadece tüm oyunlarımızı ve bir kanepe ve televizyonu koyacağımız ekstra büyük bir odaydık. Ben yanlızdım ve aniden sanki hemen önümde oluyormuş gibi aniden otururken ya da yanımda otururken ya da yanımda duruyordum. İkisi de bir Amerikan Kızılderili kabilesine sahip bir kamp ateşi benimle beraber sanki şarkı söylediler ve şarkı söylediler. . Ateşin etrafında dans eden ve zıplayan ve ana çizginin etrafında dönerken davul çalan insanların ana hatları, belki de 20 saniye sürmüş gibi hissettirdi. Hayatımda hiç bu kadar çok vahşileşmemiş ve dehşete kapılmamıştım. Sadece bir zamanlar doğaüstü deneyime sahiptim ve bundan önce bir kez emin olamadım, ama bundan sonra şüphe edemiyorum.

22. Tamam, sadece bir kafa, ilk hikaye bana onun etrafında olan aile tarafından bana anlatıldı, ikincisi canlı hatırlıyorum.

Gençken (2-3 yaşındayken) annem erkek arkadaşının evinde bir şekerleme yapmak için beni koridordan aşağıya doğru yürüyordu. Durdum ve ona “Oraya gidemiyorum” dedim. Neden sorduğumda ona “Neden Baba ve Tim orada uyuyor” dediğimi sordu. Hepimiz daha sonra erkek arkadaşının ebeveynlerini koridorda öldürdüğünü öğrendik; Barbra ve Tim.

İkinci sınıftayken, caddenin karşısındaki bir kilisede okuldan sonra da ilgileniyordum. Her cuma, dondurma adamı gelirdi. Bir gün, bir adam yürüdüğünde dondurma adamını bekleyen çitin yanında duruyordum. Pekala, bir adamdan, bir trençkottan ve fötr şapkadan daha çok bir gölgeydi. (Resim film noir özel göz stili) Sadece orada durup durdum ona baktı ve bana doğru yöneldi ve ben de, bir beşinci sınıf öğrencisi tarafından tekmelenen bir tekmelenin üstünden atlattığım zaman, baş seviyesine çiti vurdu. Kimin tekmelediğini görmek için döndüm ve geri döndüğümde gölge adam göz kırptı ve kayboldu. Sanırım koruyucu meleğimle tanıştım.

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

23. Bir gecede birkaç ufo gördüm. Kesinlikle sadece helikopterler ya da uçaklar ya da yıldızlar değildi. Bu şeyler başka hiçbir şeye benzemedi. Üçgen desen ve bir noktadan diğerine anlık atlayışlar.

Her şey kardeşimin gökyüzünden düşen “yeşil bir ateş topu” gördüğünde başladı. Bakmaya gittik ve çok şey bulduk. Beni ikna eden şey, bir uzay gemisi gördüğüm zaman … … önümde hemen gözümün önünde göz kırpıp uçup uçarken eğildi. Oldukça azdı. Bir sıra evlerin elli ila yetmiş ayakları. Tamamen sessiz. Bundan hiç rüzgar çıkmıyor. Diğer gemiler, arkasında büyük bir üçgenin içine düştü. Yine ortadan kayboldu. Yolunu takip eden siyah bir helikopter gördüm, ama ayaktaydık ve ayak uyduramadık.

24. 2011 yılının Kasım ayında, annem ikinci büyük inme geçirdi ve uzun süreli bakıma yatırılmak zorundaydı, çünkü ona gerçekten ihtiyacı olan şeyi veremedik. Kocam ve ben son zamanlarda devletten ilk askeri görev istasyonuna taşınmışlardı. Neyse ki, sadece 5 saat sürdü ve o yıl babamla Şükran Günü geçirebildik.

Büyüdüğüm ev hep ürkütücüdü. Yıllar boyunca, hepimiz alt katta olduğumuzda ayak seslerini duyduk, gölgeler gördük. Doppelgängers ve sadece orada olmamalıydı şeyler. Babamı yalnız hasta olarak terk etmekten nefret ettim, hasta olduğu için (o noktada kanserin olduğunu bilmiyorduk, sadece yavaşlıyordu). Onu bizimle birlikte yaşamaya ikna ettik ama onu hemen getiremedik çünkü 30 yıl boyunca birikim yapmak zorunda kaldık ve tek yatak odalı bir evde yaşıyorduk. Geri gelip 6 hafta sonra ilk yıllarını bizimle eve getirmeyi planladık.

Babam telefonda konuşmaktan nefret ediyordu. İnsanların gerçekte hatta sabit hatlara sahip olmalarından ve asla hiç sevmedikleri telefonlardan önce büyüdü. Eve gittikten sonra her gün beni aradı. Bir şey olduğunu biliyordum, çünkü cep telefonunu çalmayı kesene kadar kestirecek adam bu. Detayı olmazdı, evin sadece garipleştiğini itiraf ederdi.

Kocam sonunda Yeni Yıllar sonra birkaç gün izin verdi ve babamı almaya gittik. Bu evde geçirdiğimiz 2 gece asla unutamayacağım bir şey.

Dürüstçe, o evin içinde olan her şeyin iyiye doğru gittiğimize kızdığını düşünüyorum. İşler üzerimize düşüyordu, ya da paketlediğimizden daha farklı bir kutuda olurdu. Duvarlarda tuhaf sesler duyuyorduk ve hiç kimsenin olmadığı odalarda sessiz sesler duyuyorduk.

Sadece 2 gece orada uyuduk. İlk gece, kocam ve ben uyumaya çalışıyorduk ve üst kata çıkmayı duymaya başladık. Tavan büyük ve daha önce bir genç olarak benim oda olmuştu, parke zeminler ve ahşap kapalı adımları vardı. İkimiz de babamın üst kata çıktığını duymadığımızı farkettik ve ertesi günün günlerinde eşyalarını almaya karar verdiğimiz gecenin ortasında neden orada olacağını anlamaya çalışıyorduk. Kalktım ve oturma odasına gittim ve koltukta oturuyordu. Yavaşlama bizi de uyandırdı mı diye sordu? Kocam oturma odasında bize katıldı ve hepimiz önümüzdeki birkaç saat için oturduk ve konuştuk.

O zaman, babam sonunda bana ayak seslerinin bir gece olayı olduğunu söyledi. Yatağımın orada olduğu yerde ileri geri hareket eden bir şey gibi geldi. Kutuları açmaya başladığı gece başladı ve onu almak için geldiğimiz tarihte telefonda konuştu. Gölgelerin arka kapıya girip çıkmasını da görmeye başlamıştı. Bu, en az 15 yıl boyunca görmediğimiz bir şey. Kapı kolları tekrar kıkırdamaya başladı. Babam ve ben iki gece baykuşumuz vardı ve geç saatlere kadar hayalet hikayeleri anlatıyorduk ve sadece konuşuyorduk ve bu sık sık olur. Sadece konuşuyoruz ve aniden kapı tokmağı kıkırdamaya başlayacaktı. Duyuyorduk ve görüyoruz. Başta, Babam kanepenin altında ve el feneri altında tuttuğu palayı tutup evin dışında dolaşıp asla bir şey bulamadı. Bir süre sonra, onu görmezden geldik.

Bir süre sonra, yatağa geri döndük ve bayılana kadar çılgınca pacing dinlemeye koyulduk. Gelecek gece de oldu. Çok gerçekçiydi. Hala gerçekten kocam soruyorum ve o her zaman kıkırdadı ve yeni evimize vardığımızda zorlukla uyuduk ve çok yorgun olduklarını hatırlatırız. Hepimiz zombi modunda kamyonu boşalttık.

Babam 6 ay sonra öldü. O lanet evden çıkmaktan çok memnun oldu. Sadece orada ölmediği için mutluydum. Kocam ve ben son zamanlarda büyüdüğüm şehre geri döndük. Hemen döndükten sonra, o evin yanında sürmemiz gerektiğinde ısrar etti. O evi tekrar görmek için en kötü korku hissi vardı. Yeni sahipleri avlu ve dış mekan hakkında çok değişti. Yaptığımız gibi deneyimleri olup olmadığını bilmek isterdim, ama bana sormak için o evde beni geri almak için söyleyecek bir şey yok!

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

25. Bu benim ilk el deneyimim değil, 10 yaşındayken annem oldu.

1980’lerde Hindistan’da oldu. Banyolar, yatak odasına ya da eve takılmamıştı. Ama banyoların ekli bir banyo yerine ayrı bir bina olarak inşa edildiği arka bahçeye yürümek zorundaydınız. Yani, bir soğuk Aralık gecesi, anne banyoda bir sızıntı almaya gitti, ama karanlık olduğundan ve büyük arka bahçenin sonuna kadar yürümeye korkmuştu annesi ona banyoya kadar eşlik etmesini istedi. Annem içeri girdi, işini bitirdi ve tuvaletten çıktı. Aniden, annesinin hemen yanında duran bir hanımefendi gördü ve şimdiye kadar annesinin dışında hiç kimsenin olmadığını ve bu hanımefendinin ortaya çıktığına şaşırdı. Bayan, babasının çiftliğinde çalışmak için çalıştığı çiftçilerden biri olabileceğini ve biraz paraya ihtiyaç duyabileceğini varsaydı. Anne sonra bayan sorar “hey kimsin? Gece geç saatlerde burada ne yapıyorsun? Babam burada değil, bazı işlerde çalışıyor, lütfen yarın tekrar gelin.

Büyükanne solgun döndü. Anneannem onun yanında duran birini göremiyordu ve annem açıkça onun yanında işaret ediyordu. Büyükanne hiç şansı olmadı, kızını yakaladı ve evin içinde koşturdu ve gördüğü kıza sordu ve neye benzediğini sordu. Annem bayanı kırmızı sari (tipik bir Hint elbisesi) giyen uzun ve şişman bir kadın olarak tanımladı. ) ve gri renkli bir kolye vardı. Büyükanne kendini korkuttu çünkü bir defasında aynı kadını arka bahçede birkaç yıl önce görüyordu ama hiç kimseye bahsetmemişti. Büyükanne Hinduizm’de kutsal mantralar söylemeye başladı ve büyükbaba gelene kadar bekledi.

Büyükbaba büyükannesinin anlattığı çile duyduğunda, verilen açıklamaya dayanarak neyi veya kime ait olduğunu bildiği gibi bir niyaz verdi. Sakin bir şekilde bir aile albümü alıp, büyükanneme ve anneye göstermişti ve annemin büyükannesi hanımefendi ve büyükannem ve büyükbabanın evlenmeden önce ölmüştü. Kendisinin arka bahçesinde birkaç kez gördüğünü ve anneye ve büyükanneye, hiçbir şeyin onlara zarar vermeyeceğine dair güvence verdiğini söyledi. Annesinin soğuk kış gecelerinde aynı arka bahçede oturmayı sevdiğini ve bu evi ölüme sevdiğini söyledi.

Bu kelime, atalarının evinde, ruhu hala kış aylarında dolaşıyor ve komşular, birkaç kez arka bahçede otururken ve gökyüzüne bakarken ısrar ettikleri konusunda ısrar ediyorlar.

26. Birkaç yıl önce, ailemle beraberdeydim. Evim oldukça küçüktü bu yüzden yapı boyunca gürültü çok iyi gitti. Tam zamanı hatırlayamıyorum ama eğer hafızam bana doğru hizmet ederse, saat 10 civarındaydı. Kardeşlerimdeki ses sistemi odada hiç kimse olmadan tam ses aldı. Müzik en gürültüsüydü ve odaya girip onu kapatmadan önce tüm aileyi açıkça şaşırttı.

Burası garipleşiyor. Ses sisteminden hemen sonra aynı gece konuşmacılar neredeyse kendi başına patladı. Daha sonra mutfak lavabosunda çalışan suyu duyduk. Araştırmaya gittik ve musluklardan biri tam akıştaydı. Yine, valfı açmak için musluğu çevirmek fiziksel olarak çok garipti. Klişe gelince, mutfak olayını araştırmak için mutfağa gittiğimde çok soğuktu. Mesele şu ki, bu olayların her ikisi de aynı gece gerçekleşti ve kesinlikle aileyi biraz azarladı.

27.Büyüdüğüm birçok terkedilmiş yol, ekonominin 2007’ye sıçramasından önce bir çok insanın inşaatına başladığı küçük bir kasabaydı. Böylece, terk edilmiş yarım bina ve bir kısmı yarı bitmiş yollarla bir sürü terk edilmiş yoldan ayrılıyorlardı. İlk kez arkadaşımla biraz ot içmeye benim ruhsatımı aldığım zaman sürmek için mükemmel bir yerdi. Arabamın kapandığında tamamen ışıkları söndürerek terkedilmiş bir yolda takılırken arabamdaydık. Zifiri karanlıktaydık. Nefesimi tuttum ve arabanın benden ölmediğini ve anahtarı çevirdiğinin umulduğunu, arabanın sağa doğru başladığını ve ışıkların ilerideki çıkma noktasına kadar parladığını umuyordum. Çok eski bir okul takım elbise ve şapka giymiş bir adam orada bir çantayla duruyordu. Hiçbir yerde, hiçbir ev ya da kilometrede bir şey yokduk. Bu arabada 6 kişi doluydu. Onu hepimiz gördük. Hepimiz çığlık attı. Ben asla o kadar hızlı bir şekilde bir araba koymam. Kendimi tekrar ayarladıktan sonra o gitmişti.

28. Arkadaşım ve ben bir gece bakan yıldız dışarı çıktı, açık bir geceydi ve ay dolu ve gerçekten parlaktı. Ay’a doğru bakıyorduk ve daha sonra ayın hemen sağında bu üç ışık hiçbir yerde ortaya çıkarak ters bir üçgen oluşturuyordu. Onlar aydan daha parlak ya da biraz daha parlaktı. En üstteki iki ışık oldukça hızlı bir şekilde soldu ve alt ışık kısa bir süre sonra dalgalı bir çizgi halinde hareket etti. Bu görüntünün tamamı 15 saniye sürdü.

Eğer arkadaşım orada olmasaydı ne halt olduğunu sorguluyordum (hala tabiki), ama orada olduğumuzu gördükçe ikimizin de ne gördüğünü biliyoruz. Unreal …

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

29. Arkadaşım bacakları için bir ameliyat için hastanedeydi ve onu ziyaret etmek için birkaç arkadaşıyla birlikte gittim.

Hepimiz içerideyken, annesi ve diğer iki arkadaşımız, sadece konuşarak otururken, bu sallanan sandalye hareket etmeye başlar. Hastanedeki yatağımdaki arkadaşım doğru, sadece olabildiğince sabit bir şekilde sallanıyor.

Çıldırmıştım çıldırmıştım. Onu durdurdum, elimi tuttum ve tekrar başladı. Sert bir şekilde sallanmıyordu, yavaşça birinin içinde oturuyormuş gibi. Her tarafını kontrol ettim ve teller yoktu, taslak yoktu, kimse bile en ufak bir dokunuştu. Taşınması için hiçbir açıklama yoktu.

Arkadaşımın annesi, babasının kızını hastanede görmeye geldiğini düşünmüştü. En ufak bir çıldırmamıştı, sorgulamadı bile.

Bunu her zaman düşünüyorum.

30. Çocukken, müttefiklerin bana geldiği plajları görmek için bir aile gezisine gittim ve babam da ilgilendi. Bir sığınağı ziyaret ettik ama gitmeden önce babamıza, henüz konuştukları birileri olduğu için giremeyeceğimizi söyledim. Babam beni görmezden geldi ve tamamen boş bulmamız için içeri girdik, birkaç yıl sonra insanların aynı sığınağında Alman askerini sık sık duyduklarını belirten bir video buldu.

31. Bir süre daha küçük bir apartman kompleksi içinde yaşadı ve yer biraz garipti ama büyük bir şey yoktu. Sonra yatak odamda uyumaya çalışırken geceleri rahatsız olmaya başladım. Arkamda bir şeyin olduğu garip hissi alırdım. Saçının nerede durduğunu ve buranın bulanık olduğunu biliyor musun? Bu her gece olur. Yani yaklaşık 2 ay boyunca kanepemde uyudum çünkü sürekli olarak bu duyguya sahip olacağım.

Sonra bu kızla çıkmaya başladım. Bir gece içmeye çıkıyoruz ve onu evime geri getiriyorum. İçeri girip ışığı yakıp donuyor. Gözlerinde paniklenmiş bir bakış görüyorum. Neredeyse gözyaşları içinde ve odanın köşesine bakarak “Orada bir iblis var” diyordu. Daha önce hiç kimseye duygulardan ya da kanepede yatmadan bahsetmedim. Hemen ayrıldık ve onun yerine gittik. O ve bir hafta sonra arkadaşım dairemde bir çeşit Hint temizlik işi yaptı ve o zamandan beri hiç kötü bir his hissetmedim.

Genellikle batıl bir adam değil ama bütün bu karşılaşma kesinlikle benimle yapışır.

Gerçek Korkunç olaylar (Hikayeler)

32. Küçükken, çok uzun zamandır düşünmediğim bir anı hatırlıyorum.

Bir arkadaşının evindeydim, bahçesindeki bir verandada, ailenin verandalarında oturmuştu.

Arkadaşım ve babam bana karşı ve ondan uzaklaşırken, eve doğru baktım.

Birkaç saniyeden fazla sürmeyecek bir olayda, bir kişinin şeklindeki bir jet siyah silueti, kollarının dışarıya ve bacakların omuz genişliğiyle birlikte evin duvarında ortaya çıktı.

Kaybolmadan önce duvar boyunca yan basamak ortaya çıktı ve ben tek şahit oldum. Başka kimse, gölge yapmak için yakınınızdaydı.

33. Çocukken yerel bir oyun alanında oynuyordum. Sallanmadan fırladı ve ağaç çarklarına indim. Yere 30 cm gibi yüzen bir ağaç yongası vardı. Elimi çipin altına koydum ve havada kaldı. Bunu arkadaşlarıma göstermek istedim ama geri döndüğümüzde o gitti.