Çalışmalarımı iyimserlikle bağlamaya çalışıyorum çünkü kendi hayatımdaki yol gösterici bir ilke, hayatımızdaki en trajik şeylerin neredeyse her zaman en inanılmaz olanlardan önce gelmesiydi. Bence, herhangi bir noktada, evrenin verdiği ve aldığı şeylerle devam etmek ya da kendimizi kendi sefaletimize tutunmak ve gömmek gibi bir seçimle karşı karşıyayız.
Bunu vaaz eden yüksek bir ata tünemem, çünkü o derinliklerde bulundum ve bunun nasıl bir şey olduğunu biliyorum.
Ayrıca biliyorum ki, sizi kalbin meselelerinden daha hızlı yok edecek çok az konu var. Ama size söylemem gereken şey, kendime bu üzüntüden ve bağımlılık yüklü-sefaletten çıkmayı öğretirken, iyimserden biraz daha gerçekçi olan bir şey fark ettim, ama her zaman doğru ki, dikkat etmeye değer. Birisi sizi sevdiğinde, bunu bileceksiniz. Birisi sizi önemsiyorsa, sizinle birlikte olmanın bir yolunu bulacaktır.
Eğer yapmazlarsa, mazeretler üreteceklerdir. Bazen sizi sevip sevmediklerinden bile emin olamayacaklar, bu yüzden anlamaya çalışırken ileri geri gittiklerini göreceksiniz. Aşk, beyin çalışması gerektiren bir şey değildir. Çözülmesi gereken bir bilmece ya da ortaya çıkarılacak bir gizem değildir.
Bu sadece öyledir ve biz sadece doğal olarak olmasına ya da olmamasına izin vermeliyiz. Genel olarak insanların deneyimlerinde çok farklı olduklarına ve hiçbir iki durumun tam olarak aynı olmadığına inanıyorum, bu yüzden aşk ve romantizm hakkında bir şeyler genellemek zor, ama bunun için bir istisna yapıyorum.
İnsanlar sevmediklerinde?
Birçoğunuzun muhtemelen şu ya da bu kişinin sizi neden sevdiğini tüm nedenleri çağrıştırarak okuduğunuzu biliyorum, ama onlar sadece şu ya da bu nedenle sizinle birlikte olamadılar ve bunun neden bu kadar geçerli olduğunu ve neden bahsettiğim hakkında hiçbir fikrim yok. Bunu düşünmek istiyorsan sorun değil, seni durdurmayacağım.
Ama gerçek şu ki, tuttuğunuz şey, sizi ilk sıraya koyacak ve çalışmasını sağlayacak kadar sevmeyen biri. Ve eğer bir şeye inanıyorsam, hepimizin de bizimle birlikte olmak isteyen biriyle birlikte olmayı hak ettiğimize inanıyorum.
Bu yüzden yapmayı öğrenmemiz gereken şey, bize verilmeyen sevgiyi kabul etmektir. Birini bir kaide üzerine koymamıza rağmen, bunun onların yargısının bizi belirlediği anlamına gelmediğini fark etmek. Bu sadece bir zihniyet, dışarı çıkmak istiyorsak değiştirmemiz gereken bir zihniyet.
İnsanlar sizi biraz sevebilir ve sizi yeterince sevebilirler ama işe yaraması için yeterli değildir. Bu ya hep ya hiç durumu değildir. Bunun böyle olduğunu düşünmeyi bırakmalıyız ve kartlar lehimize düşmediğinde, bir parçamızı değersiz ve sevilmez olarak tanımladığını düşünmeliyiz. Çünkü bu fikirle mücadele etmek için, sevilme nedenlerimize elimizden geldiğince şiddetle tutunuruz, ta ki bırakmak, onların değil, bizim fikrimiz olana kadar.
Ama hepimiz öyle ya da böyle, tamam oluruz. Hepimiz farklı yolculuklardayız, ama hepsi aynı şekilde bitiyor. Bütün olmak için başkasının sevgisine ihtiyacınız yok.
Hayatınıza devam etmek için onların iznine ihtiyacınız yok. İhtiyacınız olan şey kendi sevginizdir. Devam etmek için kendinize izin vermelisiniz. Onların sevgisi sizi durdurmuyor, çünkü o sevgi yok. Olması gerektiğine inandığınız şeye tutunan sadece sizsiniz. Ve er ya da geç fark edeceğiniz şey, hayatınızın çoğunun, kendinizi olması veya olmaması gerektiğine inanmaya zorladığınız şey tarafından tanımlandığı ve seçildiğidir. Kendinizi inşa ettiğiniz kafesten kurtarın. Kendi özgürlüğünüzün anahtarını elinizde tutuyorsunuz.
