Sen yirmi beş yaşlarında bir insansın. Hala otuzundan uzaktasın.

Çalışıyor, okuyor, geziyor ya da yeni bir şehre taşınıyorsun. Sen üzgün ya da kızgınsın. Sen dalgın ya da güçlüsün.

Her şeyden önce, elinden gelenin en iyisini yapıyorsun, ben de bu konuda senin yanındayım.

Bu noktada tavsiyeden bıkmış olabilirsiniz. Ama yirmi beş hoş bir sayıdır. Seninde ihtiyacın olabileceğini düşündüğüm birkaç kelime ile yaşını aydınlatmak istiyorum.

Yaptığımı biliyorum, yaptığını biliyorum, yaptıklarını biliyorum.

yaptıklarımızı.

1. Beklediğiniz şey, aldığınız şey olmayabilir.
Hayattan çok şey beklemeni istiyorum, tıpkı benim yaptığım gibi (ve hala). Beklentiler, kendine saygı duymanın bir yoludur.

Üniversitede yeni bir işe, başarısız bir ilişkiye rastlayabilirsin. Standartlarınızı (ve başkalarının) her zaman yüksek tutuyorlar. Seni profesyonel yapıyorlar. Hayallerine yardım ediyorlar.

Ama hayat her zaman bu beklentileri karşılamıyor. Nedenini merak edip düşündükçe çok zaman harcadım. Mutsuz ve kızgın bir şekilde büyüdüm.

Yanlış kişiye aşık oldum. O işe asla sahip olamadım. Hayallerim öldü – çok erkenden.

Beklentilerimiz var. Hayat onları tanıtacaktır, ama bazen bir beklenti olmadan da  bazı şeylerle karşılaştırır hayat bizi. Bunun lütfu kabul edilen tüm sorunlarınızı çözmenin altındadır. Ama önce istekli ve güçlü olmak iyi olur. Yani bunun için iyi olurdur.

2. Her zaman cevapları bulamayacaksın.

Efsaneyi kimin yarattığından emin değilim, otuzdan önce istediğin herşeye sahip olmalısın. Bu, 25 yaşında bir gencin yapacağı en kolay iştir. Okumak, birikim yapmak veya yeni projelere yönelmek.

Lisede matematikten her zaman hoşlandım çünkü bu problemler her zaman net ve mantıklı bir sonuç yarattı. Daha sonra, sayılara duyduğum ilgimin, yaşamın belirsizliğine olan kendi hayatımın bir sonucu olduğunu fark ettim.

Her zaman cevapların olmayacak. Cevapların olmaması iyi bir şey. Bunu bir yere yaz. Beynine yaz, odana yaz, kapına yaz ve hatta telefonuna bile. Sprey bir alt geçiti de boyayabilirsin.

Aksini başka birinin ikna etmesine izin verme.

3. Yaşamınızı tamamen değiştirmekten korkmayın.

Yirmi beş bir orta noktasıdır. Orta noktaları, değişikliklerle (veya krizlerle) ilişkilendiriyoruz.

Tasfiye etme isteğini hissedebilirsiniz. Geçmişi ortadan kaldırmak, yaşadığın yeri değiştirmek veya tüm arkadaşlarından uzaklaşmak.

Eğer istemiyorsan, bunlardan hiçbirini yapmak zorunda değilsin. Dürtüsel ol. Ama zorlama baskısını hissetmeyin. Zaten değişiyorsun.

Değişim arzusu içine kapılırsanız, yavaş ve sakin başlayın. Hayatınızı küçük, düşünceli ve yönetilebilir yollarla değiştirmek için bunlara benzer küçük ipuçlarını izleyin. Minik hareketler gibi. (Kedişler)

4. Siz hala sizsiniz.

Değişimden bahsetmişken, hala gelişiyorsun. Biyolojik yapınız kendini yeniliyor. Beynin hala nöronlarını çözüyor. Kalplerimiz her gün kendimize daha yakın kanı pompalıyorlar.

Bu evrimle savaşmak yerine – ya da benim yaptığım gibi – görmezden gelmek yerine. Gelmek, varmaktan daha önemlidir. (Bir şeyi isteme, istediğini yap)

Hepimizin yolculuğunu anlamak, kendini sevmeyi daha kolay hale getirebilir. Ve kendini sevmek, birini ve bir şeyi sevmeyi kolaylaştırır.

Her şey nazik, dikkatli bir evrim aracıdır. Değişiklikleri seviyorum. Her sabah olmak istediğiniz kişiye daha yakın yürüyün. Onunla yürüyün. Onunla günü bitirin. Onunla yiyin. Onunla gezin ve onunla bu hayatı yaşayın.

5. Gerçekten her şeyi yapabilirsin.

Fark ettiğinden de daha güçlüsün. Gücüne ve hayallerine bir dal.

Sana şiddetle inanıyorum. Sen de yapmalısın. Denemelisin ve kendini tanımalısın. Gücü görmelisin.

6. Arkadaşlarınız artık arkadaşlarınız olmayabilir.


Yirmi beş yaş, bir kayıp zamanı olabilir. Benim için öyleydi. Etrafıma dönüp bir baktım ve okulda yaptığım tüm arkadaşlıkların bir süre sonra bittiğini fark ettim. Ortamım genişledi ve daha sonra daraldı.

Ve okul arkadaşlarından bazılarını aradım; gerçekten konuşacak hiçbir şeyimiz olmadığını öğrendim. Bizim bağlamlarımız değişti. Amaçlarımız değişti.

Yaptığınız arkadaşlıklar sizinle kalmayabilir. Etrafında dolu bir şekilde kalmayabilirsin.

Bu doğaldır. Hayat, yolculuğunuzun ötesinde senin hakkında hiçbir şey söylemiyor. Sende geleceği göremiyorsun. Ne olcağını bilmiyorsun.

Arkadaşlarının artık yanında olmaması seni berbat hissettirebilir. Ama yolculuğunu daha çok düşünmeni istiyorum. Olduğun kişi ol, arkadaşlarının ne olduğu değil.

7. En önemlisi sensin.

Farkettiğinden daha toksik bir ilişki olabilir.

Tüm bu şeyleri üstünüzde önceliklendirmek kolaydır. Ama sen daha önemlisin. Her zaman daha çok önemsemelisin (Kendini).

Bunu yapmak bencilce bir hareket değil. Narsistik de değil. Aslında, öz-sevgi ve saygının köşe taşıdır. Kendini hakettiğin zarif kaide üzerine koy.

Buradan,  dünyayı daha iyi görebiliyorsunuz zaten. Manzara harika.

8. Hayat hep devam eder.

Ve seni bununla sınıyor. Her zaman ilerleyen zaman ömründen çaldıkça yaşamına bir şeyler katıyor.

“Artık dürtüsel olma zamanı” veya “zaman senin özüdür” demeyeceğim. Şimdi her zaman yeni şeyleri denemek ve kendiniz için adım atma zamanıdır.

Umudum, sizi mutlu eden bir ilişki kurmanızdır.

9. İnsanlar dinlemek ister (ve dinleyeceklerdir).


Yalnız ve terk edilmiş hissedebilirsiniz. Ömürlenmiş hissedebilirsiniz. Biliyorum ki, hayatında tek bir kişi olsa ve o kişiye her şeyinizi anlatabilseniz tüm bunlar birazda olsa azalır.

İnsanların dinlemek istemediğini bir saniyeliğine bile düşünmeyin. Doğru kulaklar senin için açılacak (Doğru insanlar yanında elbet olacaktır). Bir hikayen var ve iyi insanlar bunu dinleyecek.

Şimdi seni dinliyorum. Bu iyi bir başlangıç, değil mi?